การคุยกับตัวเองแปลกไหมคะหรือมีผลเสียอะไร

ต้องเล่าก่อนว่าเราเพิ่งมาเป็นไม่กี่เดือนนี้ค่ะคือคุยกับตัวเองสร้างเรื่องราวด้วยจินตนาการของเราเองคือสต.เป็นอินโทรเวิร์ดค่ะติดบ้านมากๆและชอบอยู่คนเดียวเพราะเข้าสังคมไม่เก่งด้วยแหละ แล้วเหมือนเราก็สร้างบุคลิคใหม่ๆมาเองที่แปลกคือสนุกกว่าคุยกับเพื่อนเป็นไหนๆเหมือนคิดอะไรได้ก็เอามาพูดกับตัวเอง ในที่นี้คือไม่ใช่พูดกับตัวเองแล้วโต้ตอบนะคะแต่เป็นการสร้างตัวละครในจินตนาการขึ้นมาแล้วมันน่าจะเป็นชีวิตที่เราอยากมีด้วยแหละค่ะคือในจินตนาการมันสนุกมากๆที่ได้พูดคุยเรื่อยเปื่อยต่างๆนาๆกับตัวละครในจินตนาการแบบที่ชีวิตจริงเราไม่มีเพราะมันมีแต่ความกดดันในโลกความจริงค่ะหลายๆครั้งเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังพูดคนเดียวอยู่ เช่นเวลาที่อ่านนิยายหรือทำอะไรต่างๆเราเองก็จะพูดคุยและสร้างสถานการณ์ขึ้นมาเองว่าเรากำลังคุยกับตัวละครในจินตนาการ คือไม่ได้มีการระบายอะไรจริงจังนะคะมีแค่การพูดคุยไร้สาระเหมือนคุยกับเพื่อนสนิท แถมบางทียังสร้างเรื่องราวให้ชีวิตของตัวเองใหม่อีก55 ตอนแรกเราคิดว่าปกติแต่พอนานๆเข้าเราก็เริ่มรู้สึกว่าเราอาจจะหลงไหลในโลกแห่งจินตนาการของตัวเองเกินไปเพราะมันเป็นโลกที่เราโหยหามาตลอดทุกๆอย่างดูดีไปหมดติดแค่ว่านั่นคือการคุยกับตัวเองค่ะ ไม่ใช่แค่การพูดในใจแต่เป็นการคุยออกมาจริงๆแบบออกเสียงปกติเลย แล้วเราเป็นทุกวันบ่อยมากๆถี่มากๆหรือเราควรออกจากบ้านคะ แล้วทุกวันทุกคืนเราต้องลุกขึ้นมาเดินขึ้นมายืนคุยกับตัวเองหรือหลายๆครั้งเราจะหัวเราะออกมาด้วยเรื่องราวที่เราสร้างไว้ในหัวค่ะ แล้วมันเริ่มเป็นหนักอยากให้ทุกคนมาช่วยตอบ/แชร์ กันหน่อยนะคะอยากรู้ว่าแบบนี้มันผิดปกติมั้ย