สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกที่ได้มาเล่าเรื่องของตัวเอง ก่อนอื่นขอใช้ชื่อ ปุ้ย แทนชื่อตัวเองนะคะ
คือตอนนี้เรากำลังจะขึ้นม.6 เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนไปเมื่อกลางปีที่แล้วช่วงเปิดเทอมม.5ประมาณเดือนพฤษภา เราได้รู้จักเพื่อนต่างห้องคนนึงที่ย้ายเข้ามาใหม่ (ขอใช้นามสมมติว่า เอส นะคะ) เราเห็นเอสครั้งแรกเราก็มองแค่ว่าหน้าตาเค้าน่ารักดี แล้วเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะตอนนั้นเรามีคนคุย ส่วนเอสก็มีแฟน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ทำความรู้จักแล้วก็ไม่ได้คุยกัน จนวันนึงเพื่อนของเรา(นามสมมติ ซี)ที่อยู่ห้องเดียวกับเอส เดินเจอเรา มันก็ทักเรา
ซี:เฮ้ย ปุ้ย!!
เรา:ห้ะ?
ซี:มีคนแอบชอบอะ
เรา:ใครวะ?
ซี:ไอ้เอส มันบอกว่าสวย
เรา:จริงป่ะ ให้เฟสกูไปสิ (คือตอนที่เราบอกให้เฟสไปเราแค่เล่นๆขำๆ เพราะนิสัยเราเป็นแบบนี้อยู่แล้ว)
ซี:เออ 555555
แล้วหลังจากวันนั้นเราก็เริ่มมีปัญหากับคนที่เราคุย เราเริ่มเสียใจ เริ่มเสียน้ำตา จนความรู้สึกของเราลดลงเรื่อยๆ แต่เราก็ยังคุยกันปกติ แล้วหลังจากนั้นมา2อาทิตย์ได้ อาจารย์ก็สั่งให้ทำโครงงานกลุ่ม ซึ่งห้องเราแบ่งกลุ่มกันโอเค เรียบร้อย อาจารย์ให้หัวข้อแต่ละกลุ่ม แต่ละห้องไม่เหมือนกัน ในระหว่างทำงานกลุ่มเราก็มีปัญหาเยอะมาก จนเราต้องทำเองแทบทุกอย่าง ช่วงนั้นเราเหนื่อยมาก เรานอนน้อย แล้วงานก็ยังไม่ไปไหน จนซีเพื่อนอีกห้องของเรามาคุยเรื่องงานกับเรา
ซี:ปุ้ย งานกลุ่มเป็นไงบ้าง
เรา:ไม่ไปไหนเลย ทำอยู่คนเดียวไม่รู้จะส่งทันไหม
ซี:เอ้า มีปัญหาไรวะ ทำไมทำคนเดียว
เรา:เรื่องเวลาไม่ค่อยตรงกันอะ กูขี้เกียจพูดแล้ว แล้วห้องกลุ่มไหนเสร็จแล้วบ้าง
ซี:กลุ่มกูไง เอสเป็นหัวหน้ากลุ่ม มันทำเยอะเลยเสร็จไว กลุ่มกูไม่ค่อยมีปัญหา เออปุ้ย ลองไปคุยกับเอสดิ มันมีตัวอย่างไฟล์งานอะ ลองไปขอมันดู เผื่อว่างานจะเสร็จเร็วๆ
เรา:จริงอ่อ ขอบใจมาก
เช้าวันต่อมา
เรากำลังเดินไปเข้าแถว แล้วเราเดินสวนกับเอส เราเห็นเอสเราเลยนึกเรื่องงานได้ เราเลยทัก(เรากับเอสเคยคุยเล่นกันบ้างแต่ไม่ได้บ่อย แค่เล่นให้เพื่อนพอจิ้นค่ะ555555แต่ครั้งนี้คือเราคุยกันอย่างจริงจังครั้งแรก)
เรา:เอส
เอส:ว่าไงปุ้ย
เรา:แกยังเก็บไฟล์โครงงานไว้ไหมอะ กลุ่มเรามีปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ทำงานคนเดียว(บทนางเอกก็มา) เรากลัวส่งไม่ทันกำหนดอะ เอสยังเก็บไว้ไหม
เอส:อยู่นี่ (ควักแฟลตไดร์ฟออกจากกระเป๋าเสื้อ) เนี่ยเอาไปสิพรุ่งนี้ค่อยเอามาคืนเราก็ได้
เรา:แต้งกิ้วมากเพื่อน
แล้วเราก็วิ่งไปเข้าแถว
เช้าวันต่อมา เรายืนรออยู่หน้าห้องเรียน รอเรียนภาษาอังกฤษ เพื่อนเราก็อยู่กันเยอะ สักพักห้องเอสก็เดินผ่านมาเราก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วเราก็ยืนหันหลังกดโทรศัพท์เล่น สักพักนึงมีคนมากระตุกกระเป๋าเป้เรา เราก็หันไป แท่นแทนแท๊นนนน เราหันไปเจอเอส คือตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เหมือนทุกๆครั้ง วันนั้นเราใจสั่น เราสตั้น พอเราหันไปเอสยิ้มให้เราทำไรไม่ถูกเราก็ยิ้ม แล้วเพื่อนในห้องเรามองกันเยอะมาก (คือตั้งแต่เอสย้ายเข้ามาใหม่ด้วยความที่หน้าตาดีรุ่นน้องก็กรี๊ดกันมาก เพื่อนๆเราก็ด้วย) และจากที่ทุกคนคุยกันเสียงดังพอเอสเดินมาหาเราทุกคนเงียบกริบ
เรา: (ยิ้มอ่อน) มีไรเอส
เอส:งานเป็นไงบ้าง
เรา:อ๋อ จะเสร็จแล้วเหลือวิดีโออีกหน่อย
เอส:ได้นอนพักบ้างไหม โทรมนะเรา55555
เรา:ก็ทำงานคนเดียวนิ ขำทำไมห้ะ!!
เอส:ป่าวๆ ^_^ แล้วนี่เรียนไรอะ
เรา:รอเรียนอังกฤษอะ
เอส:เคร งั้นเราไปละ แฟลตไดร์ฟเอามาให้ตอนพักกลางวันนะ บ้ายบาย
เรา:อื้มม (แกคือตอนเราใจเราสั่นตอบไรไม่ถูกเลย สับสนมาก ตีกันในหัวว่าเอสมีแฟนเเล้วนะ เราก็มีคนคุยละนะ โอ้ยยย แก ชั้นเป็นอะรายยย!!)
พอถึงเวลาเราก็เข้าเรียนปกติ จนถึงพักกลางวัน..
>>>>>เดี๋ยวมาต่อนะคะ<<<<<
คนเราสามารถหมดรักคนๆนึงด้วยเหตุผลที่ว่า"ดีเกินไป"ได้จริงไหม
คือตอนนี้เรากำลังจะขึ้นม.6 เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนไปเมื่อกลางปีที่แล้วช่วงเปิดเทอมม.5ประมาณเดือนพฤษภา เราได้รู้จักเพื่อนต่างห้องคนนึงที่ย้ายเข้ามาใหม่ (ขอใช้นามสมมติว่า เอส นะคะ) เราเห็นเอสครั้งแรกเราก็มองแค่ว่าหน้าตาเค้าน่ารักดี แล้วเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะตอนนั้นเรามีคนคุย ส่วนเอสก็มีแฟน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ทำความรู้จักแล้วก็ไม่ได้คุยกัน จนวันนึงเพื่อนของเรา(นามสมมติ ซี)ที่อยู่ห้องเดียวกับเอส เดินเจอเรา มันก็ทักเรา
ซี:เฮ้ย ปุ้ย!!
เรา:ห้ะ?
ซี:มีคนแอบชอบอะ
เรา:ใครวะ?
ซี:ไอ้เอส มันบอกว่าสวย
เรา:จริงป่ะ ให้เฟสกูไปสิ (คือตอนที่เราบอกให้เฟสไปเราแค่เล่นๆขำๆ เพราะนิสัยเราเป็นแบบนี้อยู่แล้ว)
ซี:เออ 555555
แล้วหลังจากวันนั้นเราก็เริ่มมีปัญหากับคนที่เราคุย เราเริ่มเสียใจ เริ่มเสียน้ำตา จนความรู้สึกของเราลดลงเรื่อยๆ แต่เราก็ยังคุยกันปกติ แล้วหลังจากนั้นมา2อาทิตย์ได้ อาจารย์ก็สั่งให้ทำโครงงานกลุ่ม ซึ่งห้องเราแบ่งกลุ่มกันโอเค เรียบร้อย อาจารย์ให้หัวข้อแต่ละกลุ่ม แต่ละห้องไม่เหมือนกัน ในระหว่างทำงานกลุ่มเราก็มีปัญหาเยอะมาก จนเราต้องทำเองแทบทุกอย่าง ช่วงนั้นเราเหนื่อยมาก เรานอนน้อย แล้วงานก็ยังไม่ไปไหน จนซีเพื่อนอีกห้องของเรามาคุยเรื่องงานกับเรา
ซี:ปุ้ย งานกลุ่มเป็นไงบ้าง
เรา:ไม่ไปไหนเลย ทำอยู่คนเดียวไม่รู้จะส่งทันไหม
ซี:เอ้า มีปัญหาไรวะ ทำไมทำคนเดียว
เรา:เรื่องเวลาไม่ค่อยตรงกันอะ กูขี้เกียจพูดแล้ว แล้วห้องกลุ่มไหนเสร็จแล้วบ้าง
ซี:กลุ่มกูไง เอสเป็นหัวหน้ากลุ่ม มันทำเยอะเลยเสร็จไว กลุ่มกูไม่ค่อยมีปัญหา เออปุ้ย ลองไปคุยกับเอสดิ มันมีตัวอย่างไฟล์งานอะ ลองไปขอมันดู เผื่อว่างานจะเสร็จเร็วๆ
เรา:จริงอ่อ ขอบใจมาก
เช้าวันต่อมา
เรากำลังเดินไปเข้าแถว แล้วเราเดินสวนกับเอส เราเห็นเอสเราเลยนึกเรื่องงานได้ เราเลยทัก(เรากับเอสเคยคุยเล่นกันบ้างแต่ไม่ได้บ่อย แค่เล่นให้เพื่อนพอจิ้นค่ะ555555แต่ครั้งนี้คือเราคุยกันอย่างจริงจังครั้งแรก)
เรา:เอส
เอส:ว่าไงปุ้ย
เรา:แกยังเก็บไฟล์โครงงานไว้ไหมอะ กลุ่มเรามีปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ทำงานคนเดียว(บทนางเอกก็มา) เรากลัวส่งไม่ทันกำหนดอะ เอสยังเก็บไว้ไหม
เอส:อยู่นี่ (ควักแฟลตไดร์ฟออกจากกระเป๋าเสื้อ) เนี่ยเอาไปสิพรุ่งนี้ค่อยเอามาคืนเราก็ได้
เรา:แต้งกิ้วมากเพื่อน
แล้วเราก็วิ่งไปเข้าแถว
เช้าวันต่อมา เรายืนรออยู่หน้าห้องเรียน รอเรียนภาษาอังกฤษ เพื่อนเราก็อยู่กันเยอะ สักพักห้องเอสก็เดินผ่านมาเราก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วเราก็ยืนหันหลังกดโทรศัพท์เล่น สักพักนึงมีคนมากระตุกกระเป๋าเป้เรา เราก็หันไป แท่นแทนแท๊นนนน เราหันไปเจอเอส คือตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เหมือนทุกๆครั้ง วันนั้นเราใจสั่น เราสตั้น พอเราหันไปเอสยิ้มให้เราทำไรไม่ถูกเราก็ยิ้ม แล้วเพื่อนในห้องเรามองกันเยอะมาก (คือตั้งแต่เอสย้ายเข้ามาใหม่ด้วยความที่หน้าตาดีรุ่นน้องก็กรี๊ดกันมาก เพื่อนๆเราก็ด้วย) และจากที่ทุกคนคุยกันเสียงดังพอเอสเดินมาหาเราทุกคนเงียบกริบ
เรา: (ยิ้มอ่อน) มีไรเอส
เอส:งานเป็นไงบ้าง
เรา:อ๋อ จะเสร็จแล้วเหลือวิดีโออีกหน่อย
เอส:ได้นอนพักบ้างไหม โทรมนะเรา55555
เรา:ก็ทำงานคนเดียวนิ ขำทำไมห้ะ!!
เอส:ป่าวๆ ^_^ แล้วนี่เรียนไรอะ
เรา:รอเรียนอังกฤษอะ
เอส:เคร งั้นเราไปละ แฟลตไดร์ฟเอามาให้ตอนพักกลางวันนะ บ้ายบาย
เรา:อื้มม (แกคือตอนเราใจเราสั่นตอบไรไม่ถูกเลย สับสนมาก ตีกันในหัวว่าเอสมีแฟนเเล้วนะ เราก็มีคนคุยละนะ โอ้ยยย แก ชั้นเป็นอะรายยย!!)
พอถึงเวลาเราก็เข้าเรียนปกติ จนถึงพักกลางวัน..
>>>>>เดี๋ยวมาต่อนะคะ<<<<<