แม่ชอบพูดเรื่องเงินมาซักพักใหญ่แล้วค่ะ ตั้งแต่ไปจ่ายค่าเทอมกับค่าชุดใหม่ แล้วยังมีค่าหนังสือกับชุดพละที่ยังไม่ซื้ออีก เราเข้าใจค่ะว่าเป็นห่วง แต่แม่พูดทุกวันจริงๆค่ะ ชอบถามว่าได้เงินมาบ้างรึยัง เขาโอนเงินมาให้ไหม แล้วก็จะต่อด้วยว่าเก็บเงินไว้อย่าใช้เยอะ เพราะยังมีค่าหนังสืออีก เรารู้ค่ะ เราวางกำหนดการของเรามาแล้ว แค่เขาไม่รู้ เราอยากตัดสินใจเองค่ะ แต่แม่มาพูดทุกวัน มันทำให้เราอึดอัดมากๆ เราพยามหาช่วงบอกเขานะคะ เราไม่อยากทำร้ายเขา ถึงเขาจะทำร้ายเราก็ตาม เขาทำให้เราเป็นเหมือนภาระเลยค่ะ การที่เราเรียนเป็นคนสุดท้ายในบ้าน กับช่วงอายุของเขาที่มากขึ้น และพี่อีกสองคนที่ล้มเหลวไม่เป็นฝั่งเป็นฝา เขาไม่อยากให้เราเป็นแบบนั้น แต่การที่เขาทำแบบนี้กับเรามันก็ไม่เหมาะสมจริงๆค่ะ เราอึดอัดมากๆจนคิดว่าชีวิตนี้มันไม่ใช่ของเราแล้วค่ะ เหนื่อยใจจนอยากตายก็หลายรอบ

ปล.เราเคยบอกแม่นะคะว่าเป็นซึมเศร้า แต่สภาพนี้คงไม่ได้สนใจหรอกค่ะว่าเป็นได้ยังไง มีแต่จะถามว่าทำไมถึงเป็น🥲✌

เสริมค้าบ ไปอ่านต่อได้ที่commentที่41นะคั้บ พิมพ์เสริมไว้แล้ว ส่วน commentที่ปักหมุดคือการตอบคำถามว่าใครให้เงินเรานะคะ