ตอนนี้เป็นนักศึกษาชั้นปี 5 ในมหาลัยแห่งหนึ่งซึ่งยังไม่ได้ออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ง่าย ๆ เลย คือ เรียนจบช้านั่นเองT_T... เมื่อปีการศึกษา 2/59 คิดว่าตัวเองไม่ต้องลงวิชาเรียนอะไรแล้ว แต่ไฉนเจ้ากรรมติด E ปัญหาพิเศษ เสียดายแค่เราส่งเล่มฉบับสมบูณร์ไม่ทัน (คิดในใจอาจารย์ต้องช่วยบ้างหน่า ส่งเกรดให้เราก่อน เสนอจบเรียบร้อย อุ๊ต๊ะแม่เจ้า ตามนั้น ลงวิชาเรียนใหม่ 1 ตัว 9000 จ้า ) แต่ซ้ำร้ายไปกว่านั้น คือ เพื่อนที่ออกฝึกสอนไปก่อนหน้านี้ โดนดึงตัวกลับ (ทำวิจัยคู่กัน) คนโน้นคนนี้โทษเราเลยจร้า เราไม่มีความรับผิดชอบ เราไม่รอบครอบ เราแบบ บลา ๆ ๆ สารพัด เกิดอะไรขึ้น ความเครียดซิจ๊ะ เครียดหนักมาก.... โทษตัวเองก่อนอันดับแรก เคยมั้ยช่วง ๆ หนึ่งทุกคนต้องมีปัญหา เราเองก็เกิดปัญหาช่วงนั้น จึงทำให้บางครั้งเราละเลยกับงานที่เราทำ แต่ไม่ได้ทิ้งไปเลยนะ เราเคยคิดนะว่า เราจะไม่เรียนต่อ แต่จะเข้าเล่มวิจัยให้เป็นฉบับสมบูรณ์ เพราะอะไร เราเครียดเราอยากหายไปเลย เราเป็นตัวปัญหาที่ทำให้เพื่อน ทำให้อาจารย์ในสาขาต้องวุ่นวาย มองเราไม่ดีไปเลย เราหนีปัญหาไปหนึ่งครั้ง เราไม่อยากไปสู้หน้าใคร เพราะเขาตราหน้าว่าเรา ทำให้เพื่อนในกลุ่มเขา ไม่ได้ฝึกสอนต่อ เราแค่อยากจะมาระบายไม่รู้จะหาทางออกจากความเครียดนี้ไปได้อย่างไร อยากจะเรียนต่อให้จบมั้ย ไหน ๆ มัน ก็จบไม่ทันเกณฑ์อยู่ เหนื่อยกับการเรียน เหนื่อยกับแรงกดดันต่าง ๆ นานา
ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่าน อยากระบายกับความรู้สึกตอนนี้
อยากระบาย ชิวิตนักศึกษาที่ไม่รู้จะจบเมื่อไร
ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่าน อยากระบายกับความรู้สึกตอนนี้