ผมลองหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้แล้ว ลองทำแบบทดสอบก็แล้ว ค่อนข้างมั่นใจว่าน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆครับ
ผมไม่กล้าไปปรึกษาใครเลยครับ เพราะเคยลองแล้วเค้าก็หาว่า คิดมากไปรึเปล่า หรือไม่ก็ ทำตัวให้มีความสุขดูสิ ไม่ก็ไปออกกำลังกาย
.
.
ผมพยายามทำตามที่เค้าบอกแล้ว แต่มันก็รู้สึกเศร้ามากกว่าเดิมครับ ในหัวมันคิดถึงแต่เรื่องแย่ๆตลอด ทั้งๆที่ผมก็ไม่อยากจะคิด และก็ไม่อยากทำอะไรเลย อยากนอนจมหายไปกับเตียง มันน่าเบื่อมากครับ ทำอะไรแปปๆก็เลิกทำ ผมทำไม่ได้เลยครับ หรือถ้าทำได้ต้องใช้ความพยายามบังคับตัวเองให้ได้ ซึ่งสุดท้ายก็เลิกครับ ตอนนี้รู้สึกขัดแย้งในตัวเองมาก ผมไม่อยากเครียด พยายามหาอะไรดู ตลกๆ มันก็ช่วยได้นะครับ แต่มันก็ได้แค่ชั่วครู่ ซักพักมันก็กลับมาเศร้าเหมือนเดิม ผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาก พยายามจะสร้างกำแพงให้ตัวเอง ป้องกันอันตรายไม่อยากให้คนอื่นเข้ามายุ่งกับตนเอง ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย แม้แต่กระทั่งมือถือก็ไม่กล้ารับสาย ปิดแชททุกช่องทาง ซึ่งผมก็พยายามฝืนตัวเองให้ทำเหมือนที่เคยทำ มันทรมานมากเลยครับ ผมเป็นแบบนี้มา 3 สัปดาห์แล้ว ตอนแรกที่เริ่มผมก็มีอาการอย่างที่ว่าเลยครับ แต่ก็คิดว่าตัวเองคงเครียดเกินไป เลยไม่ได้สนใจอะไร แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วครับ ว่ามันมีผลกระทบต่อชีวิตประจำวันมาก งานที่ทำอยู่หยุดไปเฉยๆ เพราะเพียงเหตุผลแค่ว่าไม่อยากทำอะไรเลย ..


คนรอบตัวบอกว่าผมเป็นคนจริงจังกับชีวิตมาก ก่อนที่ผมจะรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า ผมก็พยายามปรับตัวเองให้ไม่คิดมากกับชีวิต อะไรที่ทำให้ตัวเองเครียดผมก็พยายามจะตัดมันออก ผมก็พยายามมาโดยตลอด จนตอนนี้ก็ยังคงพยายามอยู่


คิดจะปรึกษาพ่อกับแม่ แต่พอเจอหน้าพ่อกับแม่ ผมไม่กล้าคุยกับท่านตรงๆ เพราะกลัวว่าจะได้รับคำตอบแบบที่ผมบอกไป

เครียดครับ...ไม่รู้จะพูดกับใครดี