พอดีช่วงนี้ติดนิยายจีน แล้วได้บังเอิญไปอ่านเจอหลักปรัชญาของนักปราชญ์จีนสองท่าน

1. ซุนจื๊อ
"ตามธรรมชาติแล้วมนุษย์ชั่วร้าย ซึ่งเกิดจากอารมณ์มีความต้องการอยากที่จะได้ เพื่อที่จะขจัดความชั่วร้าย มนุษย์จะต้องปฏิบัติตนอยู่ในกรอบแห่งข้อบังคับของสังคม ความดีงามและการศึกษาก็มีส่วนช่วยทำให้มนุษย์เป็นคนดีได้เช่นกัน"
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8B%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%88%E0%B8%B7%E0%B9%8A%E0%B8%AD

2. เม่งจื๊อ
"โดยธรรมชาติแล้ว มนุษย์ทุกคนมีพื้นฐานเป็นคนดีมาแต่กำเนิด แต่สิ่งแวดล้อมที่ไม่ดีต่าง ๆ ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไป"
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%88%E0%B8%B7%E0%B9%8A%E0%B8%AD

สำหรับผมเคยเชื่อคล้ายๆเม่งจื้อว่า "โดยธรรมชาติแล้ว มนุษย์ทุกคนมีพื้นฐานเป็นคนดีมาแต่กำเนิด"
แต่มาดีมาเลวตรง สภาพแวดล้อม การเลี้ยงดู สภาพสังคม ฯลฯ กล่าวคือสภาพแวดล้อมภายนอกเปลี่ยนคนไปนั่นเอง

แต่...หลังจากโตขึ้น ผ่านประสบการณ์ เจอคนหลากหลายแบบ ความเชื่อนี้เลยเริ่มสั่นคลอน
รวมทั้งถ้าพูดทางหลักวิทยาศาสตร์ ตอนเด็กๆ สมองยังไม่พัฒนาเต็มที่ หมายความว่าทำให้สมองส่วนนอก(ที่สัตว์เดรัจฉานทั่วไปไม่มี)ยังไม่พัฒนาเต็มที่
ทำให้เด็กยังไม่มีทักษะการควบคุมอารมณ์ ความมีเหตุมีผล ฯลฯ ซึ่งต้องอาศัยพ่อแม่เลี้ยงดูสั่งสอนว่าอะไรถูกอะไรผิดแต่เล็กๆเพื่อพัฒนาสมองและขัดเกลาพฤติกรรม
ดังนั้น ช่วงหลังผมจึงเริ่มเชื่อว่ามนุษย์มีความเป็นสัตว์(ชั่วร้าย)มาก่อน ต้องผ่านการบ่มเพาะ พัฒนา ขัดเกลาจิตใจจึงจะเป็นคนดีได้

เลยอยากลองถามความเห็นทุกท่านดู
ท่านคิดว่า ...
"คนนั้นเป็นผ้าขาวหรือผ้าดำมาแต่กำเนิดคับ ?"