สวัสดีค่ะ วันนี้มาด้วยปัญหาหลายข้อสักหน่อย (อธิบายเยอะ ใครไม่อยากอ่านข้ามไปอ่านตรงข้อ1, 2, 3ก็ได้ค่ะ)
ช่วงนี้กำลังปั่นนิยายที่เขียนอยู่ปัจจุบัน และเจอกับปัญหาเรื่องไล่วันในเรื่องไม่ถูกค่ะ
ปกติเราจะคอยนับตั้งแต่เริ่มเรื่องว่าเริ่มวันที่เท่านี้ ผ่านมากี่วันแล้วนี่วันที่เท่าไรเดือนอะไรแล้ว(ในนิยาย)แล้วจดๆไว้ ปรากฏว่ากระดาษที่จดไว้หาย และหยุดนับมานาน(แอบท้อใจที่จะนับใหม่) แต่พอมาคิดดู ในนิยายส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเห็นเขาเขียนบอกวันที่กันเท่าไรซึ่งเราอ่านไปก็ไม่ได้รู้สึกอะไรค่ะ
แต่พอเป็นนิยายตัวเองแล้วมันรู้สึกแปลกๆถ้าเขียนไปโดยไม่รู้ว่าวันที่เท่าไรแล้ว อยากจะบอกวันเวลามั่วๆแบบกะเอาก็ทำใจไม่ได้รู้สึกขัดใจตัวเอง เหตุผลหลักๆที่ปวดหัวกับมันหลักๆลองคิดดูน่าจะด้วยเหตุผลเหล่านี้...
1. กลัวคนอ่านไม่รู้ว่ามันผ่านมากี่วันแล้ว อาจจะใช้คำว่า สามวันต่อมา/ผ่านไป หรือวันรุ่งขึ้น หนึ่งเดือนผ่านไป แต่ก็ไม่อยากใช้บ่อยๆค่ะ คำบรรยายไหนที่พอจะบอกเวลาที่ผ่านไปได้อีกบ้างคะ
2. บางทีต้องนับวันให้ตรงอย่างเช่น วันนี้เป็นวันหยุดนะ วันอาทิตย์ ดังนั้นถ้าเขียนว่าสามวันต่อมาก็ต้องเป็นวันพุธและถ้าเขียนว่ามะรืนนี้ก็ต้องเป็นวันศุกร์ จะนับผิดไม่ได้ แรกๆไม่เท่าไร แต่พอเขียนผ่านไปหลายวันเรื่อยๆแล้วลืมนับ ก็ต้องกลับมานับใหม่อีก
สรุปคือ จะแก้ยังไงดีคะ หรือควรเลิกสนใจมันดี ทางแก้หนึ่งที่คิดไว้คือทำปฏิทินสำหรับนิยายแต่ละเรื่องซะ นักเขียนท่านอื่นๆมีวิธีจัดการเรื่องอย่างไรคะ(หรือมันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่เราตั้งไม่ควรเป็นปัญหานะ)
อีกปัญหาหนึ่งที่เกี่ยวกับเวลาในเรื่อง แต่คนละปัญหากับข้างบนนะคะ
เขียนยังไงให้เวลาผ่านไปนานๆคะ คือนิยายที่เราเคยเขียนมาทั้งหมด ระยะเวลานานสุดก็แค่สักครึ่งปีเองค่ะ เว้นแต่บางเรื่องที่แต่งให้ผ่านไปนานๆได้คือ ตัดเวลาไป แบบพระเอกนางเอกแยกจากกันแล้วผ่านไปสามปี หรือตอนเด็กแล้วตัดมาเป็นผู้ใหญ่ แบบนั้นทำได้ค่ะ แต่ที่ทำไม่ได้คือ การเลื่อนเวลาผ่านไปเยอะๆในระหว่างดำเนินเรื่อง อย่างเช่นผ่านไปแล้วหนึ่งสัปดาห์ หรือหนึ่งเดือน เราทำไม่ได้เลยค่ะ มันขัดใจเพราะรู้สึกว่าเกิดช่องว่างระหว่างนั้นขึ้น ต้องเขียนเล่ารายวันเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างถึงจะสบายใจหรือผ่านไปแค่ไม่กี่วันจะพอทำได้
คืออ่านงานเขียนคนอื่น อ่านๆไปอ้าวผ่านไปหลายเดือนแล้ว เป็นปีแล้ว คือไม่ได้รู้สึกขัดใจอะไร รู้สึกลื่นดี แต่พอเป็นของตัวเองมันกลับรู้สึกจัดการกับช่องโหว่นั้นไม่ได้ค่ะ ก็เลยเขียนไล่ทีละวันสองวันแทน
3. คำถามก็คือ จะเล่ายังไงให้เวลาผ่านไปนานๆแต่ไม่รู้สึกว่าเป็นช่องโหว่ดีคะ?
แฮ่...ร่ายยาวเลย ขออภัยด้วยนะคะถ้าทำให้ปวดตาด้วยการอธิบายยาวๆเป็นคนอธิบายสั้นๆไม่เก่งค่ะ(หรือคิดเยอะไปก็ไม่รู้)
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทั้งผู้เข้ามาอ่านและเข้ามาตอบนะคะ
ปล.นอกเรื่องนะคะ ทำไมAuto Tagจึงมีปัญหาสุขภาพจิต กับความเชื่อส่วนบุคคลล่ะคะ รู้ตัวค่ะว่ามี แต่มันออกมาขนาดนั้นเลยเหรอ
การเขียนและจัดการวันเวลาในนิยาย แต่ละท่านเขียนกันอย่างไรบ้างคะ
ช่วงนี้กำลังปั่นนิยายที่เขียนอยู่ปัจจุบัน และเจอกับปัญหาเรื่องไล่วันในเรื่องไม่ถูกค่ะ
ปกติเราจะคอยนับตั้งแต่เริ่มเรื่องว่าเริ่มวันที่เท่านี้ ผ่านมากี่วันแล้วนี่วันที่เท่าไรเดือนอะไรแล้ว(ในนิยาย)แล้วจดๆไว้ ปรากฏว่ากระดาษที่จดไว้หาย และหยุดนับมานาน(แอบท้อใจที่จะนับใหม่) แต่พอมาคิดดู ในนิยายส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเห็นเขาเขียนบอกวันที่กันเท่าไรซึ่งเราอ่านไปก็ไม่ได้รู้สึกอะไรค่ะ
แต่พอเป็นนิยายตัวเองแล้วมันรู้สึกแปลกๆถ้าเขียนไปโดยไม่รู้ว่าวันที่เท่าไรแล้ว อยากจะบอกวันเวลามั่วๆแบบกะเอาก็ทำใจไม่ได้รู้สึกขัดใจตัวเอง เหตุผลหลักๆที่ปวดหัวกับมันหลักๆลองคิดดูน่าจะด้วยเหตุผลเหล่านี้...
1. กลัวคนอ่านไม่รู้ว่ามันผ่านมากี่วันแล้ว อาจจะใช้คำว่า สามวันต่อมา/ผ่านไป หรือวันรุ่งขึ้น หนึ่งเดือนผ่านไป แต่ก็ไม่อยากใช้บ่อยๆค่ะ คำบรรยายไหนที่พอจะบอกเวลาที่ผ่านไปได้อีกบ้างคะ
2. บางทีต้องนับวันให้ตรงอย่างเช่น วันนี้เป็นวันหยุดนะ วันอาทิตย์ ดังนั้นถ้าเขียนว่าสามวันต่อมาก็ต้องเป็นวันพุธและถ้าเขียนว่ามะรืนนี้ก็ต้องเป็นวันศุกร์ จะนับผิดไม่ได้ แรกๆไม่เท่าไร แต่พอเขียนผ่านไปหลายวันเรื่อยๆแล้วลืมนับ ก็ต้องกลับมานับใหม่อีก
สรุปคือ จะแก้ยังไงดีคะ หรือควรเลิกสนใจมันดี ทางแก้หนึ่งที่คิดไว้คือทำปฏิทินสำหรับนิยายแต่ละเรื่องซะ นักเขียนท่านอื่นๆมีวิธีจัดการเรื่องอย่างไรคะ(หรือมันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่เราตั้งไม่ควรเป็นปัญหานะ)
อีกปัญหาหนึ่งที่เกี่ยวกับเวลาในเรื่อง แต่คนละปัญหากับข้างบนนะคะ
เขียนยังไงให้เวลาผ่านไปนานๆคะ คือนิยายที่เราเคยเขียนมาทั้งหมด ระยะเวลานานสุดก็แค่สักครึ่งปีเองค่ะ เว้นแต่บางเรื่องที่แต่งให้ผ่านไปนานๆได้คือ ตัดเวลาไป แบบพระเอกนางเอกแยกจากกันแล้วผ่านไปสามปี หรือตอนเด็กแล้วตัดมาเป็นผู้ใหญ่ แบบนั้นทำได้ค่ะ แต่ที่ทำไม่ได้คือ การเลื่อนเวลาผ่านไปเยอะๆในระหว่างดำเนินเรื่อง อย่างเช่นผ่านไปแล้วหนึ่งสัปดาห์ หรือหนึ่งเดือน เราทำไม่ได้เลยค่ะ มันขัดใจเพราะรู้สึกว่าเกิดช่องว่างระหว่างนั้นขึ้น ต้องเขียนเล่ารายวันเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างถึงจะสบายใจหรือผ่านไปแค่ไม่กี่วันจะพอทำได้
คืออ่านงานเขียนคนอื่น อ่านๆไปอ้าวผ่านไปหลายเดือนแล้ว เป็นปีแล้ว คือไม่ได้รู้สึกขัดใจอะไร รู้สึกลื่นดี แต่พอเป็นของตัวเองมันกลับรู้สึกจัดการกับช่องโหว่นั้นไม่ได้ค่ะ ก็เลยเขียนไล่ทีละวันสองวันแทน
3. คำถามก็คือ จะเล่ายังไงให้เวลาผ่านไปนานๆแต่ไม่รู้สึกว่าเป็นช่องโหว่ดีคะ?
แฮ่...ร่ายยาวเลย ขออภัยด้วยนะคะถ้าทำให้ปวดตาด้วยการอธิบายยาวๆเป็นคนอธิบายสั้นๆไม่เก่งค่ะ(หรือคิดเยอะไปก็ไม่รู้)
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทั้งผู้เข้ามาอ่านและเข้ามาตอบนะคะ
ปล.นอกเรื่องนะคะ ทำไมAuto Tagจึงมีปัญหาสุขภาพจิต กับความเชื่อส่วนบุคคลล่ะคะ รู้ตัวค่ะว่ามี แต่มันออกมาขนาดนั้นเลยเหรอ