คำบริกรรมภาวนาคิดเองได้รึป่าว

เคยได้ยินพระท่านสอนให้อยู่กับลมหายใจดูลมหายใจจนวาระสุดท้ายผมสงสัยว่าถ้าเราดูจนหมดสิ้นใจไปไม่มีลมแล้วเราจะยังไงนึกต่อรู้สึกเหมือนไม่มีที่ยึดที่เกาะแต่ถ้าเป็นแนวนึกนิมิตหรือคำภาวนาเราก็จะนึกนิมิตอยู่กับ

ผมนั่งสมาธิโดยบริกรรม พุทโธไว้ที่ฐานจิตตรงหน้าผากเเบบหลวงพ่อ วิริยังค์มาได้หลายเดือนเเล้ว เเต่ที่สงสัยคือเมื่อนั่งสมาธิผมจะต้องเพ่งไปที่ลมหายใจเข้าออกทุกครั้งพร้อมๆกับบริกรรมพุทโธไปด้วยหากไม่รู้สึกถึง

ทุกวันนี้ทั้งคนสอน คนเรียน มักง่ายในธรรม จะมาดึงสติกันหน่อย 1.จิตมีการเดินทาง การเดินทางย่อมมีภาวนาที่ตรงทาง ผลจึงจะถูกต้อง แต่“จาน” จำไร จะบอกว่า ให้ข้ามจิต พ้นจิต จำไรแท้!! 2. ไม่เห็นก

เวลาภาวนา และจะใช้คำบริกรรมไปด้วย นอกเหนือจาก พุทโธ, ยุบหนอ พองหนอ, นะมะพะทะ แล้ว เพื่อน ๆ พี่ ๆ ในห้องนี้ใช้คำภาวนาแบบอื่นอีกบ้างมั้ยครับ ขอบคุณครับ

คนไม่ศึกษาพระพุทธศาสนา ส่วนมากหลงยึด รูป (กาย) เป็นเรา นักท่องตำรา ยึดเอาจิตเป็นวิญญาณขันธ์ยึดจิตเป็นขันธ์ 5 ผู้ปฏิบัติจนเห็นธรรม จิตแยกออกจากขันธ์ 5 แต่เป็นอมตธาตุหรือธรรมธาตุรวมกับความว่างบริสุทธิ

ถ้าเป็นคนไม่ถนัดสมถะ จะเจริญวิปัสนาเพียงอย่างเดียวพอเพียงหรือไม่คะ?