ขอกำลังใจหน่อยค่ะ

มีใครเคยดูแลผู้ป่วยที่ทำอะไรเองไม่ได้ไหมคะ เราก◌ำลังเป็นแบบนั้นอยากรู้ว่าจัดการตัวเองยังไง บางทีมันก็เหนื่อยคือเขาเป็นนั่นเป็นนี่ไม่หายสักที เราเครียดค่ะเพราะเขาเหมือนพยายามดึงเราให้อยู่ด้วยทั้งที่คนอื่นก็อยากให้เราไปหาทำงาน แต่เขาพยายามดึงเราไว้กับเขา เราอยู่กับเขาทั้งวันเลยค่ะไม่ได้ออกไปไหนเลยตั้งแต่ขึ้นมัธยม คนอื่นในครอบครัวได้ไปนั่นไปนี่เราไม่ได้ไป ทั้งไปทัศนศึกษาของโรงเรียนตอนเรียน หรือไปงานนั่นงานนี่ เราไม่เคยได้ไป แต่คนในครอบครัวเราทุกคนเขาไปได้หมด ทุกคนเหมือนชินกับการที่เราต้องดูแลคนป่วยแล้วค่ะ คนอื่นไปไหนได้กยกเว้นเรา ใครประสบพบเจอแบบเราจะเข้าใจ เพราะเราก็เหนื่อยเป็นเหมือนกัน ทั้งทำนั่นทำนี่ คอยรับฟังคนป่วย ทำงานบ้าน อยู่ให้เขาใช้ เราเหนื่อยมากจนอยากหลับไปเลยคือมันเป็นความรู้สึกที่เหนื่อยมากๆเลยคนที่เคยเจอแบบเราจะเข้าใจ
เราไม่มีคนระบาย ไม่รู้จะระบายกับใครเขาก็หาว่าเราจัดการตัวเองไม่ได้อีก แต่ไงก็คนที่ไม่เจอก็ไม่มีวันเข้าใจ การที่ต้องดูแลคนป่วยมา10ปีโดยที่เราไม่ได้ไปไหนเลย มันก็ต้องเป็นแบบนี้อยีแล้วใช่ไหมล่ะคะ แต่มันติดที่นับวันเรายิ่งจะบ้าขึ้นเรื่อยๆจนเราระเบิดออกมา คนในครอบครัวก็โทษเราอีก คนอื่นเขาไม่ได้ดูตลอด24ชั่วโมงแบบเราเขาก็พูดได้สิ ถ้าได้มาดูเองจะรู้