เจริญสติปัฏฐาน ๔เป็นคนที่อ่อนหัดทำกัน

ไม่มีที่สติจะละกิเลสเลย หลงตีความเอง
สติแค่รู้ว่าละกิเลสได้แล้ว หรือละกิเลสยังไม่ได้
แต่สติไม่ได้เป็นตัวละกิเลส สติแค่รู้ว่ามีกิเลสอยู่หรือไม่มีกิเลสแล้ว
เจริญสติปัฏฐาน ๔ หลงว่าไปนิพพานได้
การไปนิพพานอยู่ที่สำรวมอินทรีย์ ต้องมีมรรค ไม่ใช่มีเจริญสติปัฏฐาน ๔
เจริญสติปัฏฐาน ๔เป็นคนที่อ่อนหัดทำกัน  ธรรมะที่ละเอียดยิ่งกว่านั้นมีอยู่
คือต้องมีโพธิปัฏขิยธรรม37 ประการ เห็นมัคคสมังคีย์
ไปอ่านตำราที่ตัดต่อ เนื้อความแล้วเชื่อเป็นตุ เป็นตะ ว่า เจริญสติปัฏฐาน ๔ ไปนิพพานได้ หลง
เจริญสติปัฏฐาน ๔ เป็นการปฏิบัติที่ต้องทำในโพธิปัฏขิยธรรม
พวกเรียนทางลัด ก็จะทำสติในสติปัฏฐาน4อย่างเดียว อย่างอื่นไม่เอา หลง
สมาธิก็ไม่เอา หลง สมาธิเอาไว้ระงับนิวรณื5 ระงับกิเลส ละตัณหา เมือเกิดปัญญา
สติเป็นตัวรู้ว่าจิตมีราคะ หรือไม่มีราคะ จิตมีกิเลส หรือไม่มีกิเลส สติรู้ว่าละราคะได้หรือยัง หรือยังละราคะไม่ได้
สติจะรู้ว่าสมาธิละราคะหมดหรือยังหรือละยังไม่หมด  สติรู้ญาณทัศนะ แต่สติไม่ได้เป็นตัวทำให้เกิดญาณทัศนะ
ญาณทัศนะเกิดจากฌาน เกิดจากญาณ ฌานทำให้เกิดวิปัสสนาญาณ  สติไม่ได้ทำให้เกิดวิปัสสนาญาณ
สติแค่รู้ว่ามีวิปัสสนาญาณแล้วหรือยัง