ช่วงนี้ ผมค่อนข้างมีเรื่องคิดวนเสียนอยู่ในหัวตลอดเวลาเลยครับ
พยายามที่จะไม่คิด แต่ยิ่งพยายาม ยิ่งคิดมากขึ้นกว่าเดิม
และจะเป็นทุกครั้งเวลาที่ขับรถ และก่อนจะนอน จนทำให้ไม่ได้นอนและพักผ่อนน้อยมาก
อาการที่เกิดขึ้นมีดังนี้ครับ
- คิดอะไรไปเรื่อยๆ
- คิดแบบไม่มีที่สิ้นสุด
- เมื่อสมองต้องการคิดเกี่ยวกับงาน อยู่ดีๆเรื่องที่กำลังคิดอยู่ กจะหายออกไปกระบวนการคิดแบบเฉยๆ แล้วก็จะคิดไม่ออกอีก ว่าคิดถึงอะไร
- คุยๆกับเพื่อน แล้วเรื่องนั้นก็จะหายไป พอถามเพื่อน เมื่อเพื่อทวนเรื่องที่คุย บางทีก็จะพูดคุยต่อได้เลย แต่บางที ก็คิดไม่ออกเลยครับ
- นอนไม่ค่อยหลับ เวลาจะนอน ทุกๆเรื่อง จะกลับเค้ามาในสมอง
- ทานยานอนหลับแล้ว แต่ก็ยังไม่หลับอยู่ดี
- พอนอนไม่หลับ พยายามนั่งสมาธิ กลับยิ่งคิดไปมากกว่าเดิม และจะมีอาการปวดๆที่ท้ายทอย
- บางครั้งมีอาการ มือชา ปวดหัวแบบตุ๊บๆ
- บางครั้ง พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น อยู่ดีๆน้ำตาก็จะไหล
- ไม่กล้าที่จะปรึกษาใครเลยครับ พอจะปรึกษาหรือพูดคุย ปากจะชา หน้าจะชา มือชา และก้เหมือนจะร้องไห้ (แบบอยู่ดีๆน้ำตาจะไหลเอง)
ประมาณนี้นะครับ เท่าที่จะบอกออกมาได้
แต่จริงๆแล้ว ผมเองเป็นคนที่ร้องไห้ หรือน้ำตาไหลยากมาก เพราะเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครเห็นน้ำตาของตัวเอง
พุดง่ายๆ คือจะไม่พยายามร้องไห้ให้ใครเหนเลยครับ เพราะไม่ชอบจริงๆ
แช่ช่วงหลังๆมานี้ น้ำตาไหลบ่อยมาก มันเหมือนมีเรื่องเศร้าอยู่ในใจตลอดเวลา
เมื่อวันก่อน ผมเดินอยู่ดีๆ ก้วูบไป ตื่นมาอีกที คือนั้งกองอยู่ที่พื้น
บางที ได้พดออกมา ได้ระบายออกมา ก็จะรู้สึกเครียดในตัวเองมากๆ ทั้งๆที่จริงแล้ว การพูดออกมา การระบายออกมา
น่าจะทำให้ดีขึ้น แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลยครับ
เพื่อนเคยพาผมไปหาจิตแพทยนะครับ ผมไม่รู้สึกอายนะครับ เพราะผมเองก็ยินดีที่จะรักษาให้หาย
แต่เมื่อไป ผมกลับไม่ได้รู้สึกว่ามันดีขึ้นมาก แต่มันดีขึ้นมั้น มันก็ดีขึ้น
ส่วนนึงมาจาก การที่เพื่อนพาไปเนี่ยแหละครับ ที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
แต่ช่วงหลัง ผมก้ไม่ได้ไปหาอีก เพราะผมรู้สึกว่ามันไม่ได้ดีขึ้นมาก แล้วก็ไม่หาย
ผมคิดว่ามันคงเป็นที่ตัวผมเอง
คนรอบข้าง มักบอกให้ผม "เลิกคิดมาก"
แต่เข้าใจมั้ยอะครับ เวลาที่เราให้คำปรึกษาใคร เราจะบอกเค้าได้เสมอ
แต่เมื่อถึงเวลาของตัวเราเอง กลับทำไม่ได้เลย
เหมือนยิ่งมีคนบอก...เรากลับยิ่งทำไม่ได้
ไม่ใช่ว่าไม่พยายามนะครับ ผมพยายามเต็มที่แล้วจริงๆ แต่มันทำไม่ได้
ช่วงหลังๆมานี้ บางทีก็มีอาการขับรถเลยบ้าง เหมือนจิตใจไม่อยู่กับตัว แต่ถ้าถามว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ผมกตอบไม่ได้เหมือนกัน
(ในขณะที่พิมอยู่นี้ หน้าผมก็รูสึกชา มือชา แล้วก็หยุดพิมพ์สักพัก ถึงมาพิมต่อได้)
มีใครพอจะบอกได้มั้ยครับ..ว่าผมเป็นโรคอะไรหรือเปล่าครับ
ปล.ในขณะที่พิมพ์ลงในเว็ปนี้ ก็มีอาการ หน้าชา ปากช้า มือช้า แล้วน้ำตาก้ไหลออกมาเองครับ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยครับ
และบางคนที่รู้จัก ที่เชื่อในเรื่องไสยศาสตร์ ก็มีการทักถึงเรื่องเร้นลับ ว่ากำลังเกิดขึ้นกับตัวของผม
ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรครับ มีอาการแบบนี้...
พยายามที่จะไม่คิด แต่ยิ่งพยายาม ยิ่งคิดมากขึ้นกว่าเดิม
และจะเป็นทุกครั้งเวลาที่ขับรถ และก่อนจะนอน จนทำให้ไม่ได้นอนและพักผ่อนน้อยมาก
อาการที่เกิดขึ้นมีดังนี้ครับ
- คิดอะไรไปเรื่อยๆ
- คิดแบบไม่มีที่สิ้นสุด
- เมื่อสมองต้องการคิดเกี่ยวกับงาน อยู่ดีๆเรื่องที่กำลังคิดอยู่ กจะหายออกไปกระบวนการคิดแบบเฉยๆ แล้วก็จะคิดไม่ออกอีก ว่าคิดถึงอะไร
- คุยๆกับเพื่อน แล้วเรื่องนั้นก็จะหายไป พอถามเพื่อน เมื่อเพื่อทวนเรื่องที่คุย บางทีก็จะพูดคุยต่อได้เลย แต่บางที ก็คิดไม่ออกเลยครับ
- นอนไม่ค่อยหลับ เวลาจะนอน ทุกๆเรื่อง จะกลับเค้ามาในสมอง
- ทานยานอนหลับแล้ว แต่ก็ยังไม่หลับอยู่ดี
- พอนอนไม่หลับ พยายามนั่งสมาธิ กลับยิ่งคิดไปมากกว่าเดิม และจะมีอาการปวดๆที่ท้ายทอย
- บางครั้งมีอาการ มือชา ปวดหัวแบบตุ๊บๆ
- บางครั้ง พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น อยู่ดีๆน้ำตาก็จะไหล
- ไม่กล้าที่จะปรึกษาใครเลยครับ พอจะปรึกษาหรือพูดคุย ปากจะชา หน้าจะชา มือชา และก้เหมือนจะร้องไห้ (แบบอยู่ดีๆน้ำตาจะไหลเอง)
ประมาณนี้นะครับ เท่าที่จะบอกออกมาได้
แต่จริงๆแล้ว ผมเองเป็นคนที่ร้องไห้ หรือน้ำตาไหลยากมาก เพราะเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครเห็นน้ำตาของตัวเอง
พุดง่ายๆ คือจะไม่พยายามร้องไห้ให้ใครเหนเลยครับ เพราะไม่ชอบจริงๆ
แช่ช่วงหลังๆมานี้ น้ำตาไหลบ่อยมาก มันเหมือนมีเรื่องเศร้าอยู่ในใจตลอดเวลา
เมื่อวันก่อน ผมเดินอยู่ดีๆ ก้วูบไป ตื่นมาอีกที คือนั้งกองอยู่ที่พื้น
บางที ได้พดออกมา ได้ระบายออกมา ก็จะรู้สึกเครียดในตัวเองมากๆ ทั้งๆที่จริงแล้ว การพูดออกมา การระบายออกมา
น่าจะทำให้ดีขึ้น แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลยครับ
เพื่อนเคยพาผมไปหาจิตแพทยนะครับ ผมไม่รู้สึกอายนะครับ เพราะผมเองก็ยินดีที่จะรักษาให้หาย
แต่เมื่อไป ผมกลับไม่ได้รู้สึกว่ามันดีขึ้นมาก แต่มันดีขึ้นมั้น มันก็ดีขึ้น
ส่วนนึงมาจาก การที่เพื่อนพาไปเนี่ยแหละครับ ที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
แต่ช่วงหลัง ผมก้ไม่ได้ไปหาอีก เพราะผมรู้สึกว่ามันไม่ได้ดีขึ้นมาก แล้วก็ไม่หาย
ผมคิดว่ามันคงเป็นที่ตัวผมเอง
คนรอบข้าง มักบอกให้ผม "เลิกคิดมาก"
แต่เข้าใจมั้ยอะครับ เวลาที่เราให้คำปรึกษาใคร เราจะบอกเค้าได้เสมอ
แต่เมื่อถึงเวลาของตัวเราเอง กลับทำไม่ได้เลย
เหมือนยิ่งมีคนบอก...เรากลับยิ่งทำไม่ได้
ไม่ใช่ว่าไม่พยายามนะครับ ผมพยายามเต็มที่แล้วจริงๆ แต่มันทำไม่ได้
ช่วงหลังๆมานี้ บางทีก็มีอาการขับรถเลยบ้าง เหมือนจิตใจไม่อยู่กับตัว แต่ถ้าถามว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ผมกตอบไม่ได้เหมือนกัน
(ในขณะที่พิมอยู่นี้ หน้าผมก็รูสึกชา มือชา แล้วก็หยุดพิมพ์สักพัก ถึงมาพิมต่อได้)
มีใครพอจะบอกได้มั้ยครับ..ว่าผมเป็นโรคอะไรหรือเปล่าครับ
ปล.ในขณะที่พิมพ์ลงในเว็ปนี้ ก็มีอาการ หน้าชา ปากช้า มือช้า แล้วน้ำตาก้ไหลออกมาเองครับ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยครับ
และบางคนที่รู้จัก ที่เชื่อในเรื่องไสยศาสตร์ ก็มีการทักถึงเรื่องเร้นลับ ว่ากำลังเกิดขึ้นกับตัวของผม