วันนี้ ไปร้านขายมือถือที่ขายเกมส์ด้วย ร้านคนที่รู้จักเป็นเฮียคนหนึ่งในย่านกลางเมืองยะลา ใกล้ๆร้านข้าวมันไก่เจ้าอร่อยนั่นหละ
แดดเกือบแรง ร้านแกเอาผ้าใบลงมา ต้องก้มหัวเข้าร้านแก เมื่อเข้าร้านไป แกมองไปที่เหนือหัวผมไม่วางตา ผมยกมือไหว้ สวัสดีแก แกก็ยังไม่สนใจ จนผมสวัสดีครั้งที่สอง แกก็รับไหว้ และเราก็คุยกันเรื่องเพลสาม และ n3ds เวลาแกคุยกับผม แกมองด้านหลังผมตลอก ผมคิดว่าแกมองกล้องวงจรปิด ผมก็หันไปมอง
ไม่มีกล้อง มีแต่ผืนผ้าใบที่ลอดมานั่นหละ แต่กล้องวงจริด อยู่ทางขวามือของผม ผมหันหน้าเข้าร้าน
ผมมองแกอย่างสงสัย กอยังคงมองข้ามหัวผมไป อย่างเลื่อนลอย
ปกถามวันเกิดผม และอายุ ผมตอบแก ซักพัก แกว่า ราหูอม
(เอาแล้วๆ แหม่ ผมไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้หรอก)
"เมียงเอ็งตายแล้วเหรอ" แกถามมา
ห๊ะ
"เอ็งมีเมียเป็นผีเหรอ"
ห๊ะ เฮียว่าอะไรนะ (ผมถามย้ำกลับไป)
"เอ็งพาไครมา คนที่ซ้อนรถเอ็งมาอ่ะ"
เห้ย จริงดิเฮีย เฮียเห็นเหรอ (ผมถามงงงงแกมติดตลก)
"เฮียไม่ได้เห็นคนเดียว"
จริงดิ เฮียรู้ได้ไง (วะ อยากจะใส่คำนี้ด้วยนะ ผมแปลกใจมาก เพราะผม ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้)
"คนแถวบ้านเอ็งก็ต้องมีคนเห็น" แกพูดจริงจัง ขณะสายตามองข้ามหัวผมไปข้างหลัง ข้างหลัง ที่ผมเห็นว่ามีแต่ผืนผ้าใบ
แต่เดิมเลย เมื่อคราวผมยังขับ CBRสีขาว เรื่องเมื่อ ๑.๕ ปีที่แล้ว เจ๊ขายข้าว ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ถัดไปทางขวา ๙ หลัง แกเคยทัก ว่าพาแฟนมาเหรอ ขณะผมขี่มอไซผ่านร้านแก
เอ๋ (ผมได้แต่ร้องงงงง)
สามสี่วันต่อมา เจ๊หน้าบ้าน แกถามว่า
"แฟนยังไม่กลับเหรอ"
ห๊ะ เจ๊ แฟนนู๋ไม่ได้มา(ผมตอบไป) เจ๊แกทำหน้างงงง และเดินกลับเข้าบ้านไป
หลายวันต่อมา เจ๊คนนั้นแหละ มาบอกว่าถ้าพาแฟนมาวันไหน ก็บอกด้วยนะ จะทำความรู้จัก
ผ่านมาอีกซักเดือนนึงมั้ง รุ่นน้อง ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ถัดไปทางขวา ๕ หลัง ก็บอกว่า
"พี่พี่ บ้านพี่อ่ะ ปิดม่านด้วยนะ ถ้าไม่อยู่บ้าน ก็ปิดหน้าต่างด้วย"
ปิดทำไมอ่ะ (ผมสงสัยว่าคงกลัวมีคนปีนเข้าบ้านมั้ง ข่าวว่าเมื่อก่อน มีคนถูกปีนบ้าน แล้วปืนหายทองหาย แต่จับมือโจรไม่ได้)
"ปิดเถอะพี่ คนแถวนี้เขาเดือดร้อน" พูดจบ ก็แยกย้ายไป
(เดือดร้อนอิอิเอีย อะไรฟะ) ผมเริ่มเก็บาคิด
คิด
และคิดมาก
ผมเริ่มคิดได้ ว่าผมคงทำอะไรผิดพลาดไป
จากที่เริ่มคิดมาก
ก็เริ่มวิตก
หรือว่า
ผมจะ
เอ่อ ผมคงเผลอแก้ผ้าเวลาอาบน้ำแล้วเดินบนชั้นสองของบ้าน คนแถวๆนั้น คงจะเห็นสิ่งไม่ดีเข้า ผมกลัวจะพลาดอีก ก็เริ่มปิดม่าน
เวลาผ่านไป "บางวันก็มีคนทักว่าหิ้วสาวมา ระวังแฟนจับได้นะ"
(เห้ย ตรูไม่เคยทำอะไรยังงั้นนะเว้ย เลี้ยงตัวเองยังไม่รอด วันๆ ก็ให้เมียเลี้ยงอยู่ ถึงเมียจะนานนานทีมาเยี่ยมซักครั้งก็เหอะ)
บ้า เลี้ยงตัวเอยังไม่รอด จะหิ้วเด็กาได้ไง(ผมตอบกลับไป)
"มีของดี ก็แบ่งกันมั่งนะพี่" อะไรของพวกมันฟะ
ผมเปลี่ยนมาขับ CBRสีส้มขนาดใหญ่ขึ้น วันที่ผมได้ลาพัก ผมขับรถกลับบ้านแฟน มีคนทักว่าเห็นผู้หญิงนั่งมาด้วย ให้ขับรถระวังนะ
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เย็นวันนั้น วันที่ครบรอบวันเกิดผมพอดี วันที่รถคันนี้ อายุครบ ๓๐ วันพอดี ผมเกิดอุบัติเหตุ รถกระบะ ๔ ประตูตัดหน้า เขาเลี้ยวซ้ายเข้าบ้านเขา แต่เขาบอกไ่เห็นผมที่ขับตามมา ความเร็วตอนนั้นคงประมาณ ๕๐ เขาหักเลี้ยวซ้าย เลี้ยวรถเบี่ยงมาแล้วจึงเปิดไฟเลี้ยว(ผมคาดว่าเขาเพิ่เห็นผม) ผมอยู่เลนสีขาวของ จยย. ผมไม่กล้าหักขวาถ้าหักขวา ผมคงอัดเข้าท้ายรถเขาแน่ ผมจึงเลี้ยวซ้าย หักรถตามเขาไป เพื่อลดความเร็วตบเบรกจนตัวโก่ง ผมอัดเข้าข้างรถเขา
รถผมเข้าศูนย์ร่วม ๔๕วัน ผมเข้าโรงบาล สามวัน และเข้ๆออกๆ อักจนครบ ๒ เดือน หมอนรองกระดูกหัวเข้าผมฉีก เล็บเท้าหลุด ผมพักฟื้น ๔ เดือน จึงเป็นปรกติ
มีเสืองร่ำลือในที่ทำงาน
ว่ามีหลายคนเห็นผมมีผู้หญิงซ้อนรถผมออกจากที่ทำงาน
หลายคน ก็บอกไม่เห็น
หลายเสียงพูดกันว่า เพราะผีที่วนเวียนอยู่นั้นทำให้เกิดอุบัติเหตุ
ผมว่า เพราะความประมาท ของคู่กรณี์ตะหาก
ส่วนประกันที่เครมรถผม เขาฟ้องแฟนผมว่า "เพราะผม ถอดรองเท้ามาห้องคอรถ ขณะขับ"
ตอนนั้นผมตากฝน ตัวเปียก เท้าเปียก ผนหยุดตก ผมเลยถอดรองเท้าห้อยคอรถใว้ เพราะผ ไม่เคยเชื่อถืออะไร)
วันหนึ่ง มีรุ่นน้องมานอนที่บ้าน นอนห้องเล็กข้างบนก็ปรกติ แต่กลางคืน น้องมันบอก หนังสือร่งลงจากชั้นทั้งคืนเลย ต้องลงไปเก็บหลายครั้ง เสียงดังมาก
คืนที่สองก็เช่นกัน
คืนที่สาม รุ่นน้องมันตัดสินใจลงมานอนข้างล่าง ห้องรับแขก หลังจากนั้น ก็ไม่มีหนังสือร่วงลงจากชั้นให้หนวกหูอีกเลย
เรื่องราวท่วไปก็ไม่มีอะไร แค่มีคนที่ผ่านไปผ่านมา ต่างพยายามชะโงกมองเข้ามาในบ้านผมกันประจำ บ้านผสวยมั้ง มีชั้นหนังสือดูรกรกตาดี
จนวันนี้ วันที่ผมมาร้านขายโทรศัพท์มือถือ แกบอกให้สวดมนต์บ้าง ทำบุญบ้าง "แกไม่ได้สวดมนต์เลยใช่มั้ย นะโมน่ะ ยังท่องได้รึเปล่า"
(รู้ได้ไง ว่าไม่ได้สวดมนต์ ผมคิดในใจ) แต่แกก็ใจดี ให้คาถา งกุฏพระพุทธเจ้ามาสวด ทำน้ำล้างหน้า เพื่อเป็นศิริมงคง แล้วเฮียแกก็บอกให้ทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล เยอะๆ
จนผมขับรถกลับเข้าที่ทำงาน ก่อนออกจากเมืองยะลา ตอนขึ้นสะพานสูง ผมขับรถตามหลังรถตุ๊กๆ(คล้ายๆรถตุ๊กๆอ่ะ มันคือระบบขนส่งในจังหวัดนี้) มีพวกผู้หญิงมุลิมนั่งอยู่ ๓ คน พวกเธอมองมาที่รถผม แล้วพวกเธอ ก็ไม่มองรถผมอีก จนลงจากสะพาน ตอนที่ผมขับรถแซงไปนั้น มีผู้หญิงคนนึงบนรถนั้น หันมามองผม แล้วชี้มือไปที่ข้างหลังผม แล้วพูดภาษาที่ผมไม่เข้าใจ หน้าตาเธอดูตกใจนะ
แต่ขอโทษที ผมไม่เข้าใจจริงๆ ผมบิดมอเตอไซขับผ่านรถคั้นนั้น โดยมีเสียงเธอตะโกนไล่หลังมา
ผมงงนะ หรือเธอเห็นอะไร ผมรีบกลับมาทำงานต่อ..................
คุณคิดว่าผีมีจริงมั้ย หลายคนทักว่าเอาไครซ้อนท้ายมา ทั้งๆที่ผมขับรถมาคนเดียว
แดดเกือบแรง ร้านแกเอาผ้าใบลงมา ต้องก้มหัวเข้าร้านแก เมื่อเข้าร้านไป แกมองไปที่เหนือหัวผมไม่วางตา ผมยกมือไหว้ สวัสดีแก แกก็ยังไม่สนใจ จนผมสวัสดีครั้งที่สอง แกก็รับไหว้ และเราก็คุยกันเรื่องเพลสาม และ n3ds เวลาแกคุยกับผม แกมองด้านหลังผมตลอก ผมคิดว่าแกมองกล้องวงจรปิด ผมก็หันไปมอง
ไม่มีกล้อง มีแต่ผืนผ้าใบที่ลอดมานั่นหละ แต่กล้องวงจริด อยู่ทางขวามือของผม ผมหันหน้าเข้าร้าน
ผมมองแกอย่างสงสัย กอยังคงมองข้ามหัวผมไป อย่างเลื่อนลอย
ปกถามวันเกิดผม และอายุ ผมตอบแก ซักพัก แกว่า ราหูอม
(เอาแล้วๆ แหม่ ผมไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้หรอก)
"เมียงเอ็งตายแล้วเหรอ" แกถามมา
ห๊ะ
"เอ็งมีเมียเป็นผีเหรอ"
ห๊ะ เฮียว่าอะไรนะ (ผมถามย้ำกลับไป)
"เอ็งพาไครมา คนที่ซ้อนรถเอ็งมาอ่ะ"
เห้ย จริงดิเฮีย เฮียเห็นเหรอ (ผมถามงงงงแกมติดตลก)
"เฮียไม่ได้เห็นคนเดียว"
จริงดิ เฮียรู้ได้ไง (วะ อยากจะใส่คำนี้ด้วยนะ ผมแปลกใจมาก เพราะผม ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้)
"คนแถวบ้านเอ็งก็ต้องมีคนเห็น" แกพูดจริงจัง ขณะสายตามองข้ามหัวผมไปข้างหลัง ข้างหลัง ที่ผมเห็นว่ามีแต่ผืนผ้าใบ
แต่เดิมเลย เมื่อคราวผมยังขับ CBRสีขาว เรื่องเมื่อ ๑.๕ ปีที่แล้ว เจ๊ขายข้าว ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ถัดไปทางขวา ๙ หลัง แกเคยทัก ว่าพาแฟนมาเหรอ ขณะผมขี่มอไซผ่านร้านแก
เอ๋ (ผมได้แต่ร้องงงงง)
สามสี่วันต่อมา เจ๊หน้าบ้าน แกถามว่า
"แฟนยังไม่กลับเหรอ"
ห๊ะ เจ๊ แฟนนู๋ไม่ได้มา(ผมตอบไป) เจ๊แกทำหน้างงงง และเดินกลับเข้าบ้านไป
หลายวันต่อมา เจ๊คนนั้นแหละ มาบอกว่าถ้าพาแฟนมาวันไหน ก็บอกด้วยนะ จะทำความรู้จัก
ผ่านมาอีกซักเดือนนึงมั้ง รุ่นน้อง ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ถัดไปทางขวา ๕ หลัง ก็บอกว่า
"พี่พี่ บ้านพี่อ่ะ ปิดม่านด้วยนะ ถ้าไม่อยู่บ้าน ก็ปิดหน้าต่างด้วย"
ปิดทำไมอ่ะ (ผมสงสัยว่าคงกลัวมีคนปีนเข้าบ้านมั้ง ข่าวว่าเมื่อก่อน มีคนถูกปีนบ้าน แล้วปืนหายทองหาย แต่จับมือโจรไม่ได้)
"ปิดเถอะพี่ คนแถวนี้เขาเดือดร้อน" พูดจบ ก็แยกย้ายไป
(เดือดร้อนอิอิเอีย อะไรฟะ) ผมเริ่มเก็บาคิด
คิด
และคิดมาก
ผมเริ่มคิดได้ ว่าผมคงทำอะไรผิดพลาดไป
จากที่เริ่มคิดมาก
ก็เริ่มวิตก
หรือว่า
ผมจะ
เอ่อ ผมคงเผลอแก้ผ้าเวลาอาบน้ำแล้วเดินบนชั้นสองของบ้าน คนแถวๆนั้น คงจะเห็นสิ่งไม่ดีเข้า ผมกลัวจะพลาดอีก ก็เริ่มปิดม่าน
เวลาผ่านไป "บางวันก็มีคนทักว่าหิ้วสาวมา ระวังแฟนจับได้นะ"
(เห้ย ตรูไม่เคยทำอะไรยังงั้นนะเว้ย เลี้ยงตัวเองยังไม่รอด วันๆ ก็ให้เมียเลี้ยงอยู่ ถึงเมียจะนานนานทีมาเยี่ยมซักครั้งก็เหอะ)
บ้า เลี้ยงตัวเอยังไม่รอด จะหิ้วเด็กาได้ไง(ผมตอบกลับไป)
"มีของดี ก็แบ่งกันมั่งนะพี่" อะไรของพวกมันฟะ
ผมเปลี่ยนมาขับ CBRสีส้มขนาดใหญ่ขึ้น วันที่ผมได้ลาพัก ผมขับรถกลับบ้านแฟน มีคนทักว่าเห็นผู้หญิงนั่งมาด้วย ให้ขับรถระวังนะ
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เย็นวันนั้น วันที่ครบรอบวันเกิดผมพอดี วันที่รถคันนี้ อายุครบ ๓๐ วันพอดี ผมเกิดอุบัติเหตุ รถกระบะ ๔ ประตูตัดหน้า เขาเลี้ยวซ้ายเข้าบ้านเขา แต่เขาบอกไ่เห็นผมที่ขับตามมา ความเร็วตอนนั้นคงประมาณ ๕๐ เขาหักเลี้ยวซ้าย เลี้ยวรถเบี่ยงมาแล้วจึงเปิดไฟเลี้ยว(ผมคาดว่าเขาเพิ่เห็นผม) ผมอยู่เลนสีขาวของ จยย. ผมไม่กล้าหักขวาถ้าหักขวา ผมคงอัดเข้าท้ายรถเขาแน่ ผมจึงเลี้ยวซ้าย หักรถตามเขาไป เพื่อลดความเร็วตบเบรกจนตัวโก่ง ผมอัดเข้าข้างรถเขา
รถผมเข้าศูนย์ร่วม ๔๕วัน ผมเข้าโรงบาล สามวัน และเข้ๆออกๆ อักจนครบ ๒ เดือน หมอนรองกระดูกหัวเข้าผมฉีก เล็บเท้าหลุด ผมพักฟื้น ๔ เดือน จึงเป็นปรกติ
มีเสืองร่ำลือในที่ทำงาน
ว่ามีหลายคนเห็นผมมีผู้หญิงซ้อนรถผมออกจากที่ทำงาน
หลายคน ก็บอกไม่เห็น
หลายเสียงพูดกันว่า เพราะผีที่วนเวียนอยู่นั้นทำให้เกิดอุบัติเหตุ
ผมว่า เพราะความประมาท ของคู่กรณี์ตะหาก
ส่วนประกันที่เครมรถผม เขาฟ้องแฟนผมว่า "เพราะผม ถอดรองเท้ามาห้องคอรถ ขณะขับ"
วันหนึ่ง มีรุ่นน้องมานอนที่บ้าน นอนห้องเล็กข้างบนก็ปรกติ แต่กลางคืน น้องมันบอก หนังสือร่งลงจากชั้นทั้งคืนเลย ต้องลงไปเก็บหลายครั้ง เสียงดังมาก
คืนที่สองก็เช่นกัน
คืนที่สาม รุ่นน้องมันตัดสินใจลงมานอนข้างล่าง ห้องรับแขก หลังจากนั้น ก็ไม่มีหนังสือร่วงลงจากชั้นให้หนวกหูอีกเลย
เรื่องราวท่วไปก็ไม่มีอะไร แค่มีคนที่ผ่านไปผ่านมา ต่างพยายามชะโงกมองเข้ามาในบ้านผมกันประจำ บ้านผสวยมั้ง มีชั้นหนังสือดูรกรกตาดี
จนวันนี้ วันที่ผมมาร้านขายโทรศัพท์มือถือ แกบอกให้สวดมนต์บ้าง ทำบุญบ้าง "แกไม่ได้สวดมนต์เลยใช่มั้ย นะโมน่ะ ยังท่องได้รึเปล่า"
(รู้ได้ไง ว่าไม่ได้สวดมนต์ ผมคิดในใจ) แต่แกก็ใจดี ให้คาถา งกุฏพระพุทธเจ้ามาสวด ทำน้ำล้างหน้า เพื่อเป็นศิริมงคง แล้วเฮียแกก็บอกให้ทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล เยอะๆ
จนผมขับรถกลับเข้าที่ทำงาน ก่อนออกจากเมืองยะลา ตอนขึ้นสะพานสูง ผมขับรถตามหลังรถตุ๊กๆ(คล้ายๆรถตุ๊กๆอ่ะ มันคือระบบขนส่งในจังหวัดนี้) มีพวกผู้หญิงมุลิมนั่งอยู่ ๓ คน พวกเธอมองมาที่รถผม แล้วพวกเธอ ก็ไม่มองรถผมอีก จนลงจากสะพาน ตอนที่ผมขับรถแซงไปนั้น มีผู้หญิงคนนึงบนรถนั้น หันมามองผม แล้วชี้มือไปที่ข้างหลังผม แล้วพูดภาษาที่ผมไม่เข้าใจ หน้าตาเธอดูตกใจนะ
แต่ขอโทษที ผมไม่เข้าใจจริงๆ ผมบิดมอเตอไซขับผ่านรถคั้นนั้น โดยมีเสียงเธอตะโกนไล่หลังมา
ผมงงนะ หรือเธอเห็นอะไร ผมรีบกลับมาทำงานต่อ..................