***อยากเล่าอยากระบายนิดนึงด้วย มีสรุปย่อแบบสั้นมากๆอยู่ข้างล่าง ข้ามไปได้นะคะ^^'
เพิ่งคบกันมา5-6เดือนค่ะ รู้ตั้งแต่ก่อนคบแล้วว่าเขาเคยเป็นโรคนี้หนักๆอยู่
นอกจากนั้นก็ออกแนวเครียดแล้วคุ้มคลั่งอะค่ะ จะโยนข้าวของไรงี้
แต่ตอนคบกันเขาบอกดีขึ้นแล้ว เขาก็พยายามปรับปรุงตัวเองเรื่อยๆ เพื่อเรา
ซึ่งเราเองก็เคยเป็นโรคนี้มาก่อนเหมือนกันค่ะเลยเข้าใจ ส่วนเรารักษามันได้เกือบหายขาดแล้วค่ะ
ก็คิดว่าจะคอยช่วยให้กำลังใจกันได้
คบกันช่วงแรกๆก็ดีค่ะ เขาติดเราหนักมาก คงเพราะคบกันเร็วด้วย รู้จักกันไม่ถึงเดือนก็คบกันแล้วค่ะ ก็จะเห่อกันมากๆ
ถึงบ้านไกล มหาลัยไกล แต่ก็วีดีโอคอลเป็นชั่วโมงๆทุกวัน พยายามมาเจอกันตลอด
และพอช่วงสอบมาถึง นอกจากคุยกันน้อยลงแล้ว เขาก็เครียดมากค่ะ คือเขาไม่ได้ชอบคณะที่เรียนอยู่แต่ก็ต้องทนเรียน ที่บ้านก็ไม่ยอมรับฟัง เพื่อนสนิทจริงๆของเขาก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก แล้วเขาเป็นคนขี้หงุดหงิดด้วยค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ทำให้หัวร้อนได้
ละตรงข้ามกับเรามากๆ ความอดทนเราสูงกว่ามาก เก็บอารมณ์เก่ง เราก็เลยอดทนได้ ให้กำลังใจเขาไป สละเวลาอ่านหนังสือให้เขา
เพราะคิดว่าช่วงแรกๆคงต้องประคับประคองกันไปก่อน จริงๆส่วนตัวไม่ชอบคนแบบนี้นะคะ ก็บอกเขาไปก่อนคบกันแล้วด้วย
เขาก็บอกว่าเขาจะพยายามเปลี่ยนเพื่อเราค่ะ
แต่ฤดูสอบก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับการที่เขาเครียดจนฉีกชีทเรียนแล้วเคี้ยวกิน..
(อย่าขำเลยค่ะคือเราเห็นแบบนั้นกับตาแล้วช๊อคมากTT, วีดีโอคอลกันนะคะ)
นอกจากเรื่องหัวร้อนก็เรื่องการคิดลบของเขาค่ะ เข้าใจว่ามันก็เป็นผลกระทบของโรค
สิ่งที่เราเจอคือเขาจะมาบ่นใส่เราทุกวันในเรื่องลบๆเดิมๆ เรื่องที่บ้านที่เรียน เราก็พยายามให้กำลังใจค่ะ
แต่เขาก็ดูไม่ได้ดีขึ้นเลย
เขาบอกนะคะ ว่าก่อนเจอเราเขาแย่กว่านี้มาก เขาขอบคุณเราที่มาเป็นคนๆเดียวที่เขาสามารถยิ้มได้
พี่เขาบอกรักเราทุกวันค่ะ พยายามสรรหาคำพูดร้อยแปดสุดน้ำเน่ามาทำให้หลุดเขินได้เสมอ
เขาบอกประจำว่าถ้าไม่มีเรา..เขาจะไม่เหลือใครอีกแล้ว
เราก็ว่าเราจะพยายามเป็นแฟนที่ดีให้ได้เต็มที่ค่ะ เราจะคอยช่วยไปแบบนี้เรื่อยๆ
จนมีผู้ชายอีกคนเข้ามาในชีวิต...
ยอมรับเลยว่าเราเป็นคนขี้เล่น ขี้อ่อยไปเรื่อย เลยกลายเป็นหาเรื่องใส่ตัวจนได้
เรียกคนนี้ว่าพี่ก.ละกันนะคะ
เราบังเอิญเจอพี่ก.ในมหาลัย พี่เขาก็รู้นะคะว่าเรามีแฟนแล้ว แต่เขาก็คอยตามจีบ ชวนไปกินข้าวบ่อยๆ
จนเราก็เริ่มหวั่นไหวมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้รู้จักกันมาเดือนนึงค่ะ เจอหน้ากันทุกวัน คุยถูกคอเลยสนิทกันเร็วมาก
แล้วเราก็สับสนมากค่ะ เพราะสิ่งที่พี่ก.ให้เรามานั้นคือความสบายใจอย่างที่เราไม่เคยได้จากแฟนมาก่อน
ถ้าเทียบกันแล้ว..
แฟน ตรงสเปคที่เราหวังไว้ หน้าตา การศึกษา ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เที่ยวกลางคืน เราเห็นอนาคตกับเขาได้ไม่ยากเลย คือโปรไฟล์ดี
สายอาชีพกับความชอบคล้ายกันด้วยค่ะ ถึงการเงินไม่ค่อยดีแต่เขาพยายามสร้างตัวอยู่ค่ะ(เขาบอกว่าเพราะเขาอยากมีครอบครัวที่มั่นคงกับเรา)
แต่ก็ด้วยความที่อารมณ์ร้อน คิดแง่ลบไม่หยุดหย่อน ก็เลยทำให้เราลำบากใจเสมอๆ เวลาคุยกันเขาเป็นฝ่ายพูดอย่างเดียว
เขาจะบ่นๆๆๆๆจนสบายใจแล้วถึงมาถามเรา หรือบางทีเขารู้ตัวก็ถามเราก่อนค่ะ ว่าอยากเล่าอะไรไหม ก็มีนะคะที่เราระบายเรื่องเราไปเขาก็รับฟังค่ะ
ให้กำลังใจเราอยู่ ..แล้วก็วกกลับไปที่ปัญหาเดิมๆของเขาต่อ
พี่ก. พื้นฐานครอบครัวคล้ายกันค่ะเลยมีแนวคิดที่คล้ายกัน คุยกันได้เรื่อยๆในทุกๆเรื่อง เขาเป็นคนแง่บวกค่ะ คนง่ายๆชิลๆ ฐานะที่บ้านค่อนข้างดี
แต่หน้าตานี่ไม่ใช่สเปคเลย ไม่ใช่หน้าไม่ดีนะคะ แค่เราไม่ได้ดึงดูดอะไรกับคนหน้าแบบนี้55 ดื่มบ้างแต่ไม่สูบบุหรี่ค่ะ
คนนี้ จากการกระทำแล้วเขาก็ดูรักเราไม่ได้น้อยกว่าแฟนเราเลย เป็นห่วงเราอยู่เสมอ
ประเด็นไม่ใช่ว่าเราจะเลือกใครหรอกนะคะ..เพราะเราเลือกไม่ได้ เราไม่รู้ใจตัวเองเลยว่าเรารักใคร บางทีเราอาจจะไม่ได้รักทั้งสองคนเลยก็ได้
แต่สิ่งที่เราตัดสินใจได้ก็คือว่าเราจะไม่คบกับแฟนคนนี้ต่อแล้ว
คือพอได้คุยกับพี่ก.แล้วทำให้เราคิดได้อะค่ะ ว่าที่เราคุยกับแฟนทุกวันนี้ เหมือนเราให้เขาไปมากมาย แต่สิ่งที่เราได้กลับมามีแต่ความหดหู่นี่ขนาดคบกันมาแค่5-6เดือน
ก็เลยอยากจะโสดไปซักพัก ไม่รีบตัดสินใจคบกับพี่ก.ทันทีหรอกค่ะ
เราเข็ดกับการตัดสินใจเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบแล้ว
ปล. อาจจะเขียนวนๆบ้างขอโทษด้วยนะคะ._., ไม่ใช่คนเขียนเก่งแต่อยากระบาย
***ย่อค่ะ
แฟนเคยเป็นซึมเศร้า ตอนนี้ก็ติดเรามากๆเพราะเราเป็นที่พึ่งเดียวของเรา
แต่เรารับไม่ได้กับอาการหัวร้อนคุ้มคลั่งของเขาและความคิดลบๆที่เขาโยนใส่เราทุกวันๆ
พอเราได้เจอคนอื่นๆก็เลยรู้สึกว่าเราไม่อยากจะอดทนคบแล้วอะค่ะ รู้สึกผิดทั้งกับเราและกับแฟน
แต่ถ้าบอกเลิกไปก็กลัวเขาคิดสั้น กลัวเขาจะเครียดหนักกว่าเดิม
จะบอกเลิกยังไงดีคะ?
จะบอกเลิกแฟนที่เป็นโรคซึมเศร้ายังไงดีคะ
เพิ่งคบกันมา5-6เดือนค่ะ รู้ตั้งแต่ก่อนคบแล้วว่าเขาเคยเป็นโรคนี้หนักๆอยู่
นอกจากนั้นก็ออกแนวเครียดแล้วคุ้มคลั่งอะค่ะ จะโยนข้าวของไรงี้
แต่ตอนคบกันเขาบอกดีขึ้นแล้ว เขาก็พยายามปรับปรุงตัวเองเรื่อยๆ เพื่อเรา
ซึ่งเราเองก็เคยเป็นโรคนี้มาก่อนเหมือนกันค่ะเลยเข้าใจ ส่วนเรารักษามันได้เกือบหายขาดแล้วค่ะ
ก็คิดว่าจะคอยช่วยให้กำลังใจกันได้
คบกันช่วงแรกๆก็ดีค่ะ เขาติดเราหนักมาก คงเพราะคบกันเร็วด้วย รู้จักกันไม่ถึงเดือนก็คบกันแล้วค่ะ ก็จะเห่อกันมากๆ
ถึงบ้านไกล มหาลัยไกล แต่ก็วีดีโอคอลเป็นชั่วโมงๆทุกวัน พยายามมาเจอกันตลอด
และพอช่วงสอบมาถึง นอกจากคุยกันน้อยลงแล้ว เขาก็เครียดมากค่ะ คือเขาไม่ได้ชอบคณะที่เรียนอยู่แต่ก็ต้องทนเรียน ที่บ้านก็ไม่ยอมรับฟัง เพื่อนสนิทจริงๆของเขาก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก แล้วเขาเป็นคนขี้หงุดหงิดด้วยค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ทำให้หัวร้อนได้
ละตรงข้ามกับเรามากๆ ความอดทนเราสูงกว่ามาก เก็บอารมณ์เก่ง เราก็เลยอดทนได้ ให้กำลังใจเขาไป สละเวลาอ่านหนังสือให้เขา
เพราะคิดว่าช่วงแรกๆคงต้องประคับประคองกันไปก่อน จริงๆส่วนตัวไม่ชอบคนแบบนี้นะคะ ก็บอกเขาไปก่อนคบกันแล้วด้วย
เขาก็บอกว่าเขาจะพยายามเปลี่ยนเพื่อเราค่ะ
แต่ฤดูสอบก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับการที่เขาเครียดจนฉีกชีทเรียนแล้วเคี้ยวกิน..
(อย่าขำเลยค่ะคือเราเห็นแบบนั้นกับตาแล้วช๊อคมากTT, วีดีโอคอลกันนะคะ)
นอกจากเรื่องหัวร้อนก็เรื่องการคิดลบของเขาค่ะ เข้าใจว่ามันก็เป็นผลกระทบของโรค
สิ่งที่เราเจอคือเขาจะมาบ่นใส่เราทุกวันในเรื่องลบๆเดิมๆ เรื่องที่บ้านที่เรียน เราก็พยายามให้กำลังใจค่ะ
แต่เขาก็ดูไม่ได้ดีขึ้นเลย
เขาบอกนะคะ ว่าก่อนเจอเราเขาแย่กว่านี้มาก เขาขอบคุณเราที่มาเป็นคนๆเดียวที่เขาสามารถยิ้มได้
พี่เขาบอกรักเราทุกวันค่ะ พยายามสรรหาคำพูดร้อยแปดสุดน้ำเน่ามาทำให้หลุดเขินได้เสมอ
เขาบอกประจำว่าถ้าไม่มีเรา..เขาจะไม่เหลือใครอีกแล้ว
เราก็ว่าเราจะพยายามเป็นแฟนที่ดีให้ได้เต็มที่ค่ะ เราจะคอยช่วยไปแบบนี้เรื่อยๆ
จนมีผู้ชายอีกคนเข้ามาในชีวิต...
ยอมรับเลยว่าเราเป็นคนขี้เล่น ขี้อ่อยไปเรื่อย เลยกลายเป็นหาเรื่องใส่ตัวจนได้
เรียกคนนี้ว่าพี่ก.ละกันนะคะ
เราบังเอิญเจอพี่ก.ในมหาลัย พี่เขาก็รู้นะคะว่าเรามีแฟนแล้ว แต่เขาก็คอยตามจีบ ชวนไปกินข้าวบ่อยๆ
จนเราก็เริ่มหวั่นไหวมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้รู้จักกันมาเดือนนึงค่ะ เจอหน้ากันทุกวัน คุยถูกคอเลยสนิทกันเร็วมาก
แล้วเราก็สับสนมากค่ะ เพราะสิ่งที่พี่ก.ให้เรามานั้นคือความสบายใจอย่างที่เราไม่เคยได้จากแฟนมาก่อน
ถ้าเทียบกันแล้ว..
แฟน ตรงสเปคที่เราหวังไว้ หน้าตา การศึกษา ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เที่ยวกลางคืน เราเห็นอนาคตกับเขาได้ไม่ยากเลย คือโปรไฟล์ดี
สายอาชีพกับความชอบคล้ายกันด้วยค่ะ ถึงการเงินไม่ค่อยดีแต่เขาพยายามสร้างตัวอยู่ค่ะ(เขาบอกว่าเพราะเขาอยากมีครอบครัวที่มั่นคงกับเรา)
แต่ก็ด้วยความที่อารมณ์ร้อน คิดแง่ลบไม่หยุดหย่อน ก็เลยทำให้เราลำบากใจเสมอๆ เวลาคุยกันเขาเป็นฝ่ายพูดอย่างเดียว
เขาจะบ่นๆๆๆๆจนสบายใจแล้วถึงมาถามเรา หรือบางทีเขารู้ตัวก็ถามเราก่อนค่ะ ว่าอยากเล่าอะไรไหม ก็มีนะคะที่เราระบายเรื่องเราไปเขาก็รับฟังค่ะ
ให้กำลังใจเราอยู่ ..แล้วก็วกกลับไปที่ปัญหาเดิมๆของเขาต่อ
พี่ก. พื้นฐานครอบครัวคล้ายกันค่ะเลยมีแนวคิดที่คล้ายกัน คุยกันได้เรื่อยๆในทุกๆเรื่อง เขาเป็นคนแง่บวกค่ะ คนง่ายๆชิลๆ ฐานะที่บ้านค่อนข้างดี
แต่หน้าตานี่ไม่ใช่สเปคเลย ไม่ใช่หน้าไม่ดีนะคะ แค่เราไม่ได้ดึงดูดอะไรกับคนหน้าแบบนี้55 ดื่มบ้างแต่ไม่สูบบุหรี่ค่ะ
คนนี้ จากการกระทำแล้วเขาก็ดูรักเราไม่ได้น้อยกว่าแฟนเราเลย เป็นห่วงเราอยู่เสมอ
ประเด็นไม่ใช่ว่าเราจะเลือกใครหรอกนะคะ..เพราะเราเลือกไม่ได้ เราไม่รู้ใจตัวเองเลยว่าเรารักใคร บางทีเราอาจจะไม่ได้รักทั้งสองคนเลยก็ได้
แต่สิ่งที่เราตัดสินใจได้ก็คือว่าเราจะไม่คบกับแฟนคนนี้ต่อแล้ว
คือพอได้คุยกับพี่ก.แล้วทำให้เราคิดได้อะค่ะ ว่าที่เราคุยกับแฟนทุกวันนี้ เหมือนเราให้เขาไปมากมาย แต่สิ่งที่เราได้กลับมามีแต่ความหดหู่นี่ขนาดคบกันมาแค่5-6เดือน
ก็เลยอยากจะโสดไปซักพัก ไม่รีบตัดสินใจคบกับพี่ก.ทันทีหรอกค่ะ
เราเข็ดกับการตัดสินใจเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบแล้ว
ปล. อาจจะเขียนวนๆบ้างขอโทษด้วยนะคะ._., ไม่ใช่คนเขียนเก่งแต่อยากระบาย
***ย่อค่ะ
แฟนเคยเป็นซึมเศร้า ตอนนี้ก็ติดเรามากๆเพราะเราเป็นที่พึ่งเดียวของเรา
แต่เรารับไม่ได้กับอาการหัวร้อนคุ้มคลั่งของเขาและความคิดลบๆที่เขาโยนใส่เราทุกวันๆ
พอเราได้เจอคนอื่นๆก็เลยรู้สึกว่าเราไม่อยากจะอดทนคบแล้วอะค่ะ รู้สึกผิดทั้งกับเราและกับแฟน
แต่ถ้าบอกเลิกไปก็กลัวเขาคิดสั้น กลัวเขาจะเครียดหนักกว่าเดิม
จะบอกเลิกยังไงดีคะ?