ลูกเป็นเหมือนสิ่งบกพร่องของพ่อเเม่จริงไหมคะ มีเเต่จะโดนตำหนิ ทำไรไม่ดีสักอย่าง โดนเปรียบเทียบกับพ่อเเม่สมัยก่อนเสมอ

คือเรามีพี่น้อง3คน เราคนโตสุด เรามักจะโดนคาดหวังเพราะเป็นพี่คนโต โดนด่าเสมอ เวลาทำผิดมกจะโดนพ่อว่าด้วยถ้อยคำที่รุนเเรง เราเป็นทำงานไม่ค่อยเรียบร้อย เเต่ก็พยายาม บ้านของเราค่อนข้างมีข้อตกลงเยอะค่ะ เราก็คิดว่าตัวเราไม่ดี เเต่เราก็พยายามทำตัวให้ดีเเล้ว เราคิดว่าพ่อเเม่คาดหวังเรามากไป เมื่อก่อนพ่อเเม่เป็นเเบบไหนเราไม่รู้ เเต่ยุคสมัยเปลี่ยนไปเเล้วจะให้เราดีเเบบพ่อเเม่ มันเป็นไปไม่ได้ถ้ามองย้อนกลับไป พ่อเเม่ก็ยังดีไม่เท่าปู่ย่าตายายสมัยนั้นจริงไหมคะ  เคยโดนบอกว่า ไม่อยากมีเราเป็นลูก น่าจะตายไปซะ เราเสียใจนะ เสียใจมาก เเต่พ่อเเม่บอก เขาเสียใจมากกว่าที่มีลูกเเบบเรา  เสียใจกว่าจริงหรอ  ระหว่างคนที่เรารักมากกว่าพูดเเบบนี้ใส่  กับคนที่รักเราเเต่ผิดหวังเพราะเราไม่เป็นเเบบที่เขาต้องการ  เอาจริงเราก็อยากตายให้พ้นไปจากครอบครัวเเบบนี้นะคะ เเต่เราไม่กล้าตาย เรายังอยากใช้ชีวิตตอนโต อยากทำงาน อยากมีชีวิตในเเบบตัวเอง อยากมีคนที่คอยเคียงข้างให้กำลังใจ คือเราไม่ได้อยากเป็นคนที่คอยถูกตำหนิ เหมือนเป็นเเค่ลูก อย่ามาเถียงกับพ่อเเม่ หาเลี้ยงตัวเองให้ได้ก่อนไรเเบบนี้ค่ะ พ่อเเม่มักบอกเสมอว่า มีไรปรึกษานะ พูดได้ เเต่พอพูดกลับเป็นปัญหา  เราไม่ได้อยากปรึกษาเพื่อน เราก็อยากปรึกษาพ่อเเม่ เเต่ในเมื่อเราพูดเเล้วเป็นปัญหา เราก็อยากปรึกษาเพื่อนมากกว่า เพื่อนอาจจะไม่ได้รักเรามากกว่าพ่อเเม่เขา  เเต่บางที เราก็ต้องการคำเเนะนำซึ่งเพื่อนก็ช่วยได้  เรารักพ่อเเม่นะ รักมาก เเต่พ่อเเม่เหมือนรักเราเพราะเป็นลูกเเค่นั้น