ขออนุญาตระบายในฐานะประชาชนคนหนึ่ง ที่แค่ต้องการ “ความสงบในบ้านตัวเอง”
แต่กลับต้องใช้เวลา เพื่อเรียกร้องสิ่งที่ควรจะได้
บ้านเราอยู่ติดร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ “หน้าหมู่บ้าน/หน้าปากซอย”
พูดให้เห็นภาพคือ เดินออกจากประตูบ้านเราไม่ถึง 100 เมตร ก็ถึงร้านแล้ว
แทบจะอยู่ในละแวกบ้านเดียวกัน
แต่ร้านนี้เปิดทั้งมีวงดนตรี เล่นดนตรีสดเสียงดังมาก — เบสแน่น กลองรัวสะเทือนหัวใจ (และหัวเตียง) ทุกค่ำคืน
เล่นยาวถึงดึก บางวันก็เกินเที่ยงคืน ไปปิด ตี2 อยู่ติดทางหลวงสายภาคตะวันออก ก่อนถึงเมืองท่องเที่ยวขึ้นชื่อความบันเทิง
และที่น่าปวดใจคือ...ร้องเรียนมากี่ครั้ง ผลลัพธ์ก็ไม่เปลี่ยน
เริ่มจากร้องไปที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ
ต่อมาก็สถานีตำรวจ
จนถึงศูนย์ดำรงธรรม
ครบทุกช่องทางที่ประชาชนควรจะพึ่งได้
โทรแจ้งตำรวจ
เดินขึ้นโรงพักเพื่อแจ้งความ ตำรวจไม่รับแจ้งความ งั้นก็ขอลงบันทึกประจำวัน ก็ไม่รับลงบันทึกประจำวัน ไล่กลับบ้านจ้า
เราเคยดูว่า ตำรวจสายตรวจมาเค้าตรวจแบบไหน ทำไมร้านยังเปิด ไม่มีบทลงโทษใดๆ
ด้วยสมัยนี้มีกล้องที่หน้าอก เลยพบว่า คุณตำรวจเข้าประตูข้าง ร้านมืด ประหนึ่งว่า ปิดแล้ว
พอร้องศูนย์ดำรงค์ธรรม ให้หน่วยงานต่างๆดำเนินการ
ตำรวจเคยลงมาตรวจนะคะ
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ...ตำรวจ “ไกล่เกลี่ย” ว่า
“ให้ร้านเล่นเพลงเพราะๆ หน่อยก็พอ”
ขออนุญาตถามตรงๆ — นี่คือแนวทางแก้ไขของหน่วยงานรัฐเหรอคะ?
ไม่ใช่เรื่องของเสียงดัง ไม่ใช่เรื่องของความเดือดร้อน
แต่ให้ร้าน “เล่นเพราะๆ” แทน?
เราไม่เข้าใจเลยค่ะว่า ถ้าร้านอาหารจะขายอาหารจริงๆ
จำเป็นต้องมีดนตรีสดเสียงดังรึเปล่า?
หรือกฎหมายมันเขียนไว้ว่า “ถ้าไม่ดัง ไม่อร่อย”?
ที่ตลกกว่าคือ เจ้าหน้าที่บอกให้วัดเสียงด้วยเครื่องเดซิเบล
แต่เครื่องพวกนี้ ไม่วัดเสียงกลอง เพราะคลื่นเสียงต่ำ
ก็เท่ากับว่า ต่อให้ตีกลองสะเทือนพื้นบ้าน คนถือเครื่องวัดก็จะบอกว่า “ไม่ดังเกินนะครับ”
แบบนี้จะเรียกว่าอะไรดีคะ นอกจาก “ช่องโหว่ที่ทุกคนแกล้งมองไม่เห็น”
ที่เหนื่อยใจที่สุดคือ เจ้าหน้าที่หน่วยงานราชการทำงานเฉพาะ “เวลาราชการ”
ไม่มีใครเคยมาฟังตอนกลางคืนจริงๆ ว่ามันดังแค่ไหน
และถึงมา ก็แสดงตัวเต็มยศ พอท่านออกจากร้าน เค้าก็กลับมาเปิดยาว ถึงตี 2
จะให้ดิฉันอัดคลิปไว้ก็กลัวจะไม่มีใครดูอยู่ดี เพราะ “ไม่อยู่ในเวลางาน”
...
นี่เรากำลังอยู่ในประเทศที่ต้อง “โชคดี” ถึงจะได้เจอเจ้าหน้าที่ที่ทำงานจริงๆ หรือเปล่า?
ส่วนตำรวจ...พูดตรงๆ คือ ไม่เคยเห็นเลยว่ามีการจัดการร้านขายเหล้าที่เปิดเกินเวลา หรือเล่นดนตรีเกินเที่ยงคืนจริงจัง
ทุกคนก็พูดเหมือนเดิมว่า “งานล้นมือ”
แต่คนธรรมดาแบบเรานี่แหละ ที่ต้อง “ล้นใจ” เพราะอยู่บ้านตัวเองยังไม่ได้นอนดีๆ
บ้านนี้ไม่ใช่บ้านเช่านะคะ ย้ายหนีไม่ได้ ร้านอาหารเพิ่งตามมาเปิดก่อนโควิดนิดนึง สงบช่วงโควิด แล้วก็บันเทิงมากหลังโควิด
บางทีอดคิดไม่ได้ว่า...
กรรมที่เกิดมาเป็นคนไทยหรือเปล่า ถึงต้องยอมรับระบบที่ไม่ยุติธรรมแบบนี้
ถามอีกครั้ง —
ประเทศนี้จะมีวันที่หน่วยงานรัฐ “ทำหน้าที่เต็มประสิทธิภาพ”
โดยที่ประชาชนไม่ต้องร้องเรียนเองบ้างไหม?
ถ้ามีวันนั้นจริง เราคงได้ยินเสียงเงียบสงบของบ้านตัวเองอีกครั้ง
แทนที่จะได้ยินแต่เสียง “ตึกตึกตุ้มตุ้ม” จากร้านหน้าหมู่บ้านทุกคืน
เจอสิ่งผิดปกติ ปชช ร้องเรียน ก็ควรจะระงับยับยั้งไหม
ถ้าก่อกวน เราคงไม่ได้โทรทุกคืนหรอกมั้ง เจ้าหน้าที่คงจะด่าสวดเราก่อน
แต่นี่ร้องเรียนไปเท่าไร ก็ไม่ได้ใดๆ ระบบบูรณาการ เป็นเพียงคำโปรยอันสวยหรู เพื่อผลักดันงบประมาณรึเปล่า
ใบอนุญาตแสดงดนตรีสด หลักเกณฑ์อนุญาตน่าจะง่ายเกินไปไหม ขอให้พิจารณายกเลิกมันยากเกิน เดินเรื่องมา ตั้งแต่หลังโควิด เมื่อคืนยังเล่นถึงตี1
ทั้งที่เป็นเรื่องพื้นฐาน ที่ประชาชน ควรได้รับความคุ้มครอง แต่ใบอนุญาตใบเดียว ทำให้ร้านเล่นเปิดยาว จำหน่ายแอลกอฮอล์ยัน ตี 2
ประเทศนี้...เมื่อไรหน่วยงานราชการจะทำงานอย่างที่ประชาชนไม่ต้องร้องเรียนซ้ำๆ?
แต่กลับต้องใช้เวลา เพื่อเรียกร้องสิ่งที่ควรจะได้
บ้านเราอยู่ติดร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ “หน้าหมู่บ้าน/หน้าปากซอย”
พูดให้เห็นภาพคือ เดินออกจากประตูบ้านเราไม่ถึง 100 เมตร ก็ถึงร้านแล้ว
แทบจะอยู่ในละแวกบ้านเดียวกัน
แต่ร้านนี้เปิดทั้งมีวงดนตรี เล่นดนตรีสดเสียงดังมาก — เบสแน่น กลองรัวสะเทือนหัวใจ (และหัวเตียง) ทุกค่ำคืน
เล่นยาวถึงดึก บางวันก็เกินเที่ยงคืน ไปปิด ตี2 อยู่ติดทางหลวงสายภาคตะวันออก ก่อนถึงเมืองท่องเที่ยวขึ้นชื่อความบันเทิง
และที่น่าปวดใจคือ...ร้องเรียนมากี่ครั้ง ผลลัพธ์ก็ไม่เปลี่ยน
เริ่มจากร้องไปที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ
ต่อมาก็สถานีตำรวจ
จนถึงศูนย์ดำรงธรรม
ครบทุกช่องทางที่ประชาชนควรจะพึ่งได้
โทรแจ้งตำรวจ
เดินขึ้นโรงพักเพื่อแจ้งความ ตำรวจไม่รับแจ้งความ งั้นก็ขอลงบันทึกประจำวัน ก็ไม่รับลงบันทึกประจำวัน ไล่กลับบ้านจ้า
เราเคยดูว่า ตำรวจสายตรวจมาเค้าตรวจแบบไหน ทำไมร้านยังเปิด ไม่มีบทลงโทษใดๆ
ด้วยสมัยนี้มีกล้องที่หน้าอก เลยพบว่า คุณตำรวจเข้าประตูข้าง ร้านมืด ประหนึ่งว่า ปิดแล้ว
พอร้องศูนย์ดำรงค์ธรรม ให้หน่วยงานต่างๆดำเนินการ
ตำรวจเคยลงมาตรวจนะคะ
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ...ตำรวจ “ไกล่เกลี่ย” ว่า
“ให้ร้านเล่นเพลงเพราะๆ หน่อยก็พอ”
ขออนุญาตถามตรงๆ — นี่คือแนวทางแก้ไขของหน่วยงานรัฐเหรอคะ?
ไม่ใช่เรื่องของเสียงดัง ไม่ใช่เรื่องของความเดือดร้อน
แต่ให้ร้าน “เล่นเพราะๆ” แทน?
เราไม่เข้าใจเลยค่ะว่า ถ้าร้านอาหารจะขายอาหารจริงๆ
จำเป็นต้องมีดนตรีสดเสียงดังรึเปล่า?
หรือกฎหมายมันเขียนไว้ว่า “ถ้าไม่ดัง ไม่อร่อย”?
ที่ตลกกว่าคือ เจ้าหน้าที่บอกให้วัดเสียงด้วยเครื่องเดซิเบล
แต่เครื่องพวกนี้ ไม่วัดเสียงกลอง เพราะคลื่นเสียงต่ำ
ก็เท่ากับว่า ต่อให้ตีกลองสะเทือนพื้นบ้าน คนถือเครื่องวัดก็จะบอกว่า “ไม่ดังเกินนะครับ”
แบบนี้จะเรียกว่าอะไรดีคะ นอกจาก “ช่องโหว่ที่ทุกคนแกล้งมองไม่เห็น”
ที่เหนื่อยใจที่สุดคือ เจ้าหน้าที่หน่วยงานราชการทำงานเฉพาะ “เวลาราชการ”
ไม่มีใครเคยมาฟังตอนกลางคืนจริงๆ ว่ามันดังแค่ไหน
และถึงมา ก็แสดงตัวเต็มยศ พอท่านออกจากร้าน เค้าก็กลับมาเปิดยาว ถึงตี 2
จะให้ดิฉันอัดคลิปไว้ก็กลัวจะไม่มีใครดูอยู่ดี เพราะ “ไม่อยู่ในเวลางาน”
...
นี่เรากำลังอยู่ในประเทศที่ต้อง “โชคดี” ถึงจะได้เจอเจ้าหน้าที่ที่ทำงานจริงๆ หรือเปล่า?
ส่วนตำรวจ...พูดตรงๆ คือ ไม่เคยเห็นเลยว่ามีการจัดการร้านขายเหล้าที่เปิดเกินเวลา หรือเล่นดนตรีเกินเที่ยงคืนจริงจัง
ทุกคนก็พูดเหมือนเดิมว่า “งานล้นมือ”
แต่คนธรรมดาแบบเรานี่แหละ ที่ต้อง “ล้นใจ” เพราะอยู่บ้านตัวเองยังไม่ได้นอนดีๆ
บ้านนี้ไม่ใช่บ้านเช่านะคะ ย้ายหนีไม่ได้ ร้านอาหารเพิ่งตามมาเปิดก่อนโควิดนิดนึง สงบช่วงโควิด แล้วก็บันเทิงมากหลังโควิด
บางทีอดคิดไม่ได้ว่า...
กรรมที่เกิดมาเป็นคนไทยหรือเปล่า ถึงต้องยอมรับระบบที่ไม่ยุติธรรมแบบนี้
ถามอีกครั้ง —
ประเทศนี้จะมีวันที่หน่วยงานรัฐ “ทำหน้าที่เต็มประสิทธิภาพ”
โดยที่ประชาชนไม่ต้องร้องเรียนเองบ้างไหม?
ถ้ามีวันนั้นจริง เราคงได้ยินเสียงเงียบสงบของบ้านตัวเองอีกครั้ง
แทนที่จะได้ยินแต่เสียง “ตึกตึกตุ้มตุ้ม” จากร้านหน้าหมู่บ้านทุกคืน
เจอสิ่งผิดปกติ ปชช ร้องเรียน ก็ควรจะระงับยับยั้งไหม
ถ้าก่อกวน เราคงไม่ได้โทรทุกคืนหรอกมั้ง เจ้าหน้าที่คงจะด่าสวดเราก่อน
แต่นี่ร้องเรียนไปเท่าไร ก็ไม่ได้ใดๆ ระบบบูรณาการ เป็นเพียงคำโปรยอันสวยหรู เพื่อผลักดันงบประมาณรึเปล่า
ใบอนุญาตแสดงดนตรีสด หลักเกณฑ์อนุญาตน่าจะง่ายเกินไปไหม ขอให้พิจารณายกเลิกมันยากเกิน เดินเรื่องมา ตั้งแต่หลังโควิด เมื่อคืนยังเล่นถึงตี1
ทั้งที่เป็นเรื่องพื้นฐาน ที่ประชาชน ควรได้รับความคุ้มครอง แต่ใบอนุญาตใบเดียว ทำให้ร้านเล่นเปิดยาว จำหน่ายแอลกอฮอล์ยัน ตี 2