เลิกกับแฟนมาซักระยะแล้วค่ะ
เค้าก็มีคนใหม่ไปแล้ว
และด้วยเหตุผลหลายๆอย่างก็คิดว่าไม่น่าจะกลับไปได้คบกัน จริงๆก็พยายามไม่หวังเองด้วย
เพราะความคาดหวังนี่มันทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ ทั้งอึดอัด เหมือนมันทรมานไปหมด
แต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกวัน
จริงๆมันไม่ได้คิดถึงตัวบุคคล แต่คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ คิดถึงพวกความทรงจำที่มีด้วยกันอะไรแบบนั้นมากกว่า ส่วนนึงก็รู้สึกผิดกับหลายๆอย่างที่ตัวเองทำด้วย แต่พอคิดว่าแล้วถ้าได้กลับไปคบล่ะ
ความรู้สึกมันก็รู้สึกว่าไม่ใช่แล้วอะ ไม่ได้แล้ว
แต่มันก็ยังรู้สึกเหมือนโหยหาอะไรซักอย่าง พยายามคิดว่ามันจบแล้วนะ มันเป็นอดีตไปแล้ว ช่างมันเถอะ เป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ ครั้งหน้าจะได้ไม่ทำแบบเดิม แต่มันก็ปล่อยวางไม่ได้
ต้องทำยังไงถึงจะเลิกรู้สึกแบบนี้ซะทีคะ
ทุกวันนี้พยายามรู้ตัว ตั้งสติ ถ้าเกิดรู้สึกปุ้บจะรีบตัด
จะบอกตัวเองว่าต้องย้ายจุดโฟกัส ห้ามเอาตัวเอง
ไปจมกับความรู้สึกลบ หาอารมณ์ทางบวกใส่ตัว
แต่มันก็ไม่ได้ทำได้ตลอดอะค่ะ
แล้วก็พยายามมองไปข้างหน้า พยายามคิดในแง่ดี
ถ้ามันใช่มันจะต้องไม่พยายาม ถ้ามันใช่เดี๋ยวก็กลับมาเจอกัน ดีแล้วที่เลิกตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าแต่งงานไปแล้วแล้วเค้ามาทำแบบนี้ สักวันเราจะเจอคนที่ใช่จริงๆ ฯลฯ แต่เอาตรงๆคือมันก็ไม่ค่อยอินอะค่ะ มันรู้สึกร่วมเป็นบางช่วง แต่บางช่วงมันแอบรู้สึกเหมือนเราสูญเสีย self esteem ไปนิดนึง
พอคิดอะไรแบบนี้แล้วบางทีก็เกิดคำถามขึ้นมาว่า
เราจะเจอจริงๆหรอวะ เราจะหาได้จริงๆหรอ เราจะได้คนดีๆจริงๆหรอ อะไรแบบนั้นอะค่ะ

[ปรึกษา + ระบาย] ต้องทำยังไงถึงจะเลิกคิดคะ
เค้าก็มีคนใหม่ไปแล้ว
และด้วยเหตุผลหลายๆอย่างก็คิดว่าไม่น่าจะกลับไปได้คบกัน จริงๆก็พยายามไม่หวังเองด้วย
เพราะความคาดหวังนี่มันทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ ทั้งอึดอัด เหมือนมันทรมานไปหมด
แต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกวัน
จริงๆมันไม่ได้คิดถึงตัวบุคคล แต่คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ คิดถึงพวกความทรงจำที่มีด้วยกันอะไรแบบนั้นมากกว่า ส่วนนึงก็รู้สึกผิดกับหลายๆอย่างที่ตัวเองทำด้วย แต่พอคิดว่าแล้วถ้าได้กลับไปคบล่ะ
ความรู้สึกมันก็รู้สึกว่าไม่ใช่แล้วอะ ไม่ได้แล้ว
แต่มันก็ยังรู้สึกเหมือนโหยหาอะไรซักอย่าง พยายามคิดว่ามันจบแล้วนะ มันเป็นอดีตไปแล้ว ช่างมันเถอะ เป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ ครั้งหน้าจะได้ไม่ทำแบบเดิม แต่มันก็ปล่อยวางไม่ได้
ต้องทำยังไงถึงจะเลิกรู้สึกแบบนี้ซะทีคะ
ทุกวันนี้พยายามรู้ตัว ตั้งสติ ถ้าเกิดรู้สึกปุ้บจะรีบตัด
จะบอกตัวเองว่าต้องย้ายจุดโฟกัส ห้ามเอาตัวเอง
ไปจมกับความรู้สึกลบ หาอารมณ์ทางบวกใส่ตัว
แต่มันก็ไม่ได้ทำได้ตลอดอะค่ะ
แล้วก็พยายามมองไปข้างหน้า พยายามคิดในแง่ดี
ถ้ามันใช่มันจะต้องไม่พยายาม ถ้ามันใช่เดี๋ยวก็กลับมาเจอกัน ดีแล้วที่เลิกตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าแต่งงานไปแล้วแล้วเค้ามาทำแบบนี้ สักวันเราจะเจอคนที่ใช่จริงๆ ฯลฯ แต่เอาตรงๆคือมันก็ไม่ค่อยอินอะค่ะ มันรู้สึกร่วมเป็นบางช่วง แต่บางช่วงมันแอบรู้สึกเหมือนเราสูญเสีย self esteem ไปนิดนึง
พอคิดอะไรแบบนี้แล้วบางทีก็เกิดคำถามขึ้นมาว่า
เราจะเจอจริงๆหรอวะ เราจะหาได้จริงๆหรอ เราจะได้คนดีๆจริงๆหรอ อะไรแบบนั้นอะค่ะ