เห็นคนอวดบ๊ะจ่างกันเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนก็ได้แต่อิจฉา เพราะไม่มีใครทำให้กินมาหลายปีแล้ว
วันนี้เข้าห้างเดินผ่านฮองมิน เลยซื้อบ๊ะจ่างข้าวเหนียวกับข้าวเหนียวไรซ์เบอรี่มาอย่างละอันละ 55 บาท
ซื้อเสร็จเดินได้หน่อยเดียว เจอวราภรณ์ซาลาเปา ก็มีบ๊ะจ่างขาย เลยสงสัยว่ามันจะต่างกันบ้างรึเปล่า
จึงซื้อมา 1 อัน และเป็นที่มาของรีวิวนี้
คู่มวยขึ้นเวทีอวดโฉม
วราภรณ์ตอนถอดเสื้อนอก
ฮองมินมาแพ็คคู่ คนคาดเข็มขัดลายขาวแดงคือน้องข้าวเหนียว คนเข็มขัดขาวคือน้องข้าวเหนียวไรซ์เบอรี่
อันดับต่อไปจะวัดจากภายในของน้องแต่ละคน
น้องวรภรณ์เมื่อถอดเสื้อผ้า
น้องวราภรณ์เมื่อโดนขยี้
สังเกตได้ว่าส่ววนประกอบกระจายทั่วเนื้อตัว ทำให้เนื้อของน้องอร่อยกลมกล่อมทุกส่วน
ทำให้รู้สึกถึงรสเนื้อตัวน้องอย่างเต็มอิ่ม ลิ้มรสได้ตั้งแค่คำแรกถึงคำสุดท้าย รสชาติจัดจ้าน
ตั้งแต่ปลายลิ้นจรดปลายเท้า ทำให้รู้สึกดูดดื่มมากในการกลืนกินเนื้อตัวน้อง
อันดับต่อไปเป็นน้องฮองมินเข็มขัดสลับสี
พอแก้ผ้าปุ๊บเห็นไข่แดงกับเม็ดในน้องก่อนเลยถึง 3 เม็ด เหมือนคนใส่ใส้ตั้งใจโชว์เนื้อตัวน้องก่อนเลย
เมื่อขยี้เนื้อตัวน้องแล้วก็เป็นดังคาด ส่วนประกอบสำคัญโชว์อยู่บนหน้าอกหมดแล้ว ข้างล่างข้างใน
ก็เหลือแต่ข้าวเหนียวแน่นๆ
แต่ความผิดหวังก็ต้องถูกสะกัดกั้น เพราะเมื่อขยี้น้องละเอียดมากกว่านี้ ปรากฎเม็ดในกลมโตของน้องโผล่ขึ้นมา
เป็นเม็ดเกาลัดกลมโตอร่อยกลมกล่อม หยุดยังความเซ็งที่เจอแต่ข้าวเหนียวข้างใต้ได้เป็นอย่างดี
และจบตอนท้ายด้วยเผือกหวาน สรุปรวมความแล้วรสชาติน้องข้าวหนียวฮองมินไม่กลมกล่อม
เพราะส่วนผสมแยกเป็นส่วนๆ แบ่งฝ่ายเอกเทศน์จนเกินไป แต่ทั้งเนื้อ ไข่ เม็ดของน้องทำให้รู้สึกคุ้มค่ากับราคามาก
อันดับต่อไปคือน้องไรซ์เบอรี่
เมื่อแก้ผ้าออกมาแล้วผิวอันดำคล้ำของน้อง ทำให้เราสะอึกเล็กน้อย เพราะชอบอะไรขาวๆ มากกว่า
อย่างไรก็ตาม เราไม่เอาอคติส่วนตัวมาเจือปน เรากลั้นใจขยี้น้องไรซ์เบอรี่ด้วยส้อมให้แหลกคามือ
พบว่าส่วนผสมของน้องไม่เหมือนข้าวเหนียวเนื้อขาวๆ นัก ด้วยความลำเอียงหรือเปล่า
เขาใส่ไข่แดงน้องมาครึ่งเดียวหลอกให้รู้สึกว่ามีไข่แดงทั้งลูก เม็ดบัวน้องก็เรียงไม่สวยอย่างเมื่อกี้
เอาเหอะ เราใช้ส้อมตักค่อยๆ ละเลียดรสเนื้อรสตัวน้องทีละน้อยๆ โดยรวมรสชาติน้องไม่แพ้น้องข้าวเหนียวขาวๆ
แม้เนื้อต้วน้องจะไม่ผุดผ่องเป็นยองใย
รวมความแล้ว ความกลมกล่อมของเนื้อตัว เรายกให้น้องวราภรณ์
ความคุ้มค่าสมราคา เรายกให้น้องข้าวเหนียวฮองมิน
รีวิวบ๊ะจ่าง มัดต่อมัด คำต่อคำ วราภรณ์ซาลาเปา VS ฮองมิน
วันนี้เข้าห้างเดินผ่านฮองมิน เลยซื้อบ๊ะจ่างข้าวเหนียวกับข้าวเหนียวไรซ์เบอรี่มาอย่างละอันละ 55 บาท
ซื้อเสร็จเดินได้หน่อยเดียว เจอวราภรณ์ซาลาเปา ก็มีบ๊ะจ่างขาย เลยสงสัยว่ามันจะต่างกันบ้างรึเปล่า
จึงซื้อมา 1 อัน และเป็นที่มาของรีวิวนี้
คู่มวยขึ้นเวทีอวดโฉม
วราภรณ์ตอนถอดเสื้อนอก
ฮองมินมาแพ็คคู่ คนคาดเข็มขัดลายขาวแดงคือน้องข้าวเหนียว คนเข็มขัดขาวคือน้องข้าวเหนียวไรซ์เบอรี่
อันดับต่อไปจะวัดจากภายในของน้องแต่ละคน
น้องวรภรณ์เมื่อถอดเสื้อผ้า
น้องวราภรณ์เมื่อโดนขยี้
สังเกตได้ว่าส่ววนประกอบกระจายทั่วเนื้อตัว ทำให้เนื้อของน้องอร่อยกลมกล่อมทุกส่วน
ทำให้รู้สึกถึงรสเนื้อตัวน้องอย่างเต็มอิ่ม ลิ้มรสได้ตั้งแค่คำแรกถึงคำสุดท้าย รสชาติจัดจ้าน
ตั้งแต่ปลายลิ้นจรดปลายเท้า ทำให้รู้สึกดูดดื่มมากในการกลืนกินเนื้อตัวน้อง
อันดับต่อไปเป็นน้องฮองมินเข็มขัดสลับสี
พอแก้ผ้าปุ๊บเห็นไข่แดงกับเม็ดในน้องก่อนเลยถึง 3 เม็ด เหมือนคนใส่ใส้ตั้งใจโชว์เนื้อตัวน้องก่อนเลย
เมื่อขยี้เนื้อตัวน้องแล้วก็เป็นดังคาด ส่วนประกอบสำคัญโชว์อยู่บนหน้าอกหมดแล้ว ข้างล่างข้างใน
ก็เหลือแต่ข้าวเหนียวแน่นๆ
แต่ความผิดหวังก็ต้องถูกสะกัดกั้น เพราะเมื่อขยี้น้องละเอียดมากกว่านี้ ปรากฎเม็ดในกลมโตของน้องโผล่ขึ้นมา
เป็นเม็ดเกาลัดกลมโตอร่อยกลมกล่อม หยุดยังความเซ็งที่เจอแต่ข้าวเหนียวข้างใต้ได้เป็นอย่างดี
และจบตอนท้ายด้วยเผือกหวาน สรุปรวมความแล้วรสชาติน้องข้าวหนียวฮองมินไม่กลมกล่อม
เพราะส่วนผสมแยกเป็นส่วนๆ แบ่งฝ่ายเอกเทศน์จนเกินไป แต่ทั้งเนื้อ ไข่ เม็ดของน้องทำให้รู้สึกคุ้มค่ากับราคามาก
อันดับต่อไปคือน้องไรซ์เบอรี่
เมื่อแก้ผ้าออกมาแล้วผิวอันดำคล้ำของน้อง ทำให้เราสะอึกเล็กน้อย เพราะชอบอะไรขาวๆ มากกว่า
อย่างไรก็ตาม เราไม่เอาอคติส่วนตัวมาเจือปน เรากลั้นใจขยี้น้องไรซ์เบอรี่ด้วยส้อมให้แหลกคามือ
พบว่าส่วนผสมของน้องไม่เหมือนข้าวเหนียวเนื้อขาวๆ นัก ด้วยความลำเอียงหรือเปล่า
เขาใส่ไข่แดงน้องมาครึ่งเดียวหลอกให้รู้สึกว่ามีไข่แดงทั้งลูก เม็ดบัวน้องก็เรียงไม่สวยอย่างเมื่อกี้
เอาเหอะ เราใช้ส้อมตักค่อยๆ ละเลียดรสเนื้อรสตัวน้องทีละน้อยๆ โดยรวมรสชาติน้องไม่แพ้น้องข้าวเหนียวขาวๆ
แม้เนื้อต้วน้องจะไม่ผุดผ่องเป็นยองใย
รวมความแล้ว ความกลมกล่อมของเนื้อตัว เรายกให้น้องวราภรณ์
ความคุ้มค่าสมราคา เรายกให้น้องข้าวเหนียวฮองมิน