เมื่อคืนเรานอนไม่หลับทั้งคืนค่ะ เราคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา .. พอดี เพื่อนชวนไปวัดเราเลยไปวัดกันที่ จ.มหาสารคาม ค่ะ ได้สวดมนต์ไหว้พระ ได้ฟังพระเทศน์ จิตใจเราสงบขึ้นค่ะ เราออกไปเจอผู้คนมากมาย ได้ทำหลายอย่างที่เราไม่เคยทำ เเล้วเราได้โทรหาแม่ค่ะ เพราะเมื่อคืนเราตั้งกระทู้ไป มีคอมเม้นนึงบอกเราว่า พ่อแม่คือคนที่รักเราที่สุด เราลองมองย้อนดูนะคะ แม่บอกกับฉันว่า แม่รู้ว่าลูกเจ็บแค่ไหน แต่แม่ไม่อยากให้ลูกคิดมาก เเม่เลี้ยงลูกมาแม่ไม่เคยทำร้ายลูกแม่ขนาดเท่าที่เขาทำลูกแม่ แม่บอกว่าเข้าวัดทำบุญบ่อยๆ นะลูกชีวิตหนูจะสงบขึ้น อยู่กับเพื่อนตั้งใจเรียน แล้วเดี๋ยวหนูก็ลืมได้ แม่รักหนูนะ เป็นห่วงหนูด้วย .. หลังจากที่วางสายเรากลับมาทบทวน เวลาเรามีเรื่อง ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทำให้เรารู้สึกสบายใจเลย มีแต่ทำให้ทุกข์ใจ มีแต่ทำให้เสียน้ำตา แล้วหันกลับมาดูครอบครัวเราสิ แม่กับพ่อยืนมองเราด้วยรอยยิ้มด้วยความเป็นห่วงและความรักที่เเท้จริงค่ะ ... เราทำร้ายตัวเองมามากพอแล้วค่ะ เราทำทุกวิธีที่เพื่อนในพันทิป บอก .. เราต้องทบทวนทุกย่างให้ดี ถามใจเราให้ดีว่า อยู่สถานะไหนเราจะมีความสุขที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะลืมยังไม่ได้ แต่อีกสักวัน เราจะดีขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ค่ะ เรื่องบางเรื่อง ไม่มีใครรู้ดีเท่าตัวเราค้ะ .. มีอะไรหลังไมค์มาได้ค่ะ ถามได้ค่ะ แต่อย่าดราม่าาาา ให้เราดราม่าคนเดียวพอออ..
กระทู้ต่อจากเมื่อคืนนะคะ.. เรื่องความรัก อยากให้คนที่กำลังอยู่ในภาวะเดียวกันได้รู้เเละคิดได้เหมือนกันค่ะ