สวัสดีค่ะ ล็อกอินเผื่อเข้ามาเล่าเรื่องของเรา
ตัวเราเองก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ4เดือนที่แล้วค่ะ...
เราเป็นรุ่นพี่ที่กำลังจะเรียนจบภายใน3ปีครึ่ง
เราได้พบกับรุ่นน้องคนนึงที่พึ่งเข้าปี1
ด้วยกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกันทุกอาทิตย์ทำให้เจอหน้ากันตลอดเวลา
เขาคนนี้เข้ามาในชีวิตเราโดยการพูดจาสนิทสนมกัน
บางครั้งก็แซวเล่นไปในทำนองเหมือนจะจีบ...เช่น แขนเป็นฟอ
เพื่อนเราเห็นแบบนี้ก็นึกว่าน้องชอบเรา เลยให้เราทักแชทไปถามเลยว่ายังไง
คำตอบคือ แซวเล่นค่ะเห็นว่าสนิทกัน
ผ่านไปเดือนนึงเรารู้สึกเริ่มมีใจให้คนๆนี้ทั้งๆที่ไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร
เรารับนิสัยเขาได้ทุกอย่าง จนทุกอย่างเริ่มเป็นใจ
เขาบอกว่าก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน
เราคุยกันนานพอสมควร เวลาผ่านไปหลายเดือนจนเราเรียนจบ
เราเคยลองท้วงถามสถานะเพราะมันไม่ชัดเจน
บอกรัก บอกคิดถึง เป็นห่วง แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน
เขาบอกกับเราว่ายังไม่รีบ คุยๆไปก่อน ศึกษากันไปก่อน
ตอนนี้เราพึ่งเข้าทำงานค่ะ ส่วนตัวเขาก็เรียนต่อไป
เขาเป็นคนติดเพื่อนจนทำให้ตัวเองไม่ว่าง เราเคยร้องขอให้มาพบเจอกันได้ไหม
บ้านเราสองคนอยู่ไกลกันค่ะ เราอยู่ฝั่งธน เขาอยู่รามอินทรา
ตัวเราเองสามารถเคลียทุกอย่าให้ว่างเผื่อให้ได้เจอเขา เพราะคิดถึง
แต่เขากับมีธุระมากมายที่ต้องทำ ผิดนัดไม่มา เราดีใจจนเลิกหวังไปแล้วว่าจะเจอกัน
ส่วนเรื่องสถานะ เปรยบ่อยเกินไปจนจะไม่ถามอีกแล้วค่ะ
เพราะดูเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญเลย
ช่วงนี้เราคุยกันน้อยลงมาก เพราะเขาบอกกับเราว่า
"เค้ารู้ว่าเค้าตอบเธอได้ทีละน้อยๆเพราะไม่ว่าง พอเค้าตอบเธอเค้ารู้ว่าเธอก็ชวนคุย
เค้าไม่อยากให้เธอรอ อยากคุยกันก็อยากคุยนานๆ"
ผลลัพท์คือทั้งวันไม่ได้คุยกันค่ะ จะได้คุยกันอีกทีก็ก่อนนอน
บางทีกลับบ้านกันดึก อีกฝ่ายก็จะทำโปรเจค เราก็ไม่ได้คุยกัน
ห่างกันแบบนี้ สถานะไม่มีแบบนี้ คลุมเคลือแบบนี้
เราควรจะรอเขาไหมคะ ควรทำความเข้าใจใช่ไหม
หรือเราเองที่ขอมากไป...
ความสัมพันธ์แบบนี้มียาตัวไหนบรรเทาอาการได้ไหมคะ?
ตัวเราเองก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ4เดือนที่แล้วค่ะ...
เราเป็นรุ่นพี่ที่กำลังจะเรียนจบภายใน3ปีครึ่ง
เราได้พบกับรุ่นน้องคนนึงที่พึ่งเข้าปี1
ด้วยกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกันทุกอาทิตย์ทำให้เจอหน้ากันตลอดเวลา
เขาคนนี้เข้ามาในชีวิตเราโดยการพูดจาสนิทสนมกัน
บางครั้งก็แซวเล่นไปในทำนองเหมือนจะจีบ...เช่น แขนเป็นฟอ
เพื่อนเราเห็นแบบนี้ก็นึกว่าน้องชอบเรา เลยให้เราทักแชทไปถามเลยว่ายังไง
คำตอบคือ แซวเล่นค่ะเห็นว่าสนิทกัน
ผ่านไปเดือนนึงเรารู้สึกเริ่มมีใจให้คนๆนี้ทั้งๆที่ไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร
เรารับนิสัยเขาได้ทุกอย่าง จนทุกอย่างเริ่มเป็นใจ
เขาบอกว่าก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน
เราคุยกันนานพอสมควร เวลาผ่านไปหลายเดือนจนเราเรียนจบ
เราเคยลองท้วงถามสถานะเพราะมันไม่ชัดเจน
บอกรัก บอกคิดถึง เป็นห่วง แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน
เขาบอกกับเราว่ายังไม่รีบ คุยๆไปก่อน ศึกษากันไปก่อน
ตอนนี้เราพึ่งเข้าทำงานค่ะ ส่วนตัวเขาก็เรียนต่อไป
เขาเป็นคนติดเพื่อนจนทำให้ตัวเองไม่ว่าง เราเคยร้องขอให้มาพบเจอกันได้ไหม
บ้านเราสองคนอยู่ไกลกันค่ะ เราอยู่ฝั่งธน เขาอยู่รามอินทรา
ตัวเราเองสามารถเคลียทุกอย่าให้ว่างเผื่อให้ได้เจอเขา เพราะคิดถึง
แต่เขากับมีธุระมากมายที่ต้องทำ ผิดนัดไม่มา เราดีใจจนเลิกหวังไปแล้วว่าจะเจอกัน
ส่วนเรื่องสถานะ เปรยบ่อยเกินไปจนจะไม่ถามอีกแล้วค่ะ
เพราะดูเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญเลย
ช่วงนี้เราคุยกันน้อยลงมาก เพราะเขาบอกกับเราว่า
"เค้ารู้ว่าเค้าตอบเธอได้ทีละน้อยๆเพราะไม่ว่าง พอเค้าตอบเธอเค้ารู้ว่าเธอก็ชวนคุย
เค้าไม่อยากให้เธอรอ อยากคุยกันก็อยากคุยนานๆ"
ผลลัพท์คือทั้งวันไม่ได้คุยกันค่ะ จะได้คุยกันอีกทีก็ก่อนนอน
บางทีกลับบ้านกันดึก อีกฝ่ายก็จะทำโปรเจค เราก็ไม่ได้คุยกัน
ห่างกันแบบนี้ สถานะไม่มีแบบนี้ คลุมเคลือแบบนี้
เราควรจะรอเขาไหมคะ ควรทำความเข้าใจใช่ไหม
หรือเราเองที่ขอมากไป...