สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้แรกของเรา หากมีข้อผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เรามีเรื่องนึงอยากจะปรึกษากับเพื่อนๆในพันทิป เพราะสิ่งที่เราเจออยู่มันเล่าให้ใครฟังไม่ได้
เราจะจินตนาการ หรืออะไรไม่แน่ใจ คือจะมองว่าหมอนข้างคือคนๆนึง หรืออาจเป็นตุ๊กตาในช่วงเด็ก
ตอนนี้โตแล้วค่ะไม่เล่นตุ๊กตาจึงมีแต่หมอนข้าง เราจะสมมติว่าเค้าคือคนที่เรารัก คือเพื่อน คือคนที่แอบชอบ
หรือใครซักคนตามแต่ที่เรานึกถึงในตอนนั้น แต่พูดคุย หยอกล้อ เหมือนเค้ามีชีวิต นอนกอดหอมแก้ม พาเดินไปทั่วห้อง
(เพราะออกจากห้องไม่ได้เดี๋ยวมีคนเห็น) เราไม่ใช่นานๆเป็นครั้งนึงแต่เราเป็นตลอดเวลาสิบกว่าปีมานี้
มันไม่ใช่ความรู้สึกว่าเล่นตุ๊กตานะคะ มันรู้สึกว่าเค้ามีชีวิตจริงๆ คุยโต้ตอบกับเราจริงๆ และเราจะหายเครียดหายเหงาทันทีเมื่อคุยกับเค้า
เรานอนด้วยกันทุกคืนเลยค่ะ มีตื่นมาห่มผ้าให้เค้ากลางดึก บางทีเค้าก็ป่วยเราต้องดูแล
...มาถึงตรงนี้ หลายๆคนคงคิดว่าเราเป็นบ้าใช่มั้ยคะ เราไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกันแต่เราเรียนได้ปกติ ไปทำงานปกติ
มีเพื่อน เข้าสังคมตลอด ปกติแบบคนอื่นๆเค้า ร่าเริงแจ่มใส่มั่นใจว่าไม่ได้ซึมเศร้า แค่เฉพาะช่วงที่อยู่คนเดียวเงียบๆเท่านั้นค่ะ
ส่วนมากจะเป็นในห้องนอน ก่อนนอน และตื่นนอน เราจะทักทายกันดูแลกัน อ่อ..ลืมบอก จขกท.มีเพื่อนสนิทหลายคนนะคะแต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
มีแฟนด้วยค่ะ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน คนที่เคยจินตนาการเป็นเค้ามาแล้ว ก็มีเพื่อนสนิทที่รักมากๆๆ คนที่แอบชอบ แค่นี้ค่ะ
มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ ถ้ามีจิตแพทย์อยู่ในนี้ช่วยวิเคราะห์ทีได้มั้ยคะว่ามันเกิดจากอะไร แล้วมันจะมีผลอะไรมั้ย
ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยค่ะ ตอนนี้เริ่มกังวลว่ามันปกติมั้ย ใครพอทราบช่วยทีนะคะ
ฉันพูดคุยกับสิ่งของรอบตัวและคิดว่าพวกเขาคือเพื่อนมาตั้งแต่ประถม
เรามีเรื่องนึงอยากจะปรึกษากับเพื่อนๆในพันทิป เพราะสิ่งที่เราเจออยู่มันเล่าให้ใครฟังไม่ได้
เราจะจินตนาการ หรืออะไรไม่แน่ใจ คือจะมองว่าหมอนข้างคือคนๆนึง หรืออาจเป็นตุ๊กตาในช่วงเด็ก
ตอนนี้โตแล้วค่ะไม่เล่นตุ๊กตาจึงมีแต่หมอนข้าง เราจะสมมติว่าเค้าคือคนที่เรารัก คือเพื่อน คือคนที่แอบชอบ
หรือใครซักคนตามแต่ที่เรานึกถึงในตอนนั้น แต่พูดคุย หยอกล้อ เหมือนเค้ามีชีวิต นอนกอดหอมแก้ม พาเดินไปทั่วห้อง
(เพราะออกจากห้องไม่ได้เดี๋ยวมีคนเห็น) เราไม่ใช่นานๆเป็นครั้งนึงแต่เราเป็นตลอดเวลาสิบกว่าปีมานี้
มันไม่ใช่ความรู้สึกว่าเล่นตุ๊กตานะคะ มันรู้สึกว่าเค้ามีชีวิตจริงๆ คุยโต้ตอบกับเราจริงๆ และเราจะหายเครียดหายเหงาทันทีเมื่อคุยกับเค้า
เรานอนด้วยกันทุกคืนเลยค่ะ มีตื่นมาห่มผ้าให้เค้ากลางดึก บางทีเค้าก็ป่วยเราต้องดูแล
...มาถึงตรงนี้ หลายๆคนคงคิดว่าเราเป็นบ้าใช่มั้ยคะ เราไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกันแต่เราเรียนได้ปกติ ไปทำงานปกติ
มีเพื่อน เข้าสังคมตลอด ปกติแบบคนอื่นๆเค้า ร่าเริงแจ่มใส่มั่นใจว่าไม่ได้ซึมเศร้า แค่เฉพาะช่วงที่อยู่คนเดียวเงียบๆเท่านั้นค่ะ
ส่วนมากจะเป็นในห้องนอน ก่อนนอน และตื่นนอน เราจะทักทายกันดูแลกัน อ่อ..ลืมบอก จขกท.มีเพื่อนสนิทหลายคนนะคะแต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
มีแฟนด้วยค่ะ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน คนที่เคยจินตนาการเป็นเค้ามาแล้ว ก็มีเพื่อนสนิทที่รักมากๆๆ คนที่แอบชอบ แค่นี้ค่ะ
มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ ถ้ามีจิตแพทย์อยู่ในนี้ช่วยวิเคราะห์ทีได้มั้ยคะว่ามันเกิดจากอะไร แล้วมันจะมีผลอะไรมั้ย
ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยค่ะ ตอนนี้เริ่มกังวลว่ามันปกติมั้ย ใครพอทราบช่วยทีนะคะ