เรื่องราว ครั้งแรกที่สัมผัสกับ "กุมารี"

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นมาเมื่อ 4 ปีก่อน ตอนนั้นเรายังทำงานที่ย่านรังสิต ที่พักเราก็อยู่แถวๆ โรงเรียนธัญบุรี  ในเย็นวันหนึ่งนั้น หลังจากเลิกงานแล้ว เราก็กลับมาที่ห้อง เพื่อเปลี่ยนชุด ทำอะไรต่างๆจนเสร็จเรียบร้อย พอประมาณหนึ่งทุ่มครึ่ง  เราก็เดินไปเล่นที่บ้านพี่ที่ทำงานด้วยกัน เขาชื่อพี่ วิ (เป็นผู้หญิง)  ซึ่ง ที่พักเราก็อยู่ติดกับหลังบ้านของพี่วิ (เดินไม่กี่เก้าก็ถึง) พี่วิเขานั่นก็อายุประมาณรุ่นพ่อรุ่นแม่เรา แต่เราเรียกเขาพี่ ด้วยความที่เขาเอ็นดูเรา เขาจึงชอบชวนเรามานั่งเล่นที่บ้าน นั่งกินนู้นนี่นั่น   เขาดูแลเราเหมือนลูกสาวคนนึง  คงกลัวเราเหงาคิดถึงบ้าน เพราะเรามาจากต่างจังหวัดตัวคนเดียว   พอเรากินข้าวกับครอบครัวพี่วิเสร็จเรียบร้อย (ครอบครัวพี่วิ มีแฟนพี่วิ ลูกชาย และน้องอ้อยลูกสาวคนเล็กของพี่วิ ) พี่วิเขาก็ชวนเราขึ้นไปดูทีวีบนห้อง แต่เราเกรงใจเลยปฏิเสธ บอกไม่เป็นรัยค่ะ เพราะที่ห้องเราก็มีทีวี แต่พี่วิก็พยายามชวนเราขึ้นไปหลายต่อหลายครั้ง เหมือนอยากให้เราขึ้นไปมากจริงๆ เราก็เลยต้องยอม เพราะไม่รู้จะปฏิเสธยังไงแล้ว  จากนั้น พี่วิเดินนำเรา เพื่อพาเราขึ้นไปที่ห้องชั้นบน ระหว่างทางมืดสนิท ไม่มีไฟตรงบันได ทุกคนยังคงนั่งเล่นกันอยู่ชั้นล่าง ยกเว้นเรากับพี่วิที่กำลังเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน จนเดินมาหยุดที่หน้าห้องพี่วิ พี่วิก็ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป เราเองก็เดินตามเข้าไป แล้วจากนั้นพี่วิก็เดินมาเปิดทีวี ซึ่งมีแค่แสงไฟจากทีวี ส่องพอให้เราเห็นบรรยากาศภายในห้องแบบสลัวๆ  เราหยุดและนั่งลงตรงปลายเตียง และพี่วิก้อเดินมานั่งข้างๆเรา  ซึ่งมีแค่ทีวีอยู่ตรงหน้าให้เห็น ภาพที่เคลื่อนไหวเสียงจากทีวี แต่ทำไมเราไม่ได้สนใจมันเลย เรารู้สึกว่าบรรยากาศภายในห้องมันน่ากลัวยังไงแปลกๆ อากาศเย็นๆ เย็นแปลกๆ เราเองก็แปลกใจทำไมพี่เขาไม่เปิดไฟในห้อง เราได้แต่คิดแต่เกรงใจเลยไม่ได้พูดอะไร ในตอนนั้นเราเริ่มกลัวและกังวลมากขึ้น พี่วิคุยกับเรา เราก็ได้แค่ตอบสั้นๆ เรารู้สึกอยากลงไปข้างล่างเต็มที อยู่ๆ พี่วิก็พูดประโยคนึงกับเราขึ้นว่า  " เหมือนน้องจะอยากเข้าพี่  "  เรางง และถามว่า คืออะไรค่ะ ?  พี่วิบอกว่า พี่รู้สึกเหมือนน้องอยากจะเข้าพี่ น้องดีใจที่เพื่อนแม่มาหา น้องอยากเล่นด้วย แต่พี่พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้น้องเข้าพี่ (เข้ามาสิงในร่างพี่วิ)  ไอ้เรางงและตกใจมากกว่าเดิมว่าพี่วิพูดถึงใคร แต่เหมือนพี่วิรู้ ว่าเราสงสัย พี่วิเลยบอกว่า พี่เลี้ยงกุมารีไว้บนตู้ ฝั่งขวามือเรา  เรา อึ้ง ไปแปปนึง ขนลุกซู่  และกลัวมาก ปกติเราไม่ค่อยกลัวผี แต่เรากลัวอะไรที่เป็นรูปปั้นแบบมีอะไรสิงแบบนี้  ทันใดนั้นหลังจากพี่วิพูดจบ เราไม่ทันได้ตั้งตัว  จู่ๆ  พี่วิ ยกมือไหว้เรา และพูดว่า สวัสดีค่ะ !!  ซึ่งเสียงยังเป็นพี่วิแต่วิธีการพูดเหมือนเด็กๆ ไอ้เราแทบกรี๊ด แต่กรี๊ดไม่ได้  ใช่แน่ๆ เข้ามาแล้วแน่ๆ ในตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนจะร้องไห้ เรากลัวที่สุดในชีวิต เราอยากลงไปข้างล่างแล้ว บรรยากาศน่ากลัวมากเพราะในห้องมีแค่แสงสลัวๆจากทีวี และคนที่นั่งตัวแทบติดกะเราก็ไม่ใช่พี่วิคนเดิมแล้ว สักพักกุมารีก็พูดกับเราว่าหนูดีใจจังเพื่อนแม่มาเล่นด้วย หนูชอบให้เพื่อนแม่มาเล่นที่บ้าน หนูเหงา หนูอยากมีเพื่อนเล่น หนูดีใจจังเลย มาเล่นกะหนูบ่อยๆนะ (น้องกุมารีเรียกพี่วิว่าแม่) พอน้องพูดจบประโยคนั้น ความคิดในหัวเราเปลี่ยนไป เรากลัวน้อยลง และรู้สึกสงสารน้องมากขึ้น ที่วิญญาณน้องไม่ได้ไปเกิดที่ๆดี ต้องมาอยู่ในหุ่นอะไรแบบนี้  เราเลยนั่งคุยกับน้องไปพักนึงได้ และแล้วอีกครั้งที่น้องทำเราช็อค จู่ๆน้องในร่างพี่วิ ก็ลุกขึ้นเดินผ่านหน้าเราไป แต่ ลักษณะท่าทาง เดินพูดไป พร้อมกับค้ำสะเอวไป เหมือนหุ่นกุมารีที่เราเคยเห็นๆกัน  เราแทบหยุดหายใจแล้วจริงๆ หายใจไม่ทั่วท้อง เราแทบไม่มีสติ เราน้ำตาไหล แต่ก็นิ่งๆกลัวน้องรู้ว่ากลัว เดี๋ยวน้องน้อยใจที่เพื่อนแม่กลัวหรือไม่อยากเล่นด้วย นั่นคือความคิดเราในตอนนั้นจริงๆ กลัวก็กลัว ทำไรไม่ถูก น้องเดินวนผ่านหน้าเราไปมาสองสามรอบ และกลับมานั่งลงข้างเราที่เดิม น้องก็คุยกับเราต่อ และชอบพูดแต่ว่าหนูดีใจเพื่อนแม่มาเล่นด้วย หนูเหงา หนูอยากมีเพื่อนเล่น น้องยังคงพูดซ้ำๆ น้องบอก หนูออกไปเล่นได้ไม่เกินซอยหน้าบ้าน เพราะเขาจะตีหนู เราเลยถามว่าใครตี น้องเลยบอกว่าถ้าหนูดื้อ ปู่จะตีหนู ( ซอยหน้าบ้านมีศาลพระภูมิอยู่ ศาลพระภูมิคงมีปู่คุ้มครองอยู่อ่ะ )  ไอ้เราก็สงสารน้อง และ รู้สึกเอ็นดูขึ้นมาทันที เพราะว่าถ้าเป็นคนปกติเด็กก็มักเล่นซนเป็นเรื่องธรรมดา เลยปลอบน้องไปไม่เป็นไรนะ แต่ในใจตอนนั้นก็คิดนะเมื่อไหร่น้องจะออกจากร่างพี่วิสักที แต่แล้วเหมือนอะไรดลใจ น้องอ้อยลูกสาวคนเล็กของพี่วิ  เปิดประตูห้องมาช่วยไว้พอดี น้องอ้อยเห็นลักษณะ คงรู้ว่าไม่ใช่แม่ตัวเองอีกแล้ว น้องอ้อยเลยบอกว่า พี่ออกไปจากแม่ได้แล้ว นานแล้ว พี่ออกไป ก่อนน้องจะยอมออกไป น้องยังยกมือไหว้เราและพูดว่า  " มาเล่นกะหนูอีกนะ หนูไปแล้วนะคะ  สวัสดีค่ะ " !! สงสัยคนที่บ้านหลังนี้เจอแบบนี้จนชินแล้ว  พอน้องกุมารีออกจากร่างพี่วิแล้ว ไอ้เราโล่งเลย เดินออกจากห้องไปกับน้องอ้อย เดินลงบันไดไปแบบ งงๆ ได้แต่ถามตัวเองว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกับเรา มันคือเรื่องจริงหรอ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกหลายอารมณ์เหมือนกัน เราไม่เชื่อตัวเองเลยว่าจะเจอแบบนี้ เพราะเราไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดขนาดนี้ เป็นเรื่องที่จำไม่เคยลืม และยังคงคิดถึงน้องกุมารีเหมือนเดิม ไม่ได้รู้สึกหรือกลัวอะไรน้องอีกแล้ว

ปล. ปกติเราเจอบ่อย บางที เป็นเสียง เป็นเงา เป็นตัวตน โดนอำ หลายอย่าง ไว้ว่างๆเราจะมาเล่าประบการณ์ที่เจอให้ฟังอีกนะ  

** ขออภัยถ้าเราพิมพ์ไม่ค่อยเข้าใจ เราเรียบเรียงไม่เก่ง ครั้งแรกกับการตั้งกระทู้ **