ขออนุญาติเกริ่นนำก่อนนะคะ..
ว่าด้วยเรื่องสังคมสมัยนี้ มองคนพูดตรงๆ แรงๆ โผงผาง ว่ามักจะเป็นคนนิสัยไม่ค่อยดี (คือเราค้อนข้างจะเจ้าอารมณ์) แต่พยายามไว้วีน คือเราก็เตือนเพื่อนไปหลายรอบมากค่ะ ว่าช่วยกันทำงานหน่อย ซึ่งเราก็แจกแจงงานบ้าง ออกคำสั่งบ้าง บางครั้งก็มีปฏิกิริยาไม่พอใจ ซึ่งงานที่แบ่งๆกันตามหน้าที่ เพื่อนก็มักจะส่งมาให้ช้า ซึ่งเราต้องรอPrint ดึกๆบ้างหล่ะ ช่วยเอาส่วนของเพื่อนมาช่วยทำบ้างหล่ะ
*เข้าเรื่องกันเลยนะคะ คือ ต้องทำงานกลุ่ม ก็แบ่งงานกันไปตามความสมัครใจ ว่าใครจะทำส่วนไหน ไม่ได้บังคับหรือออกคำสั่งเผด็จการแต่อย่างใด แน่นอน เหลือหัวข้อยากๆไว้ให้เรา อ่ะโอเคไม่เป็นไรพอเข้าใจ ไม่ว่ากัน ซึ่งกำหนดงานมีเวลาเพียง3วัน เราก็รีบทำส่วนของเรา และส่วนรวมของเล่ม ซึ่งเรามอบหมายให้ เพื่อนอีก1คน(ว) ที่ดูจะมีความรับผิดชอบช่วยสรุป โอเคเพื่อนรับทราบเรียบร้อย เพื่อนคนอื่นๆก็ทยอยส่งไฟล์งานของตัวเองมาให้ เราก็รอไฟล์งานสรุปของ(ว)ปรากฏว่า รอแล้ว รอเล่า เฝ้าแต่รอ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะส่งมา เราเลยตัดสินใจ เอาส่วนที่เราสรุปนี่แหละใส่ไปในรูปเล่มให้เสร็จ
ซึ่งพูดเลยว่า ไม่ใช่แค่งานนี้งานเดียว งานก่อนหน้านี้ ก็คือทำแบบนี้มาแล้ว รับปากเป็นหมั้นเป็นเหมาะ แต่ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่ตรงต่อเวลา และที่สำคัญคือ เสียมารยาทมากไปไหม? ไม่มีคำอธิบายให้รู้ต้นสายปลายเหตุเลยว่าเป็นเพราะอะไรถึงได้ขาดความรับผิดชอบแบบนี้ ซึ่งเราเตือนดีดีแล้ว ว่าคราวหน้าอย่าให้พลาดอีก เพื่อนต้องช่วยเหลือเพื่อน ต้องจบไปด้วยกัน(รับปริญญา) ซึ่งเราต้องรับมือกับคนที่พลาดแล้วพลาดอีก ไม่รู้จักปรับปรุงแบบนี้มาเป็นเวลา3ปี แล้ว คือเรารู้สึกว่า เราเหนื่อย เหมือนเราโดนเอาเปรียบอยู่เสมอๆ เรามีความคิดอยากแยกตัวออกมมาอยู่คนเดียวหลายหนมาก แต่พอย้อนกลับไปมอง มิตรภาพตั้งแต่ปี1 มันทำให้ทิ้งไม่ลง ซึ่งตอนนี้ก็เข้าทำนอง เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด เพราะจับได้ว่าเรื่องที่(ว)อ้างมาไม่จริงเลยซักนิด{นางมีคอม นางทำงานได้ นางมีเวลามากมายทุ่มเทให้แฟนแต่ยกเว้นกับงาน} เรากับเพื่อนคนอื่นๆก็ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ ทั้งๆที่อยากรู้ใจจะขาด ว่าเราร่วมหัวจมท้ายมาขนาดนี้ ยังกล้าที่จะทิ้งภาระไว้ให้คนข้างหลังทำได้อีกเหรอ? ซึ่งเพื่อนๆอีกหลายคนก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไม(ว)ถึงเห็นแก่ตัว แล้วที่สำคัญคือ ตอนนี้2จิต2ใจ ระหว่าง เคลียร์ไปเลย หักก็หัก เพราะยอมงอมามากแล้ว หรือจะ เป็นคนดีในสายตาเพือนร่วมชั้น แต่ตัวเราลำบากต่อไป ท่านอื่นๆ มีความเห็นว่าไงบ้างคะ? ได้โปรดดลบันดาลทางออกของปัญหามาให้ทีด้วยเถิด!!
โดนเพื่อนร่วมงานเอาเปรียบ ควรทำยังไงดี
ว่าด้วยเรื่องสังคมสมัยนี้ มองคนพูดตรงๆ แรงๆ โผงผาง ว่ามักจะเป็นคนนิสัยไม่ค่อยดี (คือเราค้อนข้างจะเจ้าอารมณ์) แต่พยายามไว้วีน คือเราก็เตือนเพื่อนไปหลายรอบมากค่ะ ว่าช่วยกันทำงานหน่อย ซึ่งเราก็แจกแจงงานบ้าง ออกคำสั่งบ้าง บางครั้งก็มีปฏิกิริยาไม่พอใจ ซึ่งงานที่แบ่งๆกันตามหน้าที่ เพื่อนก็มักจะส่งมาให้ช้า ซึ่งเราต้องรอPrint ดึกๆบ้างหล่ะ ช่วยเอาส่วนของเพื่อนมาช่วยทำบ้างหล่ะ
*เข้าเรื่องกันเลยนะคะ คือ ต้องทำงานกลุ่ม ก็แบ่งงานกันไปตามความสมัครใจ ว่าใครจะทำส่วนไหน ไม่ได้บังคับหรือออกคำสั่งเผด็จการแต่อย่างใด แน่นอน เหลือหัวข้อยากๆไว้ให้เรา อ่ะโอเคไม่เป็นไรพอเข้าใจ ไม่ว่ากัน ซึ่งกำหนดงานมีเวลาเพียง3วัน เราก็รีบทำส่วนของเรา และส่วนรวมของเล่ม ซึ่งเรามอบหมายให้ เพื่อนอีก1คน(ว) ที่ดูจะมีความรับผิดชอบช่วยสรุป โอเคเพื่อนรับทราบเรียบร้อย เพื่อนคนอื่นๆก็ทยอยส่งไฟล์งานของตัวเองมาให้ เราก็รอไฟล์งานสรุปของ(ว)ปรากฏว่า รอแล้ว รอเล่า เฝ้าแต่รอ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะส่งมา เราเลยตัดสินใจ เอาส่วนที่เราสรุปนี่แหละใส่ไปในรูปเล่มให้เสร็จ
ซึ่งพูดเลยว่า ไม่ใช่แค่งานนี้งานเดียว งานก่อนหน้านี้ ก็คือทำแบบนี้มาแล้ว รับปากเป็นหมั้นเป็นเหมาะ แต่ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่ตรงต่อเวลา และที่สำคัญคือ เสียมารยาทมากไปไหม? ไม่มีคำอธิบายให้รู้ต้นสายปลายเหตุเลยว่าเป็นเพราะอะไรถึงได้ขาดความรับผิดชอบแบบนี้ ซึ่งเราเตือนดีดีแล้ว ว่าคราวหน้าอย่าให้พลาดอีก เพื่อนต้องช่วยเหลือเพื่อน ต้องจบไปด้วยกัน(รับปริญญา) ซึ่งเราต้องรับมือกับคนที่พลาดแล้วพลาดอีก ไม่รู้จักปรับปรุงแบบนี้มาเป็นเวลา3ปี แล้ว คือเรารู้สึกว่า เราเหนื่อย เหมือนเราโดนเอาเปรียบอยู่เสมอๆ เรามีความคิดอยากแยกตัวออกมมาอยู่คนเดียวหลายหนมาก แต่พอย้อนกลับไปมอง มิตรภาพตั้งแต่ปี1 มันทำให้ทิ้งไม่ลง ซึ่งตอนนี้ก็เข้าทำนอง เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด เพราะจับได้ว่าเรื่องที่(ว)อ้างมาไม่จริงเลยซักนิด{นางมีคอม นางทำงานได้ นางมีเวลามากมายทุ่มเทให้แฟนแต่ยกเว้นกับงาน} เรากับเพื่อนคนอื่นๆก็ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ ทั้งๆที่อยากรู้ใจจะขาด ว่าเราร่วมหัวจมท้ายมาขนาดนี้ ยังกล้าที่จะทิ้งภาระไว้ให้คนข้างหลังทำได้อีกเหรอ? ซึ่งเพื่อนๆอีกหลายคนก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไม(ว)ถึงเห็นแก่ตัว แล้วที่สำคัญคือ ตอนนี้2จิต2ใจ ระหว่าง เคลียร์ไปเลย หักก็หัก เพราะยอมงอมามากแล้ว หรือจะ เป็นคนดีในสายตาเพือนร่วมชั้น แต่ตัวเราลำบากต่อไป ท่านอื่นๆ มีความเห็นว่าไงบ้างคะ? ได้โปรดดลบันดาลทางออกของปัญหามาให้ทีด้วยเถิด!!