จุดเริ่มต้นความผอมไม่สิ้นสุด
ย้อนไปเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว เราสูง 163 หนัก 44 ค่ะ เราเคยอ้วนหนัก 60 กว่ามาก่อนนะคะแต่ใช้เวลา 5 ปีจนลดลงมาเหลือ 44 ไม่เคยทานอาหารเช้า ทานกลางวันเต็มที่ เย็นทานปกติลดแป้งลงไม่งดนะคะ มีบุฟเฟ่ต์บ้าง ขนมไม่ค่อยทานค่ะ ไม่เคยคิดเรื่องกลัวอ้วนเลย แต่มีปัญหาเรื่องขับถ่ายนะคะทานยาระบายมาตลอด แล้วไม่รู้อะไรสิงค่ะไม่พอใจคิดว่าอยากลดกว่านี้ เลยทำผิดมหันต์ด้วยการทานยาขับปัสสาวะ ตั้งแต่เริ่มทานมาจะฉี่บ่อยมากแต่กลับรู้สึกดีค่ะ เพราะ นน. ลด วันไหนกินเยอะกินแหลกก็ไม่สนค่ะ กลับบ้านกินยาฉี่คืนนึงสิบกว่าครั้ง กินน้ำเป็นลิตรๆเลยค่ะ หิวดึกๆก็กิน มาม่าบ้าง น้ำอัดลมบ้าง ขนมนมเนย กินได้ทุกอย่างในโลก แต่ไม่แคร์ค่ะเพราะยาทำให้ นน.ลดลง ในเวลา 2-3 ปีที่ผ่านมา นน.ลงมาอยู่ที่ 39 ค่ะ มีแต่คนทักว่าแย่ โทรม แก่ แต่เรากลับคิดไม่ได้ค่ะ เห็นตัวเองอ้วนตลอด และยังคงคิดอยู่เสมอว่าใส่ชุดสวย ใส่ไรก็ได้ กินก็สบายกินได้เยอะ ไม่เคยใส่ใจสิ่งที่คนอื่นพูด ชั่ง นน. ทุกวัน วันละหลายๆเวลา เช้ามา นน.ลดก็มีความสุขค่ะ
ถามถึงอาการผิดปกติที่เกิดมาตลอด 2-3 ปี เราเป็นคนความดันต่ำอยู่แล้ว เราเป็นลมบ่อยมากค่ะ บางทีลุกขึ้นก็หน้ามืด ยืนนานก็เป็นลม แค่เดินออกจากรถไปเข้าห้างก็เป็นลม 1 เดือนนับได้เลยค่ะว่าปกติกี่วัน มาหลังๆ เราถึงกับล้มตึงวูบไปเลย รู้สึกตัวก็เพราะเจ็บหัวกระแทกบ้าง แขนกระแทกบ้าง ประจำเดือนหายไป 7 เดือนค่ะ ไม่มาเลย แต่คิดได้มั้ยก็ไม่เลยค่ะ ยังคงกินยามาตลอดโดยที่สามีไม่รู้ จนมาถึงจุดเปลี่ยนค่ะแม่สามีตรวจเจอมะเร็ง บ้านเราหดหู่มากค่ะ ประกอบกับช่วง 4 เดือนที่ผ่านมาเราเจอแต่เรื่องแย่ๆเครียดสะสม แม่สามีเป็นอยู่ 3 เดือน และเสียไปเมื่อปลายเดือน มค. ที่ผ่านมาค่ะ เรามีอาการกลัวตายค่ะ อาจเป็นเพราะว่าความหดหู่ และวิตกกังวลต่างๆที่สะสมมา อยู่ดีๆเราก็คิดเลิกยาค่ะ หักดิบเลยค่ะ
เราเริ่มจากคิดกลัวว่า คนต่อไปคงเป็นเราแน่ถ้าเราไม่เลิกใช้ยา เราสารภาพกับสามีค่ะ สามีก็อึ้งๆอพราะเป็นขับรถพาเราไปซื้อมาตลอด โดยเราบอกว่ายาแก้สิว เรารู้สึกผิดที่โกหก สามีก็ดูโกรธนะคะแต่ก็ยังให้กำลังใจเรา ตอนนั้นคิดในใจว่าเราคงจะดีขึ้น แต่มันไม่จบค่ะ ได้เวลาชดใช้กรรมค่ะ
เป็นบูลิเมีย และการเผชิญหน้ากับความกลัว
ย้อนไปเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว เราสูง 163 หนัก 44 ค่ะ เราเคยอ้วนหนัก 60 กว่ามาก่อนนะคะแต่ใช้เวลา 5 ปีจนลดลงมาเหลือ 44 ไม่เคยทานอาหารเช้า ทานกลางวันเต็มที่ เย็นทานปกติลดแป้งลงไม่งดนะคะ มีบุฟเฟ่ต์บ้าง ขนมไม่ค่อยทานค่ะ ไม่เคยคิดเรื่องกลัวอ้วนเลย แต่มีปัญหาเรื่องขับถ่ายนะคะทานยาระบายมาตลอด แล้วไม่รู้อะไรสิงค่ะไม่พอใจคิดว่าอยากลดกว่านี้ เลยทำผิดมหันต์ด้วยการทานยาขับปัสสาวะ ตั้งแต่เริ่มทานมาจะฉี่บ่อยมากแต่กลับรู้สึกดีค่ะ เพราะ นน. ลด วันไหนกินเยอะกินแหลกก็ไม่สนค่ะ กลับบ้านกินยาฉี่คืนนึงสิบกว่าครั้ง กินน้ำเป็นลิตรๆเลยค่ะ หิวดึกๆก็กิน มาม่าบ้าง น้ำอัดลมบ้าง ขนมนมเนย กินได้ทุกอย่างในโลก แต่ไม่แคร์ค่ะเพราะยาทำให้ นน.ลดลง ในเวลา 2-3 ปีที่ผ่านมา นน.ลงมาอยู่ที่ 39 ค่ะ มีแต่คนทักว่าแย่ โทรม แก่ แต่เรากลับคิดไม่ได้ค่ะ เห็นตัวเองอ้วนตลอด และยังคงคิดอยู่เสมอว่าใส่ชุดสวย ใส่ไรก็ได้ กินก็สบายกินได้เยอะ ไม่เคยใส่ใจสิ่งที่คนอื่นพูด ชั่ง นน. ทุกวัน วันละหลายๆเวลา เช้ามา นน.ลดก็มีความสุขค่ะ
ถามถึงอาการผิดปกติที่เกิดมาตลอด 2-3 ปี เราเป็นคนความดันต่ำอยู่แล้ว เราเป็นลมบ่อยมากค่ะ บางทีลุกขึ้นก็หน้ามืด ยืนนานก็เป็นลม แค่เดินออกจากรถไปเข้าห้างก็เป็นลม 1 เดือนนับได้เลยค่ะว่าปกติกี่วัน มาหลังๆ เราถึงกับล้มตึงวูบไปเลย รู้สึกตัวก็เพราะเจ็บหัวกระแทกบ้าง แขนกระแทกบ้าง ประจำเดือนหายไป 7 เดือนค่ะ ไม่มาเลย แต่คิดได้มั้ยก็ไม่เลยค่ะ ยังคงกินยามาตลอดโดยที่สามีไม่รู้ จนมาถึงจุดเปลี่ยนค่ะแม่สามีตรวจเจอมะเร็ง บ้านเราหดหู่มากค่ะ ประกอบกับช่วง 4 เดือนที่ผ่านมาเราเจอแต่เรื่องแย่ๆเครียดสะสม แม่สามีเป็นอยู่ 3 เดือน และเสียไปเมื่อปลายเดือน มค. ที่ผ่านมาค่ะ เรามีอาการกลัวตายค่ะ อาจเป็นเพราะว่าความหดหู่ และวิตกกังวลต่างๆที่สะสมมา อยู่ดีๆเราก็คิดเลิกยาค่ะ หักดิบเลยค่ะ
เราเริ่มจากคิดกลัวว่า คนต่อไปคงเป็นเราแน่ถ้าเราไม่เลิกใช้ยา เราสารภาพกับสามีค่ะ สามีก็อึ้งๆอพราะเป็นขับรถพาเราไปซื้อมาตลอด โดยเราบอกว่ายาแก้สิว เรารู้สึกผิดที่โกหก สามีก็ดูโกรธนะคะแต่ก็ยังให้กำลังใจเรา ตอนนั้นคิดในใจว่าเราคงจะดีขึ้น แต่มันไม่จบค่ะ ได้เวลาชดใช้กรรมค่ะ