“ตบอีกไหมล่ะ ฉันจะได้จูบอีก ตบแรงๆ เลยก็ได้นะ ฉันจะได้จูบแรงๆ เอาให้เต็มที่”
“นายมันบ้า! ฉันเกลียดนาย!” แก้วกิริยาตัวสั่นสะท้านและหน้าแดงก่ำไปหมด ด้วยทั้ง
โกรธทั้งอาย แถมยังมีอารมณ์อะไรอีกก็ไม่รู้ตั้งมากมายสารพันที่กำลังหมุนวนอยู่ในใจ
“เหรอ ฉันจะพยายามเชื่อเธอก็แล้วกันนะ แต่แน่ใจหรือว่าเกลียด เพราะเท่าที่เห็น เธอ
ก็ตอบรับฉันออกจะดี๊ดีนะ”
“ไอ้คนเลว! รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิง” คนตัวเล็กด่าคนตัวใหญ่เสียงดังทันที
“แหม แม่คนดีศรีสยาม เธอก็ดีมากเลยนะ บุกเข้าไปกอดปล้ำผู้ชายถึงในห้อง ทำไม
อยากได้ไอ้ภูมากขนาดนั้นเลยหรือ ถึงได้ยอมเอาตัวเข้าแลกขนาดนั้น” ปฏิพัทธ์ตอก
กลับหญิงสาวไปแบบไม่ยอมแพ้
แก้วกิริยาได้ยินเช่นนี้ก็ยิ่งรู้สึกปรี๊ดแตกจนอดไม่ได้ที่จะประชดประชัน-ดันกลับไป
บ้าง
“ถ้าเป็นนายฉันคงไม่ทำ แต่เพราะคุณภูเป็นผู้ชายในฝันของ...อุ๊บส์”
พูดยังไม่ทันจบคนตัวเล็กก็ถูกกดเข้ากับตู้อีกครั้ง แถมคนตัวใหญ่ยังก้มลงมาจูบอย่าง
เร่าร้อนรุนแรงอีกรอบ และทันทีที่ถอนปากออกมาชายหนุ่มก็ผละใบหน้าอันแดงก่ำ
ออกห่างแล้วจ้องมองสาวเจ้าด้วยแววตาวาววับพร้อมกับที่ปากเอื้อนเอ่ยน้ำเสียงเฉียบขาด
“อย่าหวังเลยว่าเธอจะได้ผู้ชายดีๆ อย่างไอ้ภู อย่างเธอน่ะมันต้องเจอคนอย่างฉัน
แล้วก็เตรียมตัวเอาไว้ได้เลย เพราะที่ตกลงกันว่าอีกสักสองสามเดือนค่อยแต่งกันน่ะ
ฉันว่ามันอาจจะนานไป เพื่อความปลอดภัยของไอ้ภู ฉันจะให้แม่รีบไปขอเธออาทิตย์
หน้าเลยก็แล้วกัน”
“นายจะบ้าหรือไง นายต้องประสาทกลับไปแล้วแน่ๆ” แก้วกิริยาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
เมื่อได้ยินถ้อยคำจากปากของคนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมาว่าจะเลื่อนการแต่งงานให้เร็วขึ้น
ทั้งๆ ที่เขาตกลงกับบิดามารดาของเธอเอาไว้ว่าจะจัดงานแต่งงานในอีกสองสามเดือน
ข้างหน้าด้วยซ้ำ
“ก็ช่วยไม่ได้ เธออยากมาปล้ำฉันก่อนเอง ในเมื่อได้ฉันแล้วก็อย่ามาคิดทิ้งขว้างกัน
ง่ายๆ ฉันไม่ใช่ดอกไม้ริมทางนะ เข้าใจไหมคะคุณเมียขา”
รอยยิ้มอันแสนร้ายกาจของปฏิพัทธ์ทำเอาแก้วกิริยานึกอยากจะใช้เล็บแหลมๆ ข่วน
และตะกุยใบหน้าหล่อๆ อันแสนจะกวนโทสะนี้ให้สาสมนัก ทว่ามันก็เป็นได้แค่
ความคิดเท่านั้น เพราะจริงๆ แล้วเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย เนื่องจากข้อมือบาง
ทั้งสองข้างล้วนถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยสองมือใหญ่อย่างแน่นหนา ส่วนช่วงล่างก็
ถูกเขาใช้ขาทั้งสองแทรกเข้ามากักขังเนื้อตัวของเธอเอาไว้จนหญิงสาวไม่อาจเตะ
ผ่าหมากเขาได้ดังที่ใจต้องการ
ตรงข้ามกับชายหนุ่มที่ค่อยๆ ยื่นใบหน้าอันแสนหล่อเหลาดุจเทพบุตรหากแต่ตัวตน
ข้างในน่าจะเป็นซาตานเข้ามาใกล้ๆ จนคนตัวเล็กต้องรีบหลับตาปี๋เพราะเดาได้ว่า
คงไม่พ้นโดนคนตัวใหญ่จับจูบเข้าให้อีกรอบ แต่ผ่านไปสักพักก็มีแต่ความเงียบ
วิวาห์ล้อมใจตอนที่ 7 มาแล้วค่า :)
“นายมันบ้า! ฉันเกลียดนาย!” แก้วกิริยาตัวสั่นสะท้านและหน้าแดงก่ำไปหมด ด้วยทั้ง
โกรธทั้งอาย แถมยังมีอารมณ์อะไรอีกก็ไม่รู้ตั้งมากมายสารพันที่กำลังหมุนวนอยู่ในใจ
“เหรอ ฉันจะพยายามเชื่อเธอก็แล้วกันนะ แต่แน่ใจหรือว่าเกลียด เพราะเท่าที่เห็น เธอ
ก็ตอบรับฉันออกจะดี๊ดีนะ”
“ไอ้คนเลว! รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิง” คนตัวเล็กด่าคนตัวใหญ่เสียงดังทันที
“แหม แม่คนดีศรีสยาม เธอก็ดีมากเลยนะ บุกเข้าไปกอดปล้ำผู้ชายถึงในห้อง ทำไม
อยากได้ไอ้ภูมากขนาดนั้นเลยหรือ ถึงได้ยอมเอาตัวเข้าแลกขนาดนั้น” ปฏิพัทธ์ตอก
กลับหญิงสาวไปแบบไม่ยอมแพ้
แก้วกิริยาได้ยินเช่นนี้ก็ยิ่งรู้สึกปรี๊ดแตกจนอดไม่ได้ที่จะประชดประชัน-ดันกลับไป
บ้าง
“ถ้าเป็นนายฉันคงไม่ทำ แต่เพราะคุณภูเป็นผู้ชายในฝันของ...อุ๊บส์”
พูดยังไม่ทันจบคนตัวเล็กก็ถูกกดเข้ากับตู้อีกครั้ง แถมคนตัวใหญ่ยังก้มลงมาจูบอย่าง
เร่าร้อนรุนแรงอีกรอบ และทันทีที่ถอนปากออกมาชายหนุ่มก็ผละใบหน้าอันแดงก่ำ
ออกห่างแล้วจ้องมองสาวเจ้าด้วยแววตาวาววับพร้อมกับที่ปากเอื้อนเอ่ยน้ำเสียงเฉียบขาด
“อย่าหวังเลยว่าเธอจะได้ผู้ชายดีๆ อย่างไอ้ภู อย่างเธอน่ะมันต้องเจอคนอย่างฉัน
แล้วก็เตรียมตัวเอาไว้ได้เลย เพราะที่ตกลงกันว่าอีกสักสองสามเดือนค่อยแต่งกันน่ะ
ฉันว่ามันอาจจะนานไป เพื่อความปลอดภัยของไอ้ภู ฉันจะให้แม่รีบไปขอเธออาทิตย์
หน้าเลยก็แล้วกัน”
“นายจะบ้าหรือไง นายต้องประสาทกลับไปแล้วแน่ๆ” แก้วกิริยาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
เมื่อได้ยินถ้อยคำจากปากของคนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมาว่าจะเลื่อนการแต่งงานให้เร็วขึ้น
ทั้งๆ ที่เขาตกลงกับบิดามารดาของเธอเอาไว้ว่าจะจัดงานแต่งงานในอีกสองสามเดือน
ข้างหน้าด้วยซ้ำ
“ก็ช่วยไม่ได้ เธออยากมาปล้ำฉันก่อนเอง ในเมื่อได้ฉันแล้วก็อย่ามาคิดทิ้งขว้างกัน
ง่ายๆ ฉันไม่ใช่ดอกไม้ริมทางนะ เข้าใจไหมคะคุณเมียขา”
รอยยิ้มอันแสนร้ายกาจของปฏิพัทธ์ทำเอาแก้วกิริยานึกอยากจะใช้เล็บแหลมๆ ข่วน
และตะกุยใบหน้าหล่อๆ อันแสนจะกวนโทสะนี้ให้สาสมนัก ทว่ามันก็เป็นได้แค่
ความคิดเท่านั้น เพราะจริงๆ แล้วเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย เนื่องจากข้อมือบาง
ทั้งสองข้างล้วนถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยสองมือใหญ่อย่างแน่นหนา ส่วนช่วงล่างก็
ถูกเขาใช้ขาทั้งสองแทรกเข้ามากักขังเนื้อตัวของเธอเอาไว้จนหญิงสาวไม่อาจเตะ
ผ่าหมากเขาได้ดังที่ใจต้องการ
ตรงข้ามกับชายหนุ่มที่ค่อยๆ ยื่นใบหน้าอันแสนหล่อเหลาดุจเทพบุตรหากแต่ตัวตน
ข้างในน่าจะเป็นซาตานเข้ามาใกล้ๆ จนคนตัวเล็กต้องรีบหลับตาปี๋เพราะเดาได้ว่า
คงไม่พ้นโดนคนตัวใหญ่จับจูบเข้าให้อีกรอบ แต่ผ่านไปสักพักก็มีแต่ความเงียบ