อย่าว่าเรานะ เราอยากบอกเล่าประสบการณ์เฉยๆถ้าไปกระทู้สนทนามันยากเย็นเลยมากระทู้คำถามเลย


สวัสดีจ้า วันนี้จะมาแบ่งปันประสบการณ์ของเรา ที่เราแอบชอบใครสักคน
  เราขอแทนชื่อคนที่ชอบว่าเอสนะ
ตอนนี้เรากำลังขึ้นปี1 เอสก็เหมือนกัน
มาเริ่มเรื่องกันที่เรากับเอสรู้จักกันตั้งแต่อนุบาลเพราะเราเห็นน รูปที่บ้านเราที่เราเต้นคู่กันตอนอนุบาล เขินแปป5555 เราเรียนร.รเดียวกัน เราเจอกันตอนอนุบาลหลังจากนั้นก็ขึ้นป.1-6 เราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน จนจบป.6 ขึ้นม.1 ที่ร.รก็มีเรียนซัมเมอเพื่อที่เรียนจบจะได้ใช้ไปสอบคัดห้องตอนขี้นม.1 แล้วฟ้าประทานเราได้อยู่ห้องเดียวกัน ตอนนั้นเราจำเอสไม่ได้ เพราะมันนานมากที่แยกกัน ช่วงนั้นครูก็ให้แนะนำชื่อตนเอง เป็นปกติ.จนมาถึงม.3 เราเริ่มสนิทกับเพื่อนในห้องมากขึ้นรวมถึงเอสด้วย😆 ช่วงนั้นเร่ช่วยงานเอสทุกอย่างเลย เอสเป็นคนที่ไม่ค่อยเล่นโซเชี่ยว อีเมลมันยังไม่มี เราเลยต้องสมัครให้เพราะครูให้ส่งงานทางอีเมล ด้วยที่มันสนิทกับเราเพราะเป็นเพื่อนเก่ากัน ใช้งานเราเกือบทุกสิ่งอย่าง 5555. มีการให้เบอร์มาด้วย555 มันบอกเผื่อโทรถามเรื่องงาน อีนี่ก็งงๆ เลยเออ ๆไป ช่วงนั้นเป็นพักเบรกของร.รแล้วเพื่อนเราดันลื่น แล้วเอสอยู่ตรงนั้น ด้วยความสุภาพบุรุษนางก็ยื่นมือมาจับมือเพื่อนเราไว้ (ท่ามันเหมือนคนเต้นรำ) แล้วด้วยเราหันไปมองพอดี เราอึ้งไปแปปนึง สรุป เกิดอาการที่เรียกว่าหึง จ้า เลยรีบเดินออกมาจากห้องเรียน ปล่อยมันไว้อย่างงั้นแหละ ไม่อยากมอง แล้วพูดกับตัวเองว่า เป็นอะไร555 ที่ร.รมีเข้าค่ายแล้วให้เข้าฐานเป็นห้อง ตอนนั้นเขาฐานทำสายสิญน์ผผูกข้อมือวันจบม.3 แล้วเราทำๆเสร็จครูก็บอกว่าถ้าทำเสร็จสามารถผูกข้อมือตัวเองได้เลย .... ด้วยความอ่อย+ความกล้า  เรียกเอสให้ม่ผูกให้ 555555. เรายื่นมือซ้ายให้ผูก แล้วเพื่อนสนิทเราบอกว่า ผูกข้อมือซ้ายให้กันแต่งงานนะเว้ย มันก็แซวตามประสามัน
   ถึงวันจบม.3
        เราเตรียมรูปไว้กับดอกไม้ช่อเล็กๆไว้ให้เพื่อนในกลุ่มเรารวมถึง เอสด้วย 😀 แต่เราไม่กล้าให้เลยฝากเพื่อนไป ก็มันเขินมากก งานเริ่มเราเลยขอเอสถ่ายรูปให้เพื่อนถ่ายให้ เรายืนห่างจากเอสมากอะ ห่างเป็นวาเลย ไม่กล้าาาา ในช่วงม.3 มันมีเรื่องราวดีๆกับเพื่อนในห้องเยอะทำให้เราจดจำได้ทุกๆอย่างเลย
•
•
•
เดี๋ยวมาต่อ  ตอน2 นะะะะะ 🤗😆