สวัดดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ออกความคิดเห็นหรืออะไร ก็ตามสดวก สบายเลยครับ
ขอโทษกับการพิมขาดตกบกพร่องด้วยนะครับ แค่อยากมาระบายเรื่องแย่ๆที่เจอ และเป็นบทเรียนที่ดี (อาจจะไม่มาก )
ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่ออยากละบายอะไรต่างๆในใจ หลังจากอกหักหน่ะครับ อ่า เริ่มนะ
ผมได้รุ้จักคนๆนึง ชื่อ2(นามสมุติ) คุยกันนานพอสมควร ตกลงคุยกันว่าจะดูๆกันไปก่อน 2เขาเคยคบๆนึง และคนๆนั้นหลอก2 เขาเล่าให้ผมฟัง (คือคิดไม่ดีนั่นแหละครับเขามีลูกและครอบครัวแล้ว) 2เล่าให้ผมฟังและผมก็คอยอยุ่กับ2ตลอด แรกๆผมก็ปรอบใจเขาตลอด ผมอยุ่ข้าง2ตลอด ผมห่วง2มาก จนผู้ชายคนนี้เขาหายไปพักนึงซึ่งนานมาก กว่าจะกลับมาหา2อีกครั้ง และเขาก็นัด2ไปกินข้าว 2ตกลงไป 2ก็กลับมาเล่าให้ผมฟัง เขาบอกว่าผู้ชายคนนั้นชวนเขาไปกินข้าอีก (ผมรู้นะว่ามันคิดอะไร ) ผมเสียใจที่สองเลือกจะไป ผมเสียใจที่เขาทำแบบนั้นโดยที่ไม่นึกถึงใครนอกจากตัวเองเลย ผมบอก2ว่า (หน้าตาไม่ดี ยังจะทำนิสัยไม่ดีอีกหรอ ลูกเมียเขาอยุ่ที่บ้านจะคิดยังไง ถ้ารู้ว่าผู้ชายของเขา มากินข้าวกับผู้หญิงอื่น ลูกเมียเขาเขาไม่รุ้อิโหน่อิเหน่อยุ่บ้านเขาจะคิดไง ) ผมกับ2 ก็มีปากเสียงกันพักนึง แล้วผมก็มาขอโทษที่ด่า2 (2บอกว่าเขาทำอะไรก็ผิดไปหมดแหละ ผมจ้องถูกตลอด
) ผมเลยคุยกับ2 ผมบอกเขาว่า ผมจะไปแล้ว ผมให้เขาบ็อคเฟสผม เพราะผมไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา ผมกลัวผมคิดถึง กลัวจะเป็นห่วงเขา แต่2บอกว่าผมหนีปัญหา (ก่อนหน้านี้ เราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลย ) ผมเลยคิดอีกทีเลยตัดสินใจอยุ่ต่อ 2คุยกับผมมากขึ้น แต่ผมระแวง กระวนกระวายกับกระกระทำของเขาตอนนั้นมาก เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย ผมเหมือนคนบ้า คิดมากขึ้น ทั้งห่วงทั้งกลัวเขาทำอีก เวลาบอกเตือนเขา ผมบอกยาวมาก อยุ่มาพักนึง อาการผมเริ่มดีขึ้น แล้วก็มีเหตุการณ์ ที่ทำให้ผมเจ็บที่สุดเข้ามา 2เขาเจอคนใหม่ ผมรู้ ผมร้องให้ ผมพูดไม่ดีแล้ว(จากที่ผมเคยพูดดีเป็นคนรักสงบเกรียดการพูดไม่ดี)
ผมร้องไปพูดหยาบไป ทะเลาะกับ2
ผมถามไถ่เรื่องคนใหม่ของ2
ผม = ทำไม2ทำแบบนี้ คุยซ้อนสัญดารมันเสียนะ
2 = แกไม่ใช่
ผม =
แกมาบอกเราทำไมตอนนี้มันแก้อะไรได้
2 = คนใหม่เขาไม่ด่าเรา
จบการสนทนา ผมก็ฟูมฟาย คุยเรื่องเก่าๆกับเขา เผื่อว่าเขาจะย้อนนึกได้บ้าง แต่2 เขาพูดเหมือนเขาทิ้งทุกๆอย่างไปแล้ว ผมอ้อนวอนเขา
ผมบอกเขาผมขอไปเจอครั้งสุดท้ายนะ (คือเขาเรียนอีกจังหวัดนึง ผมอยู่ต่างจังหวัด จังหวัดเดียวกันกับเขาละครับ) ผมก็เดินทางในเย็นวันนั้นเลย ผมดีใจนะที่จะได้เจอ(คือนานๆจะเจอกันนะครับ) ผมก็ถึง แล้วก็รอจั้งแต่เที่ยงจนสองทุ่มยุ่งเริ่มกัด
ผมก็แชทไปหา2โทรหาด้วย
2ตอบ = ว่าไง ถึงไหนแล้ว
ผม = อยุ่หน้าหอแกแล้วช่วยป้าหน้าหอขายไก่อยุ่
(555 พอดีหน้าหอเขามีป้าขายไก่หน่ะครับ เลยช่วยป้าแก้เบื่อไป)
2ตอบ = ไป เฮงซวย ไป ไม่ต้องเจอ
ผม = ด่าทำไม เรารอตั้งแต่เที่ยงจนตอนนี้เลยนะ ยุงกัดแล้ว
2ตอบ = ใครให้มารอ แล้วก็พูดไม่ดีอีกนิดๆหน่อยครับ
ผม = เราเหนื่อยนะกว่าจะมาถึง ( พูดเสีงดังแล้ว อารมผมก็เริ่มมา ผมโดนด่า อีกใจนึกเสียใจมากเลย )
แล้วก็ขาดการติดต่อไปพักนึง ผมก็กลับบ้าน
ผมโดนว่า ว่า ผมคิดเองเออเองว่า2ชอบผม เขาบอกว่า ถ้าคิดเองเออเองใหเไปคุยคนเดียวนุ่น (เขาเองนะที่บอกให้ผมดูๆกันไม่ใช่หรอ)
เขาว่าผมเห็นแก่ตัว
ผมก็ไม่ได้คุยกับเขาสักพักนึง ประมาณเกือบๆเดือนได้ ผมอยุ่กับตัวเอง เสียใจ คิดเรื่องแบบนี้วนๆซ้ำๆ (ทุกวันนี้ผมก็ยังเป็น) ผมนึกถึงแต่ขอผิดของตัวเองที่2บอกตลอด
พออยุ่ได้สักพักนึง ผมเข้าไปส่องเฟสเขา ผมเห็นรูปเขาโพสไปเที่ยว ผมส่องแทบทุกวันเพราะความคิดถึง วันนี้เป็นวันที่ผมร้องให้ให้คนรอบข้างเห็น (เพื่อนทุกคนอึ้ง พวกเขาไม่คิดว่าผมจะร้อง 555 หน้าผมนิ่งนะ แต่น้ำตามันไหลออกเยอะมาก เจ็บสุดๆ ) ผมได้ทักเฟสคนใหม่ของ2 ไป เขาก็ดีนะ ฒห่วงสิงมากฒก็บอกเขา และก็ฝาก2 เขาไม่พูดให้ผมเจ็บเหมือน2สักนิดเลย พอ2รู้ สองทักเฟสบุคมาด่าผมว่า ไอ่เฮ่ ไอ่สราด (ผมนิ่งไปชั่วขนะ คิดนะนี่นะหรอคนที่เราเป็นห่วงเขามาก คนที่เรารักมาก เขาพูดแบบนี้เลยหรอ) พอคุยเขาโทรมา ผมก็ไม่ได้พุดอะไร เขาพุดไปร้องให้ไป เขาบอกว่าผมทำรายชีวิตเขา เขาทำอะไรให้ผม(นึกนะ แล้วผมไปทำอะไรให้คุนละ คุนถึงให้ความหวังผม แต่เพราะผมเป็นห่วงคุนหรือเปล่า คุนทำไมไม่คิดแบบนี้บ้าง) แล้ว2ก็ขอให้ผมออกไปจากชีวิตเขา
......ที่ผ่านมาผมมีค่าแค่เดินเข้ามาทำให้คุนหรอ ไล่ผมอย่างกับหมูกับหมาแบบนี้เลยหรอ ....
เอ้อ เกือบลืม ตอนที่ทะเลาะเขาไปกินข้ากับผู้ชายคนแรกที่ผมเล่า ผมขอโทษ2 และก็ลองอยุ่ต่อ ผมชวน2ไปเที่ยว ทะเล(ผมเคยถามเขาตอนคุยกันใหม่ๆได้ไม่ถึงเดือน ว่าเขาชอบที่ไหน เขาบอกว่าทะเลอันดามัน) ผมก็ได้ชวนเขาหลังทะเลาะกันรอบนั้น และก็เริ่มเก็บเงิน จะไปทะเลแต่เกิดเรื่องก่อน
ผมเขียนเรื่องจริงไม่เข้าข้าตัวเองหรือ2เลย ทุกๆอย่างตามความเป็นจริงหมด และทุกๆครั้งที่ผมน้อยใจที่จะต้องง้อ ผมเคยบอก2 ว่า แกไปเถอะ เราเหนื่อยพอแล้ว เขาติบมาตลอดว่า แกเข้ามาหาเราเองไม่ใช่หรอ (ผมเสียใจมาก) ฒคิดตลอดนะเอ้อ เราเจอเขาเรารุ้จักมานานแล้ว ดีว่ะ เราโชคดีมาก เราก็อายุเริ่มเยอะแล้ว เขาก็ไกล้เรียนจบ เราคิดตลอดมันน่าจะดีเนอะถ้าเราสร้างหลายๆอย่างด้วยกัน (แต่ความดีมันวัดเรื่องความรักไม่ได้ ) ผมอยากคุนให้รู้นะ คนๆนี้ยังคิดถึงตลอด แต่เรากลับไปไม่ได้แล้ว และเราก็ไม่อยากกลับไปเป็นแบบเดิม กลับไปเสียใจ กลับไปเป็นคนที่พูดหยาบ ที่พูดด่าผู้หญิง เราไม่เคยปล่อยมือ ถึงจะเสียใจก็ตาม แต่แกปล่อยเราเอง แกทำมันพังเอง ถ้าจะบอกว่าแกไม่ได้ชอบเรา แกไม่ควรให้ความหวังลมๆแล้งๆกับนะ แกบอกแกควรผล่อยเรา ใช่สิ แกมีคนใหม่ที่อยุ่ข้างแกแล้ว ผากถึงคนที่อ่านนะครับเก็บไว้เตือนสติตัวเองได้ อย่ารักทั้งๆที่ไม่มีอะไรแน่ชัด ขอให้ทุ่มเทใจกับกายหลังที่ทุกๆอย่างมันแน่ชัดดีกว่าครับ ให้รักตัวเองมากกว่าคนอื่นถ้ารักตัวเองได้ เราก็ยื่นสิ่งดีๆให้เขาได้ ถุงดขาจะทำมันพัง เราก็จะไม่เสียใจ ทุ่มทุกๆอย่างให้ตัวเองดีกว่าครับ แล้วค่อยแชร์ให้คนที่รัก ( ผมอยากมาละบายมาเตือนใจจากเหตุการที่เจอเองกับตัวครับ อะไรตกหล่น ขอโทษด้วยนะ ผมก็เล่าอะไรไม่เป็นเหมือนกัน ขอบคุนที่อ่านนะครับ เป็นกำลังใจให้คนที่อกหักด้วยนะ เวลาผ่านไป ความรุ้สึกเด็กๆมันก็จะผ่านไปเหมือนกัน เหมือนหนังเรื่องนึงเลย )
อยากละบาย เรื่องอกหัก อยากเล่า
ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่ออยากละบายอะไรต่างๆในใจ หลังจากอกหักหน่ะครับ อ่า เริ่มนะ
ผมได้รุ้จักคนๆนึง ชื่อ2(นามสมุติ) คุยกันนานพอสมควร ตกลงคุยกันว่าจะดูๆกันไปก่อน 2เขาเคยคบๆนึง และคนๆนั้นหลอก2 เขาเล่าให้ผมฟัง (คือคิดไม่ดีนั่นแหละครับเขามีลูกและครอบครัวแล้ว) 2เล่าให้ผมฟังและผมก็คอยอยุ่กับ2ตลอด แรกๆผมก็ปรอบใจเขาตลอด ผมอยุ่ข้าง2ตลอด ผมห่วง2มาก จนผู้ชายคนนี้เขาหายไปพักนึงซึ่งนานมาก กว่าจะกลับมาหา2อีกครั้ง และเขาก็นัด2ไปกินข้าว 2ตกลงไป 2ก็กลับมาเล่าให้ผมฟัง เขาบอกว่าผู้ชายคนนั้นชวนเขาไปกินข้าอีก (ผมรู้นะว่ามันคิดอะไร ) ผมเสียใจที่สองเลือกจะไป ผมเสียใจที่เขาทำแบบนั้นโดยที่ไม่นึกถึงใครนอกจากตัวเองเลย ผมบอก2ว่า (หน้าตาไม่ดี ยังจะทำนิสัยไม่ดีอีกหรอ ลูกเมียเขาอยุ่ที่บ้านจะคิดยังไง ถ้ารู้ว่าผู้ชายของเขา มากินข้าวกับผู้หญิงอื่น ลูกเมียเขาเขาไม่รุ้อิโหน่อิเหน่อยุ่บ้านเขาจะคิดไง ) ผมกับ2 ก็มีปากเสียงกันพักนึง แล้วผมก็มาขอโทษที่ด่า2 (2บอกว่าเขาทำอะไรก็ผิดไปหมดแหละ ผมจ้องถูกตลอด
) ผมเลยคุยกับ2 ผมบอกเขาว่า ผมจะไปแล้ว ผมให้เขาบ็อคเฟสผม เพราะผมไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา ผมกลัวผมคิดถึง กลัวจะเป็นห่วงเขา แต่2บอกว่าผมหนีปัญหา (ก่อนหน้านี้ เราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลย ) ผมเลยคิดอีกทีเลยตัดสินใจอยุ่ต่อ 2คุยกับผมมากขึ้น แต่ผมระแวง กระวนกระวายกับกระกระทำของเขาตอนนั้นมาก เราเริ่มทะเลาะกันบ่อย ผมเหมือนคนบ้า คิดมากขึ้น ทั้งห่วงทั้งกลัวเขาทำอีก เวลาบอกเตือนเขา ผมบอกยาวมาก อยุ่มาพักนึง อาการผมเริ่มดีขึ้น แล้วก็มีเหตุการณ์ ที่ทำให้ผมเจ็บที่สุดเข้ามา 2เขาเจอคนใหม่ ผมรู้ ผมร้องให้ ผมพูดไม่ดีแล้ว(จากที่ผมเคยพูดดีเป็นคนรักสงบเกรียดการพูดไม่ดี)
ผมร้องไปพูดหยาบไป ทะเลาะกับ2
ผมถามไถ่เรื่องคนใหม่ของ2
ผม = ทำไม2ทำแบบนี้ คุยซ้อนสัญดารมันเสียนะ
2 = แกไม่ใช่
ผม =
2 = คนใหม่เขาไม่ด่าเรา
จบการสนทนา ผมก็ฟูมฟาย คุยเรื่องเก่าๆกับเขา เผื่อว่าเขาจะย้อนนึกได้บ้าง แต่2 เขาพูดเหมือนเขาทิ้งทุกๆอย่างไปแล้ว ผมอ้อนวอนเขา
ผมบอกเขาผมขอไปเจอครั้งสุดท้ายนะ (คือเขาเรียนอีกจังหวัดนึง ผมอยู่ต่างจังหวัด จังหวัดเดียวกันกับเขาละครับ) ผมก็เดินทางในเย็นวันนั้นเลย ผมดีใจนะที่จะได้เจอ(คือนานๆจะเจอกันนะครับ) ผมก็ถึง แล้วก็รอจั้งแต่เที่ยงจนสองทุ่มยุ่งเริ่มกัด
ผมก็แชทไปหา2โทรหาด้วย
2ตอบ = ว่าไง ถึงไหนแล้ว
ผม = อยุ่หน้าหอแกแล้วช่วยป้าหน้าหอขายไก่อยุ่
(555 พอดีหน้าหอเขามีป้าขายไก่หน่ะครับ เลยช่วยป้าแก้เบื่อไป)
2ตอบ = ไป เฮงซวย ไป ไม่ต้องเจอ
ผม = ด่าทำไม เรารอตั้งแต่เที่ยงจนตอนนี้เลยนะ ยุงกัดแล้ว
2ตอบ = ใครให้มารอ แล้วก็พูดไม่ดีอีกนิดๆหน่อยครับ
ผม = เราเหนื่อยนะกว่าจะมาถึง ( พูดเสีงดังแล้ว อารมผมก็เริ่มมา ผมโดนด่า อีกใจนึกเสียใจมากเลย )
แล้วก็ขาดการติดต่อไปพักนึง ผมก็กลับบ้าน
ผมโดนว่า ว่า ผมคิดเองเออเองว่า2ชอบผม เขาบอกว่า ถ้าคิดเองเออเองใหเไปคุยคนเดียวนุ่น (เขาเองนะที่บอกให้ผมดูๆกันไม่ใช่หรอ)
เขาว่าผมเห็นแก่ตัว
ผมก็ไม่ได้คุยกับเขาสักพักนึง ประมาณเกือบๆเดือนได้ ผมอยุ่กับตัวเอง เสียใจ คิดเรื่องแบบนี้วนๆซ้ำๆ (ทุกวันนี้ผมก็ยังเป็น) ผมนึกถึงแต่ขอผิดของตัวเองที่2บอกตลอด
พออยุ่ได้สักพักนึง ผมเข้าไปส่องเฟสเขา ผมเห็นรูปเขาโพสไปเที่ยว ผมส่องแทบทุกวันเพราะความคิดถึง วันนี้เป็นวันที่ผมร้องให้ให้คนรอบข้างเห็น (เพื่อนทุกคนอึ้ง พวกเขาไม่คิดว่าผมจะร้อง 555 หน้าผมนิ่งนะ แต่น้ำตามันไหลออกเยอะมาก เจ็บสุดๆ ) ผมได้ทักเฟสคนใหม่ของ2 ไป เขาก็ดีนะ ฒห่วงสิงมากฒก็บอกเขา และก็ฝาก2 เขาไม่พูดให้ผมเจ็บเหมือน2สักนิดเลย พอ2รู้ สองทักเฟสบุคมาด่าผมว่า ไอ่เฮ่ ไอ่สราด (ผมนิ่งไปชั่วขนะ คิดนะนี่นะหรอคนที่เราเป็นห่วงเขามาก คนที่เรารักมาก เขาพูดแบบนี้เลยหรอ) พอคุยเขาโทรมา ผมก็ไม่ได้พุดอะไร เขาพุดไปร้องให้ไป เขาบอกว่าผมทำรายชีวิตเขา เขาทำอะไรให้ผม(นึกนะ แล้วผมไปทำอะไรให้คุนละ คุนถึงให้ความหวังผม แต่เพราะผมเป็นห่วงคุนหรือเปล่า คุนทำไมไม่คิดแบบนี้บ้าง) แล้ว2ก็ขอให้ผมออกไปจากชีวิตเขา
......ที่ผ่านมาผมมีค่าแค่เดินเข้ามาทำให้คุนหรอ ไล่ผมอย่างกับหมูกับหมาแบบนี้เลยหรอ ....
เอ้อ เกือบลืม ตอนที่ทะเลาะเขาไปกินข้ากับผู้ชายคนแรกที่ผมเล่า ผมขอโทษ2 และก็ลองอยุ่ต่อ ผมชวน2ไปเที่ยว ทะเล(ผมเคยถามเขาตอนคุยกันใหม่ๆได้ไม่ถึงเดือน ว่าเขาชอบที่ไหน เขาบอกว่าทะเลอันดามัน) ผมก็ได้ชวนเขาหลังทะเลาะกันรอบนั้น และก็เริ่มเก็บเงิน จะไปทะเลแต่เกิดเรื่องก่อน
ผมเขียนเรื่องจริงไม่เข้าข้าตัวเองหรือ2เลย ทุกๆอย่างตามความเป็นจริงหมด และทุกๆครั้งที่ผมน้อยใจที่จะต้องง้อ ผมเคยบอก2 ว่า แกไปเถอะ เราเหนื่อยพอแล้ว เขาติบมาตลอดว่า แกเข้ามาหาเราเองไม่ใช่หรอ (ผมเสียใจมาก) ฒคิดตลอดนะเอ้อ เราเจอเขาเรารุ้จักมานานแล้ว ดีว่ะ เราโชคดีมาก เราก็อายุเริ่มเยอะแล้ว เขาก็ไกล้เรียนจบ เราคิดตลอดมันน่าจะดีเนอะถ้าเราสร้างหลายๆอย่างด้วยกัน (แต่ความดีมันวัดเรื่องความรักไม่ได้ ) ผมอยากคุนให้รู้นะ คนๆนี้ยังคิดถึงตลอด แต่เรากลับไปไม่ได้แล้ว และเราก็ไม่อยากกลับไปเป็นแบบเดิม กลับไปเสียใจ กลับไปเป็นคนที่พูดหยาบ ที่พูดด่าผู้หญิง เราไม่เคยปล่อยมือ ถึงจะเสียใจก็ตาม แต่แกปล่อยเราเอง แกทำมันพังเอง ถ้าจะบอกว่าแกไม่ได้ชอบเรา แกไม่ควรให้ความหวังลมๆแล้งๆกับนะ แกบอกแกควรผล่อยเรา ใช่สิ แกมีคนใหม่ที่อยุ่ข้างแกแล้ว ผากถึงคนที่อ่านนะครับเก็บไว้เตือนสติตัวเองได้ อย่ารักทั้งๆที่ไม่มีอะไรแน่ชัด ขอให้ทุ่มเทใจกับกายหลังที่ทุกๆอย่างมันแน่ชัดดีกว่าครับ ให้รักตัวเองมากกว่าคนอื่นถ้ารักตัวเองได้ เราก็ยื่นสิ่งดีๆให้เขาได้ ถุงดขาจะทำมันพัง เราก็จะไม่เสียใจ ทุ่มทุกๆอย่างให้ตัวเองดีกว่าครับ แล้วค่อยแชร์ให้คนที่รัก ( ผมอยากมาละบายมาเตือนใจจากเหตุการที่เจอเองกับตัวครับ อะไรตกหล่น ขอโทษด้วยนะ ผมก็เล่าอะไรไม่เป็นเหมือนกัน ขอบคุนที่อ่านนะครับ เป็นกำลังใจให้คนที่อกหักด้วยนะ เวลาผ่านไป ความรุ้สึกเด็กๆมันก็จะผ่านไปเหมือนกัน เหมือนหนังเรื่องนึงเลย )