เมื่อก่อนผมมีเพื่อนมาหาที่บ้านมารวมกัน ที่บ้าน แล้วด้วยนิสัยผมจะเป็นคนเกร็งใจเพื่อน ชอบเลี้ยงเพื่อนฝูงมีเท่าไหร่ให้มด มีอยู่วันหนึ่งเมียผมได้ทอดกระดูกหมูมาให้กันข้าวและมีเพื่อนหลายคน กินกัน คนอื่นได้กินกันคนละชิ้นสองชิ้น แต่มีรุ่นน้องผมคนหนึ่งกินคนเดียว12ชิ้นผมก็เลยจะสอนรุ่นน้องว่าอยู่กันส่วนรวม
ทำไมไม่แบ่งปันกันแต่รุ่นน้องไม่พอใจ ถามผมว่าพี่จะเอาไงกลับผมผมก็เลยได้ต่อยกัน แต่ผมขาพิการสองข้างเป็นโรคกระดูกบ้านพอมีฐานะเลยมีเงิน
ผมเลยแพ้ ตั้งแต่วันนั้นเพื่อนเป็น10ๆคนที่มาก็ได้หายไปในทันที ผมก็ใช้ชีวิตอยู่กลับเมียผม มาระยะหนึ่ง แล้วผมก็มีลูก เมียผมได้ไปเจอรุ่นน้องคนหนึ่ง เค้าบอกว่าอยากจะมาเล่นกับลูกผมแต่ไม่มีเงินจะมารับขวัญ ผมอยากรู้ว่าเค้าดูถูกผมปะคำพูดแบบนี้
ผมก็ไม่รู้วันที่เพื่อนๆหายไปเพื่อนๆเสี่ยงส่วนใหญ่บอกผมว่าผมทำถูกแล้วแต่กลับไปอยู่กลับรุ่นน้องคนที่ผมเลี้ยงมันเหมือนลูก แต่มันทำกับผมเยี่ยงหมา ผมค่องใจว่าคำพูดว่าไม่มีเงินเลยไม่มาหาผม มันแปลว่าอะไร...ทั้งๆที่พวกมันมาทีไรผมก็เลี้ยงดูอย่างดีไม่เข้าใจ รุ่นน้องคนนี้เวลาจะมาหาผมก็มาขอค่าวินทุกวันแถมต้องไปส่งอีก แต่ผมไม่เข้าใจ ว่ามันทำกลับผมแบบนี้มันดันตกถังข้าวสานได้แฟนเป็นลูกเจ้าของผับแห่งหนึ่ง ...แน่นอนผมไม่เดือดร้อนที่ไม่มีเพื่อนแต่ผมค่องใจ เงินผมเหลือใช้เยอะแยะ
เพื่อนที่หายไป
ทำไมไม่แบ่งปันกันแต่รุ่นน้องไม่พอใจ ถามผมว่าพี่จะเอาไงกลับผมผมก็เลยได้ต่อยกัน แต่ผมขาพิการสองข้างเป็นโรคกระดูกบ้านพอมีฐานะเลยมีเงิน
ผมเลยแพ้ ตั้งแต่วันนั้นเพื่อนเป็น10ๆคนที่มาก็ได้หายไปในทันที ผมก็ใช้ชีวิตอยู่กลับเมียผม มาระยะหนึ่ง แล้วผมก็มีลูก เมียผมได้ไปเจอรุ่นน้องคนหนึ่ง เค้าบอกว่าอยากจะมาเล่นกับลูกผมแต่ไม่มีเงินจะมารับขวัญ ผมอยากรู้ว่าเค้าดูถูกผมปะคำพูดแบบนี้
ผมก็ไม่รู้วันที่เพื่อนๆหายไปเพื่อนๆเสี่ยงส่วนใหญ่บอกผมว่าผมทำถูกแล้วแต่กลับไปอยู่กลับรุ่นน้องคนที่ผมเลี้ยงมันเหมือนลูก แต่มันทำกับผมเยี่ยงหมา ผมค่องใจว่าคำพูดว่าไม่มีเงินเลยไม่มาหาผม มันแปลว่าอะไร...ทั้งๆที่พวกมันมาทีไรผมก็เลี้ยงดูอย่างดีไม่เข้าใจ รุ่นน้องคนนี้เวลาจะมาหาผมก็มาขอค่าวินทุกวันแถมต้องไปส่งอีก แต่ผมไม่เข้าใจ ว่ามันทำกลับผมแบบนี้มันดันตกถังข้าวสานได้แฟนเป็นลูกเจ้าของผับแห่งหนึ่ง ...แน่นอนผมไม่เดือดร้อนที่ไม่มีเพื่อนแต่ผมค่องใจ เงินผมเหลือใช้เยอะแยะ