สวัสดีค่ะ คือไม่รู้จะไปพูดกับใครเลยขอใช้พื้นที่ Pantip ระบาย ประเด็นคือจขกท เป็นผู้หญิงกำลังศึกษาในระดับปริญญาตรี การเรียนก็ไม่ได้แย่อะไรอายุ22 จะ23 โดยปกติแล้วเลิกเรียนก็จะกลับบ้านนอน นานๆครั้งอาจมีไปเที่ยวห้างกับเพื่อนหลังเลิกเรียน ชีวิตตอนอยู่บ้านก็เล่นเกมส์ ดูอนิเมะ ซีรี่ย์ ออกไปเซเว่นหาของกิน พาแม่ไปไหนๆตามคำบัญชา ไม่มีแฟน แต่ล่าสุดในช่วงมืดๆจะขอที่บ้านไปนั่งเล่นกับเพื่อนเก่านั่งริมทะเล เม้ามอยตามประสาวัยรุ่น มีความรู้สึกว่า แม่จะห่วง ยึดติด?มากไปไหม? เข้าใจว่าหัวอกคนเป็นพ่อแม่ย่อมเป็นห่วงลูกแถมเป็นลูกสาวคนเล็ก แต่ในกรณีนี้คือ ขออนุญาติไปเที่ยวกับเพื่อนนะ ..นางตอบว่าไปอีกแล้วหรอ. คำว่าอีกแล้วหรอ พูดเหมือนไปบ่อย.. 1ปี ออกไปเที่ยวกับเพื่อนยามวิกาลนับครั้งได้ไม่เกิน3ครั้ง ผับไม่เคย ด้วยความที่บอกล่วงหน้าแกมานานเเล้วเป็นเดือนแกก็ต้องให้ไป พอไปถึงยังไม่ทันนั่งที่ริมหาด โทรมาว่าอยู่ไหน กลับกี่โมง ทุกชั่วโมง ขอคุยกับเพื่อนถามเพื่อนว่ามีผู้ชายไหม?อย่าให้มันอยู่กับผู้ชาย... คือ.. ด้วยสันดานของจขกท ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียอะไรให้แม่ทุกข์ใจเลย สายตาคนนอกบ้านมองว่าเป็นเด็กดีด้วยซ้ำ อีกเรื่องคือ บอกจะขอไปเที่ยวห้างกับเพื่อนตอนบ่ายๆ(จริงๆอยากไปดูโคนันคนเดียวในโรงหนังไม่อยากบอกว่าไปโรงหนังเเม่ชอบคิดว่าโรงหนังเป็นที่อโคจร อืม..) นางก็เปิดประเด็นมาเลยว่า โทรไปให้ได้ยินเสียงเพื่อนอยู่ด้วยนะ ไม่งั้นเป็นเรื่อง...คือ what ... ค่ะ..เข้าประเด็นคืออึดอัดค่ะ มันไม่ใช่ครั้งเดียว มันมีตลอด มีเรื่อยๆ พยามทำความเข้าใจในหลายๆเรื่องว่าอย่างน้อยพ่อแม่เราก็มีครบนะ เค้าเป็นห่วงเรานะ อย่าไปอคติอย่าไปคิดอะไรแบบนั้น แต่บางครั้งเหนื่อยกับการชีวิตมหาลัยเเล้ว เหนื่อยกับปัญหาครอบครัวเรื่องอื่นๆ บางอารมณ์อยากไปผักผ่อนไปเที่ยวไหนๆบ้าง อยากให้เพื่อนๆแชร์ความคิดเห็นว่า เราควรทำยังไง ควรปรับความคิดตัวเองยังไงดี คือกับคนใกล้ตัวเเถมเป็นแม่ด้วยนี่มันเหนื่อยจริงๆอึดอัดใจมากๆ ขอบคุณค่ะ
จริงไหมที่ว่าคนแก่มักจะโลกแคบไม่ค่อยเปิดใจกว้างตามให้ทันโลกจนทำให้ลูกตัวเองอึดอัดแล้วทำเรื่องไม่ดี?