สวัสดีค่ะ ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดอย่างไรขออภัยค่ะ
เราอายุ20ปีมีพี่อายุ21ปี และพ่ออายุ75ปี ส่วนแม่เราเสียชีวิตเมื่อ2ปีที่แล้ว
เราอยู่กับพ่อ2คนที่บ้าน เพราะพี่ไปเรียนต่างจังหวัด พ่อเราเป็นคนหัวดื้อมากๆบอกอะไรไม่ค่อยจะเชื่อ อย่างเช่น
1.มีคนทักหลายคนมากว่าพ่อเราเป็นพากินสัน แต่พ่อเราไม่เชื่อ แถมบางทีด่าคนทัก ส่วนมากคนที่มาทักจะทักประมาณว่ามีหมอโรคพากินสันแถวๆนี้ดีนะ พ่อก็จะด่ากราดเลย เราอยากให้พ่อไปหาหมอ ไปตรวจพากินสัน พ่อจะดื้อตลอด ไม่ยอมไป แถมมาด่าเราว่า นะสิเป็น คือเราไม่รู้จะทำไงเลยค่ะ เครียดมากๆ
2.ตอนเข้าห้องน้ำ พ่อเราเดินไปเข้าห้องน้ำช้ามากๆ แค่ลุกจากเตียงนี่ก็ไม่ค่อยจะขึ้น ไม่ยอมใช้ไม้เท้าหรือตัวช่วยใดๆเลย แต่ให้เราช่วยพยุงทุกครั้ง ทุกครั้งที่เราไปเรียนไม่มีใครช่วย พ่อก็จะนอนฉี่บนที่นอน ที่สำคัญนะคะ ไม่ยอมเอาผ้ายางปูบนที่นอนด้วยค่ะ เราจะซักผ้าปูให้บ่อยๆก็ไม่ได้ด้วยค่ะ ด่าค่ะ บางทีไม่ให้ซักเลย บอกเราเรื่องมาก จมูกดี คือกลิ่นมันหมักทุกวันทุกเวลาอ่ะค่ะ ไม่เหม็นได้ไง แถมเรานอนห้องเดียวกับพ่อ ไม่ได้กลิ่นได้ไง พอเราบนว่ามันเหม็น(เหม็นทั้งกางเกงเหม็นทั้งพื้นบ้านทั้งผ้าปู)พ่อก็บอกว่าจะไปดมทำไม อย่าเรื่องมาก พ่อชอบบอกเราคือตัวปัญหา คืองงว่าเราเป็นตัวปัญหายังไง ทำทุกอย่างในบ้านค่ะบอกเลย กลับมาจากเรียนเหนื่อยๆก็ต้องพาพ่อไปกินข้าว พ่อชอบไปกินข้าวข้างนอกทั้งๆที่ตัวเองเดินช้ามากๆแล้วบางทีก็เดินไม่ไหว เดินไปล้มในห้องน้ำก็หลายครั้งค่ะ พอเราจะช่วยประคองตอนเดินบางทีก็ไม่ให้ช่วยค่ะ แถมมาด่า คือเรางงว่าเราทำไรผิด บางทีอยากจะคิดหนีออกจากบ้านไปไกลๆเลย เราเครียดมากค่ะ
ที่จริงเรื่องมีเยอะกว่านี้มาก แต่แค่นึก ประสาทก็จะแตกแล้วค่ะ
ปล.พ่อเป็นข้าราชการบำนาญค่ะ
ก่อนหน้าที่แม่จะเสียชีวิตแม่เป็นคนดูแลทุกอย่างในบ้านค่ะ ดูแลทุกอย่างจริงๆ ขนาดแม่เป็นมะเร็งก็ยังดูแลทุกอย่าง แถมตอนนั้นแม่บอกจะเลิกกับพ่อ เพราะพ่อนิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัว ดื้อ รั้น ตอนนั้นเราไม่เห็นด้วยค่ะ แต่แม่ก็ยังทนพ่อมาตลอด แม่ไม่อยากให้เราเป็นเด็กมีปัญหา จนแม่เป็นขั้น4 และทำทุกอย่างไม่ไหว พ่อก็ยังไปด่าแม่ว่าสำออย ใจไม่สู้ แต่ตอนนั้นที่พ่อเป็นแค่ไข้ กลับร้องโอดครวญว่าสงสัยกูจะตาย จนเราทนไม่ไหว เราเลยตอบไปว่า เป็นแค่ไข้ไม่ได้เป็นมะเร็งอย่าสำออย คือครั้งนั้นเราทนไม่ไหวจริงๆค่ะ พ่อทำเกินไปจริงๆ ที่แม่พูดแบบนั้น วันนี้เราเข้าใจความรู้สึกแม่เลยค่ะ แม่ต้องทนมา20กว่าปี ทุกวันนี้เราก็คิดว่าทำเพื่อแม่ ทำเพื่อแม่ เราท่องไว้ตลอด จนเราจะทนไม่ไหวแล้ว เราเครียดมากค่ะ ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน
พ่อหัวดื้อ ทำไงดีคะ
เราอายุ20ปีมีพี่อายุ21ปี และพ่ออายุ75ปี ส่วนแม่เราเสียชีวิตเมื่อ2ปีที่แล้ว
เราอยู่กับพ่อ2คนที่บ้าน เพราะพี่ไปเรียนต่างจังหวัด พ่อเราเป็นคนหัวดื้อมากๆบอกอะไรไม่ค่อยจะเชื่อ อย่างเช่น
1.มีคนทักหลายคนมากว่าพ่อเราเป็นพากินสัน แต่พ่อเราไม่เชื่อ แถมบางทีด่าคนทัก ส่วนมากคนที่มาทักจะทักประมาณว่ามีหมอโรคพากินสันแถวๆนี้ดีนะ พ่อก็จะด่ากราดเลย เราอยากให้พ่อไปหาหมอ ไปตรวจพากินสัน พ่อจะดื้อตลอด ไม่ยอมไป แถมมาด่าเราว่า นะสิเป็น คือเราไม่รู้จะทำไงเลยค่ะ เครียดมากๆ
2.ตอนเข้าห้องน้ำ พ่อเราเดินไปเข้าห้องน้ำช้ามากๆ แค่ลุกจากเตียงนี่ก็ไม่ค่อยจะขึ้น ไม่ยอมใช้ไม้เท้าหรือตัวช่วยใดๆเลย แต่ให้เราช่วยพยุงทุกครั้ง ทุกครั้งที่เราไปเรียนไม่มีใครช่วย พ่อก็จะนอนฉี่บนที่นอน ที่สำคัญนะคะ ไม่ยอมเอาผ้ายางปูบนที่นอนด้วยค่ะ เราจะซักผ้าปูให้บ่อยๆก็ไม่ได้ด้วยค่ะ ด่าค่ะ บางทีไม่ให้ซักเลย บอกเราเรื่องมาก จมูกดี คือกลิ่นมันหมักทุกวันทุกเวลาอ่ะค่ะ ไม่เหม็นได้ไง แถมเรานอนห้องเดียวกับพ่อ ไม่ได้กลิ่นได้ไง พอเราบนว่ามันเหม็น(เหม็นทั้งกางเกงเหม็นทั้งพื้นบ้านทั้งผ้าปู)พ่อก็บอกว่าจะไปดมทำไม อย่าเรื่องมาก พ่อชอบบอกเราคือตัวปัญหา คืองงว่าเราเป็นตัวปัญหายังไง ทำทุกอย่างในบ้านค่ะบอกเลย กลับมาจากเรียนเหนื่อยๆก็ต้องพาพ่อไปกินข้าว พ่อชอบไปกินข้าวข้างนอกทั้งๆที่ตัวเองเดินช้ามากๆแล้วบางทีก็เดินไม่ไหว เดินไปล้มในห้องน้ำก็หลายครั้งค่ะ พอเราจะช่วยประคองตอนเดินบางทีก็ไม่ให้ช่วยค่ะ แถมมาด่า คือเรางงว่าเราทำไรผิด บางทีอยากจะคิดหนีออกจากบ้านไปไกลๆเลย เราเครียดมากค่ะ
ที่จริงเรื่องมีเยอะกว่านี้มาก แต่แค่นึก ประสาทก็จะแตกแล้วค่ะ
ปล.พ่อเป็นข้าราชการบำนาญค่ะ
ก่อนหน้าที่แม่จะเสียชีวิตแม่เป็นคนดูแลทุกอย่างในบ้านค่ะ ดูแลทุกอย่างจริงๆ ขนาดแม่เป็นมะเร็งก็ยังดูแลทุกอย่าง แถมตอนนั้นแม่บอกจะเลิกกับพ่อ เพราะพ่อนิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัว ดื้อ รั้น ตอนนั้นเราไม่เห็นด้วยค่ะ แต่แม่ก็ยังทนพ่อมาตลอด แม่ไม่อยากให้เราเป็นเด็กมีปัญหา จนแม่เป็นขั้น4 และทำทุกอย่างไม่ไหว พ่อก็ยังไปด่าแม่ว่าสำออย ใจไม่สู้ แต่ตอนนั้นที่พ่อเป็นแค่ไข้ กลับร้องโอดครวญว่าสงสัยกูจะตาย จนเราทนไม่ไหว เราเลยตอบไปว่า เป็นแค่ไข้ไม่ได้เป็นมะเร็งอย่าสำออย คือครั้งนั้นเราทนไม่ไหวจริงๆค่ะ พ่อทำเกินไปจริงๆ ที่แม่พูดแบบนั้น วันนี้เราเข้าใจความรู้สึกแม่เลยค่ะ แม่ต้องทนมา20กว่าปี ทุกวันนี้เราก็คิดว่าทำเพื่อแม่ ทำเพื่อแม่ เราท่องไว้ตลอด จนเราจะทนไม่ไหวแล้ว เราเครียดมากค่ะ ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน