ใครเคยไปอยู่ต่างประเทศบ้าง มาเล่าให้ฟังหน่อย กำลังตัดสินใจว่าจะไปอยู่ต่างประเทศ

กระทู้ล่อเป้า? ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัย ไปดูในโพรไฟล์ เห็นว่าอายุ 20


•จขกท บอก : "เราเลยกำลังจะตัดสินใจไปอยู่ต่างประเทศ ประเทศที่เราคิดว่าจะไปอยู่ น่าจะเป็นสิงคโปร์"

*เราตอบ : ดีใจด้วย แล้วจะไปทำอะไรเหรอ แต่งงานไป? ไปเรียนต่อ? หรือ ไปทำงาน? เรียนจบอะไรมา? จะไปทำงานด้านไหน?
แล้วมีแพลนจะขอพีอาร์เหรอ? มีคุณสมบัติที่จะขอพีอาร์ได้ใช่ไหม? แล้วทราบใช่ไหมว่า พีอาร์ของสิงคโปร์ มีวันหมดอายุ? (ต้องต่ออายุ ไม่ใช่ถาวร)

งานประเภทไหน? สัญญากี่ปี? เงินเดือนเท่าไหร่? แล้วจ่ายภาษีเท่าไหร่? เหลือเงินเดือนจริงๆ เท่าไหร่? บินไปดูที่พักแล้วเหรอ?
เคยไปสิงคโปร์มาแล้ว? คุ้นเคยกับสิงคโปร์ดีมาก? เคยบินไปดู ไปสำรวจบ้านเมือง ของเขาก่อนที่จะตัดสินใจแล้วเหรอ?

ที่พักประเภทไหน? ห้องเดียวแชร์กัน 6 คน 1 ห้องน้ำ 1 ห้องครัว 1 ห้องนั่งเล่น? แฟลตเอชดีบี?
หรือ อยู่แบบห้องที่มีเตียงต่อกันเป็นชั้นๆ เตียงวางติดๆ กัน มีทางเดินอยู่ตรงกลางนิดนึง ห้องนึงแชร์อยู่กัน 10-16 คน กับ คนอีกหลายๆ ชาติ

หรือ อยู่คอนโด สามห้องนอน สามห้องน้ำ พร้อมห้องคนรับใช้ หรือ อยู่บ้านสองชั้นหลังใหญ่ๆ มีที่ดิน
หรือ อยู่คอนโดแบบโลวไรส์ แล้วมีที่จอดเรือใบเรือยอร์ชอยู่หน้าคอนโด หรือ อยู่คอนโดแบบที่ขับรถเข้าไปในลิฟท์ เอาขึ้นไปจอดบนคอนโด
ชั้นสูงๆ ได้เลย หรือ จะอยู่บ้านเก่าสไตล์โคโลเนี่ยลบังกาโลว์สวยๆ เชิงเขา

หรือ จะไปเช่าคอนโดย่านออร์ชาร์ด? คอนโดหรูในย่านซีบีดี?  บ้านเดี่ยวแถวฮอลแลนด์ วิลเลจ? หรือ อยู่หัวเกาะใกล้ชายแดนมาเลย์
หรือ อยู่แถวชางงี? แถวพังกอล? แถวเบด็อค? แถววู้ดแลนด์ส? แถวเซแรงกูน? แถวอั่งโม้เกียว? แถวเตาพาโย่?

หรือ อยู่แถวควีนส์ทาวน์ แถววีโว่ แถวเซ้าท์เวสท์ แถวจูร่ง แถวยี่ฉุ่น อยู่ย่านไหนดีน๊า?

ค่าที่พักคิดเป็นเงินไทยเดือนละ เท่าไหร่? หมื่นกว่าบาท, 2-3 หมื่นบาท, 5-6 หมื่นบาท หรือ ระดับหนึ่งแสนกว่าบาทขึ้นไป
ไปจนถึงเดือนละ 2-3 แสนบาท หรือ แพงกว่านี้? จะไปอยู่แบบไหน คิดแล้วหรือยัง?



//ค่าที่พักอาศัย จะเป็นตัวแปรสำคัญที่สุด สำหรับรายจ่ายของการอยู่อาศัยในสิงคโปร์ สำคัญรองลงมาก็ค่ากิน เพราะอาหารการกินแพงมาก
แต่คุณภาพไม่ดี เพราะเกือบจะทุกอย่าง เกือบๆ 100% ต้องนำเข้าหมด เพาะปลูกเองไม่ได้ คนไม่มีทักษะ และ พื้นที่น้อย

คุณศึกษาถึงเรื่องค่าครองชีพ ผู้คน ภาษา ระบบความคิด ชีวิตความเป็นอยู่ วัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ อาหารการกิน กฏหมาย
กฏระเบียบต่างๆ ของสิงคโปร์ แล้วใช่ไหม?

ดีใจด้วยจริงๆ ขอให้โชคดี ประสบความสำเร็จกับการใช้ชีวิตในสิงคโปร์นะ
แล้วที่ดีใจด้วยมากๆ คือ ที่สิงคโปร์เค้าห้ามถือสองสัญชาติ ถ้าได้พาสปอร์ตส้มของสิงคโปร์เมื่อไหร่
อย่าลืมมาทำเรื่องขอยกเลิกสัญชาติไทย และ คืนพาสปอร์ตสีเลือดหมูด้วยนะ




•จขกท บอก : "เราเลยอยากให้เพื่อนๆแนะนำหน่อยว่าการไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศเป็นอย่างไรบ้าง"

*ตอบ : ถามมากว้างๆ ก็ตอบแบบกว้างๆ ละกันว่า ก็แล้วแต่ว่าจะไปอยู่ในสถานะไหน ทำงานอะไร ไปทำอะไร วีซ่าอะไร
มีรายได้เพียงพอต่อรายจ่ายหรือไม่ คุณภาพชีวิตเป็นอย่างไร ที่อยู่ระดับไหน ทำเลไหน สังคมสภาพแวดล้อมเป็นอย่างไร สิ่งเหล่านี้เป็นต้น
จะเป็นตัวกำหนดเองว่าการใช้ชีวิตใน ตปท ของคนแต่ละคนจะเป็นอย่างไร



***แต่ไม่ว่าจะไปอยู่ต่างประเทศในสถานะไหน สิ่งสำคัญที่ต้องมี คือ สติปัญญา ไหวพริบ ใจที่แกร่งๆ ความมั่นใจ
ความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ความอดทน ความอดกลั้น การปรับตัว ปรับใจ

ต้องรู้ภาษาต่างประเทศพื้นฐานคือ ภาษาอังกฤษ อย่างน้อยๆ ก็ต้องรู้ในระดับที่สามารถฟัง พูด อ่าน เขียน ได้รู้เรื่อง



***เราดูจากการตั้งกระทู้ การตอบกระทู้นี้แล้ว คิดว่าคุณยังไม่พร้อมที่จะออกไปอยู่อย่างถาวรในต่างแดน
เลเว่ลของข้อมูลยังไม่ถึง และ การเข้าใจอะไรต่างๆ นาๆ ยังไม่ชัดเจน วุฒิภาวะยังไม่พร้อม สำหรับที่จะออกไปต่อสู้กับชีวิตในต่างแดน
ไม่ว่าจะในสถานะไหน

แนะนำว่าระหว่างนี้ให้ฝึกทำความเข้าใจกับสิ่งต่างๆ ก่อน สะสมข้อมูลไปก่อน ฝึกภาษาก่อน ตื่นจากฝันก่อน พร้อมจริงๆ เมื่อไหร่แล้วค่อยคิดการณ์ใหญ่

แนะนำให้อ่านเยอะๆ จากแหล่งต่างๆ เช่นพันทิปห้องไกลบ้าน ห้องบลูแพลเน็ต ห้องที่เกี่ยวกับการประกอบอาชีพการทำงาน
หากสนใจจริงๆ ควรติดตามข่าวสารต่างๆ ของ ปท สิงคโปร์ จากแหล่งข่าวต่างๆ และ ตั้งกระทู้ถามคำถามที่ตรงประเด็น ไม่เลื่อนลอย
ควรตั้งกระทู้แบบคนที่มีพื้นฐานในการหาข้อมูลมาแล้วบ้าง รู้จักว่าจะถามคำถามอะไร ประเภทไหน ในเชิงลึก ที่จะเป็นประโยชน์จริงๆ





***ขำ คห 8 ข้างบน "เสื้อผ้าไม่เล็กเป็นเสื้อหมา" 😄😄😄

//หนังสือที่ คห 16 ข้างล่างแนะนำ น่าสนใจ จะไปหามาอ่านบ้าง 👍🏼



//คนสิงคโปร์มากมาย ชอบมาเมืองไทย หลายๆ คนมีบ้านมีคอนโด มีกิ๊ก อยู่ที่เมืองไทย อยากมาตายที่เมืองไทย
คนสิงคโปร์หลายๆ คน หากมีโอกาส เขาออกไปอยู่ไปทำงานอเมริกา ออสเตรเลีย อังกฤษ ไทย มาเลเซีย จีน แคนาดา ฝรั่งเศส เป็นต้น กันทั้งนั้น
พวกเกย์โสคะปิงยังชอบมาเที่ยวเมืองไทยกันบ่อยๆ หรือ ผู้หญิงสิงคโปร์ส่วนใหญ่ยังชอบมีสามีเป็นฝรั่งแทบจะทั้งนั้น

มีคนสิงคโปร์เยอะแยะ ที่เคยบอกเราว่า อยากเดินเข้าป่า (ป่าในมาเลเซีย ป่าในอินโด) แล้วหายไปเลย ไม่ต้องออกมาต่อสู้กับชีวิตภายนอกอีก

อ้อ.....เวลาที่อยู่สิงคโปร์ อย่าเอานิ้วชี้ชี้นะ ต้องใช้นิ้วโป้งชี้
ฝึกเป็นคนอนุรักษ์นิยม ใจเล็กๆ แคบๆ ใจเสาะๆ เซ้นท์ซิทีฟ เอาไว้ ฝึกเดินไหล่ห่อๆ เดินแบบคนไม่มั่นใจในตัวเองเอาไว้
ทำท่าอายๆ บ้านๆ มึนๆ นะ พูดภาษาอังกฤษแบบงูๆ ปลาๆ ไม่ต้องสนใจเรื่องแกรมม่า เรื่องสำเนียง เรื่องโทนเสียง รับรองรุ่งแน่

ศึกษาเรื่อง "แลนด์ลอร์ด" ที่สิงคโปร์เอาไว้ ส่วนใหญ่แสบๆ ทั้งนั้น

ถ้าจะด่าคนสิงค์ฯ ให้แสบถึงทรวง แบบสุภาพ โดยไม่ต้องหยาบคายเลยแม้แต่นิดเดียว บอกเค้าไปว่า  "ซิงกาโป คีอาสึ"  😂
รับรองว่าเค้าหุบปากแน่ และ จะไม่กล้ามารังแกคุณอีกเลย อย่างมากเขาก็จะแค่ตีหน้ามึนใส่ หรือ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใส่
แถข้างๆ คูๆ เถียง 😄 🤗

อ่านแล้วเข้าใจตรงกันนะ "เว่ เว่ อ๋า"  
"เนว่า ไม หล่า"
"ยู อาร์ โอเค ซิงกาโป โอเค ไอ แอม โอเค หล่า" 😄

ฝึกภาษา "ซิงลิช" เอาไว้ ไม่งั้นเดี๋ยวคุยกับคนส่วนใหญ่ของเขาไม่รู้เรื่องนะ ถ้าพูดภาษาอังกฤษแบบฝรั่งเจ้าของภาษา เดี๋ยวคนสิงค์ฯ ส่วนใหญ่เค้าจะงง
เพราะเค้าฟังไม่รู้เรื่องหล่า  😄





//พูดถึงเรื่องอาหารการกิน อยากจะเล่าให้ฟังว่า เมื่อไม่นานมานี่เอง ปีที่แล้ว เราเดินเลือกซื้ออาหาร ผัก ผลไม้ อยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ตหรู
ใจกลางกรุงเทพฯ ก็มีเหตุให้ต้องช่วยพนักงานคุยกับคนสิงคโปร์ เพราะพนักงานพูดภาษาอังกฤษไม่ได้

คือ คนสิงคโปร์ มาซุปเปอร์มาร์เก็ตที่กรุงเทพฯ แล้ว งง เป็นไก่ตาแตก ไปต่อไม่เป็นเลย

อยากจะซื้อสับปะรดที่ปอกแล้ว หั่นแล้ว แบบพร้อมรับประทาน แต่เลือกไม่ถูก เพราะมีให้เลือกอย่างน้อยๆ 5 ชนิด
อยากจะซื้อส้มโอ แบบที่แกะแล้ว ใส่กล่องใสๆ สวยงาม ก็เลือกไม่ถูก เพราะมีต่างกัน ถึง 5 สี ห้าแบบ

จึงมายืน งง ไม่ทราบว่ามันแตกต่างกันอย่างไร ทำไมมีหลายแบบ หลายอย่าง เพราะอะไร

เราจึงอธิบายไปว่า สับปะรดแต่ละชนิด ส้มโอแต่ละชนิด ที่เขาเห็นนั่น มันต่างสายพันธ์กัน รสชาด กลิ่น สัมผัส ไม่เหมือนกัน
มันมาจากต่างพื้นที่กัน นอกจากจะต่างสายพันธ์แล้ว ยังปลูกในพื้นที่ๆ น้ำ ดิน ภูมิอากาศแตกต่างกันอีก

เนื่องจากประเทศไทยมีพื้นที่หลากหลาย กว้างใหญ่ มีความอุดมสมบูรณ์ทางด้านการเกษตร ดินดี น้ำดี ผลผลิต
ทางด้านการเกษตรจึงดี มีความแตกต่างมาก มีตัวเลือกมาก

ว่าแล้วก็แนะนำให้เขาลองซื้อส้มโอทับทิมสยาม กับ สับปะรดพันธ์หอมสุวรรณ เชื่อเหลือเกินว่า
คนสิงคโปร์คนนั้น กินไปก็คงจะฟินไป ส่วนเราดีใจมาก ที่มีโอกาสได้เปิดโลกทัศน์เกี่ยวกับผลไม้ดีๆ มีคุณภาพ อร่อยๆ
ของประเทศไทย ให้คนสิงคโปร์ อย่างน้อยๆ ก็ 1 คน ให้รู้จักวัฒนธรรมในการกินที่ดีๆ ที่ประเทศของเขาไม่มี โดยเฉพาะผลไม้ดีๆ

คือ ด้วยอุปนิสัยประจำชาติส่วนใหญ่ที่ขี้นชื่อ เรื่องความขี้เหนียว ต้องแสดงตัวว่าสมถะ ตกแต่งบ้านน้อยๆ ต้องอวดรวยแบบมีความสมดุลย์
เช่น  ขับรถสปอร์ตเปิดประทุนแต่เวลาเดินออกมาจากรถจะเห็นคนขับสวมรองเท้าแตะนุ่งขาสั้นใส่เสื้อยืดเก่าๆ หรือ อยู่บ้านใหญ่ๆ หรูๆ มี 3 ชั้น
มี 10 ห้องนอน อยู่กัน 16 คน  แต่จ้างแม่บ้านฟิลิปปินส์แค่คนเดียวเพื่อความประหยัด - คือ สังคมต้องมีการเสแสร้ง ย้อนแย้ง ปากว่าตาขยิบ
ลับ ลวง พราง มีลับลมคมใน เช่นกัน

คนสิงคโปร์ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเคยกินของดีๆ เพราะไม่ผลิตในประเทศ ถึงมีก็คุณภาพไม่ดีนัก หรือ หากมีนำเข้ามา แต่ส่วนใหญ่รสนิยมไม่ถึง
ลิ้นไม่ถึง วัฒนธรรมไม่ถึง และ คนไม่ชอบใช้จ่ายฟุ่มเฟือย พืช ผัก ผลไม้ ส่วนใหญ่มีแต่สินค้าง่อยๆ แต่แพงมาก

คนสิงคโปร์ส่วนใหญ่เวลาไปเลือกซื้อผัก ผลไม้ เขาจะบีบ จะโยน จะไม่ถนอมมือ คนจัดวางสินค้าในซุปเปอร์มาร์เก็ตก็เช่นกัน
ที่ดูไบ ที่มาเลเซียก็เป็นแบบในสิงคโปร์นี้ เพราะวัฒนธรรมในเรื่องของอาหารการกินของเขา ยังไม่สูงส่งเท่าของคนไทย ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส
อังกฤษ อิตาลี่ เป็นต้น

ถ้าไปที่ซุปเปอร์ฯ ที่สยามพารากอน เป็นต้น ขอให้สังเกต หากเจอนักท่องเที่ยวลักษณะจีนๆ แต่ไม่ใช่คนจีน เขาจะชอบบีบชอบจิ้มมะม่วงสุก
ชอบไปวนเวียนบีบๆ จับๆ จิ้มๆ แถวทุเรียน มะม่วงน้ำดอกไม้ ส้มโอ สับปะรด ชิมเงาะ ชิมมังคุด ชิมลองกอง ลำใย แล้วมองแบบ งงๆ ทึ่งๆ มึนๆ
หน้าตาตื่นๆ แบบไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นแหละคนสิงคโปร์ 😂 (ทั้งนี้สามารถสังเกตได้จากการแต่งกาย และ จากภาษากายด้วย ว่าเป็นสิงคโปร์)




//โอ้.....ลืมบอกไปอีกเรื่องนึงว่าอาวุธสำคัญ สำหรับการใช้ชีวิตในสิงคโปร์ อย่างประหยัด ต้องมีสามสิ่งนี้
คือ

1. บัตรอีซี่ลิ้งค์ สำหรับเอาไว้ขึ้นรถเมล์ รถไฟ
2. กระดาษทิชชู่ที่เป็นห่อๆ แบบพกพา เพื่อเอาไว้สำหรับวางจองโต๊ะ จองที่นั่ง ตามฟู้ดคอร์ทต่างๆ 😸
3. ขาอันแข็งแรง เพราะต้องเดินเยอะ มอเตอร์ไซค์รับจ้างไม่มี สองแถวไม่มี 😁


และ สิ่งที่ไม่ควรมีสำหรับการใช้ชีวิตที่สิงคโปร์ คือ "ต่อมรับรสอาหาร" ไม่จำเป็น เพราะอาหารทุกอย่าง อาหารทุกชาติ มีรสเดียว คือ รสจืด 😂
เพราะปรุงอาหารแบบขี้เหนียว ไม่ใจถึงเรื่องวัตถุดิบ ไม่ใจถึงเรื่องรสชาด และ เขากลัวการบริโภคอาหารรสจัด
ก่อนไปอยู่ที่นั่นถาวรควร ไปโรง'บาลให้ยมบาล เอ๊ย ให้คุณหมอ ช่วยตัดต่อมรับรสอาหารออกไปได้เลย จะได้อยู่สิงคโปร์อย่างมีความสุข
(คือ สำหรับคนไทยนี่ เรื่องอาหารการกิน ถือเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องสำคัญนะ ยิ่งถ้าต้องไปใช้ชีวิตในต่างแดน จะยิ่งรู้ซึ้งหนักกว่าเดิม)


**ขอบคุณ คห 14-9 ที่มาบอกว่า คำว่า สังเกต <<< ต้องสะกดแบบนี้ จึงจะถูกต้อง

**คุณ คห 40 ข้างล่าง บอกว่า "เม้นท์บนๆ บอกอยู่ไทยดีกว่า แต่ก็ยังอยู่ต่างประเทศกันอยู่" <<< ก็เพราะเขาไปเรียน ไปทำงาน ไปมีครอบครัว
มีภาระหน้าที่ และ ไปอยู่อย่างถูกต้อง มีวีซ่า มีสัญชาติเพิ่ม มีบ้าน มีลูก มีภรรยา มีสามี มีอาชีพ มีกฏหมาย มีสภาพแวดล้อม สวัสดิการที่มั่นคง

แต่ จขกท นี้ คิดว่าไปง่าย โลกสวย เหมือนย้ายไปอยู่ทุ่งลาเวนเดอร์ที่เชียงใหม่ (แบบที่ คห 6-2 ข้างบนบอกนั่นแหละ)
คนในนี้จึงต้องมาช่วยทำให้ จขกท มองเห็นภาพจริง ไม่มีใครบอกว่า ไม่ให้ จขกท ไป, เพราะเธอสามารถไปที่ไหนก็ได้ ถ้าไปอย่างถูกต้อง
ไปอย่างมีข้อมูล มีเป้าหมายชัดเจน มิเช่นนั้นแล้ว อาจจะไปสร้างปัญหา เรื่องโดดวีซ่า ใช้วีซ่าผิดประเภท เพิ่มการขาดความน่าเชื่อถือของคนไทยในระดับนานาชาติในทางลบยิ่งขึ้นไปอีก หรือ ไปตกอยู่ในความลำบาก เช่น สู่วงจรการค้ามนุษย์ ค้ายา ค้าประเวณี แรงงานทาส การโดนกดขี่ข่มเหง กักขังหน่วงเหนี่ยว เป็นต้น คนในนี้เขามาแนะแนว ไม่ได้มาว่าอะไร