คุณอยากให้บรรยากาศภายหลังการสวรรคตอยู่คู่สังคมไทยไปตลอดกาลหรือไม่

ตั้งแต่วันที่ 14 ตุลาคม จำได้ว่าความรู้สึกตอนที่ออกจากบ้านในวันนั้น ไม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมา
ใช่ที่ว่าทุกคนใส่ชุดสีดำเหมือนกันทั้งเมือง ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ความรู้สึกทึ่ไม่เหมือนเดิม
คือ ไม่มีคนแปลกหน้าอีกแล้ว แม้ว่าเราจะไม่เคยพบเจอกันมาก่อน แต่จุดเชื่อมต่อของเราคือ
การสูญเสียบุคคลคนเดียวกัน ทำให้เราสามารถรับรู้และเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน

แม้ว่าข่าวการเสร็จสวรรคตในวันที่ 13 ตุลาคม จะเป็นข่าวการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของปวงชนชาวไทย
แต่ก็ก่อให้เกิดพลังความรักความสามัคคีของคนในชาติ  เริ่มจากจุดเล็กๆ ตั้งแต่การแบ่งปัน ยาดม
ลูกอม กระดาษทิชชู่ ของชาวไทยที่ร่วมใจกันไปส่งเสร็จจากโรงพยาบาลศิริราช จากสายธารน้ำใจเล็กๆ
ในวันนั้นจนถึงวันนี้ที่ยังคงหลั่งไหลไม่หยุด ในขณะเดียวกันก็ไหลเชี่ยวขึ้นเรื่อยๆด้วย ทั้งน้ำ อาหาร
เสื้อผ้า โบดำติดเสื้อ และอาสาสมัครช่วยเหลือด้านอื่นๆอีกมากมาย ทุกคนอยากมีส่วนร่วมในการให้
ตามรอยพ่อที่ทรงเป็นแบบอย่าง

เชื่อว่าทุกคนที่ได้อ่านข่าวคุณยายนั่งรถเมล์มาแจกยาหม่องที่สนามหลวง หรือว่าจะเป็นเจ้าของร้านเสื้อมอบเสื้อดำให้คุณลุงที่ต้องการซื้อเสื้อดำใส่ไว้อาลัยแต่มีทุนทรัพย์น้อย ข่าวเหล่านี้ทำให้เรารู้สึกดี
รู้สึกว่าสังคมน่าอยู่ เพราะทุกคนรู้จักการให้

บรรยากาศในขณะนี้แม้จะมีความโศกเศร้าแต่ก็มีไอของความรักชาติ ศาสตร์ กษัตริย์ อบอวนไปทั่วทั้งประเทศ ซึ่งควรค่าอย่างยิ่งที่จะช่วยกันคงไว้ซึ่งความสามัคคี

เพราะนี้ไม่ใช่หรือของขวัญที่ก้อนดินจะสามารถให้พ่อได้

จะน่าเศร้าแค่ไหนถ้าความรู้สึกและบรรยากาศเหล่านี้จะหายไปพร้อมๆกับความเศร้าโศกจากการสูญเสีย อย่าปล่อยให้สิ่งที่ดีเกิดและดับไปเร็วนัก