ผมเบื่อ ผมเกลียด การที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้มาก เล่าก่อนนะครับคือแม่ผมเนี่ยเขาอายุ50+แล้ว ผมชอบโดนแม่ด่าแรงๆแบบ ไปต I ยที่ไหนก็ไป ทําไมโง่ขนาดนี้
กูไม่น่าให้เกิดมาเลย (สําหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นคําที่ไม่ได้อะไรมากก็แม่แหละ) แต่ผมโดนพูดแบบนี้มาตั้งแต่8ขวบแล้ว เวลาทำอะไรที่แม่ใช้หรือแม่ต้องการไม่ได้ก็จะด่าจะตี อาจจะฟังดูปกติแหละครับสําหรับบางคน แต่ตอนนั้นผมแค่8ขวบเองนะ ชอบไล่ออกจากบ้านด้วยบางครั้ง ผมโดนแบบนี้มาตลอดเลยจนตอนนี้ผมอายุ15แล้ว ด้วยความที่อายุผมวัยนี้ประมาณ อะไรมันก็เปลี่ยน(ตอนเด็กๆเวลาโดนแม่ด่าแรงๆโดนตีโดนทรมาณผมก็จะเก็บไว้คนเดียวตลอด ตอนเด็กๆผมไม่มีเพื่อนซักคนเลย เพราะผมเป็นคนเงียบๆ ไม่ยุ่งกับใคร ไม่คุยกับใครเลย เป็นเด็กที่ไม่มีความสุขเลยก็ว่าได้ ผมโดนขังอยู่แต่ในบ้านเวลาเป็นวันหยุด ผมจะ ได้ ออกจาก บ้าน คือ ไปเรียน เท่านั้น มันอึดอัดมากๆ จะระบายกับใครก็ไม่ได้
เป็นเด็กเก็บกด เลยล่ะครับ) ตอนนี้ผมก็อายุ15แล้ว แต่ว่า แม่ผมเขาก็ยังทำแบบเหมือนตอนเด็กๆเลย บางครั้งผมก็ทนไม่ไหวจนเผลอด่าแรงๆไปเหมือนกัน ผมรู้ว่ามันผิดนะ
แต่มันก็คืออารมณ์ชัวร์วูบ แหละครับ ผมอึดอัดมาตลอด7ปี เรียกได้ว่าตอนนี้ผมเป็นซึมเศร้าเลยล่ะ ผมคิดจะจบชีวิต เลยด้วยซ้ำแต่ผมก็ใจไม่แข็งพอที่จะทำ ผมชอบระบายมันด้วยการร้องไห้ มันรู้สึกดีขึ้นมาไม่นิดก็มากเลยล่ะครับ คือผมคิดว่าผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว สภาพจิตใจผมมันไม่เหมือนคนปกติเลย ผมอยากออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวมาก แต่ก็รู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะมีที่ซุกหัวนอน
หรือการหาเงินเลย เด็ก15ใครเขาจะรับทํางานมันไม่มีหรอกจริงมั้ยครับ ไหนจะอาหารการกินอีก ผมท้อผมเหนื่อยมากๆเลย ผมควรทำไงกับชีวิตต่อดีครับ
แม่ขี้โมโห
กูไม่น่าให้เกิดมาเลย (สําหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นคําที่ไม่ได้อะไรมากก็แม่แหละ) แต่ผมโดนพูดแบบนี้มาตั้งแต่8ขวบแล้ว เวลาทำอะไรที่แม่ใช้หรือแม่ต้องการไม่ได้ก็จะด่าจะตี อาจจะฟังดูปกติแหละครับสําหรับบางคน แต่ตอนนั้นผมแค่8ขวบเองนะ ชอบไล่ออกจากบ้านด้วยบางครั้ง ผมโดนแบบนี้มาตลอดเลยจนตอนนี้ผมอายุ15แล้ว ด้วยความที่อายุผมวัยนี้ประมาณ อะไรมันก็เปลี่ยน(ตอนเด็กๆเวลาโดนแม่ด่าแรงๆโดนตีโดนทรมาณผมก็จะเก็บไว้คนเดียวตลอด ตอนเด็กๆผมไม่มีเพื่อนซักคนเลย เพราะผมเป็นคนเงียบๆ ไม่ยุ่งกับใคร ไม่คุยกับใครเลย เป็นเด็กที่ไม่มีความสุขเลยก็ว่าได้ ผมโดนขังอยู่แต่ในบ้านเวลาเป็นวันหยุด ผมจะ ได้ ออกจาก บ้าน คือ ไปเรียน เท่านั้น มันอึดอัดมากๆ จะระบายกับใครก็ไม่ได้
เป็นเด็กเก็บกด เลยล่ะครับ) ตอนนี้ผมก็อายุ15แล้ว แต่ว่า แม่ผมเขาก็ยังทำแบบเหมือนตอนเด็กๆเลย บางครั้งผมก็ทนไม่ไหวจนเผลอด่าแรงๆไปเหมือนกัน ผมรู้ว่ามันผิดนะ
แต่มันก็คืออารมณ์ชัวร์วูบ แหละครับ ผมอึดอัดมาตลอด7ปี เรียกได้ว่าตอนนี้ผมเป็นซึมเศร้าเลยล่ะ ผมคิดจะจบชีวิต เลยด้วยซ้ำแต่ผมก็ใจไม่แข็งพอที่จะทำ ผมชอบระบายมันด้วยการร้องไห้ มันรู้สึกดีขึ้นมาไม่นิดก็มากเลยล่ะครับ คือผมคิดว่าผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว สภาพจิตใจผมมันไม่เหมือนคนปกติเลย ผมอยากออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวมาก แต่ก็รู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะมีที่ซุกหัวนอน
หรือการหาเงินเลย เด็ก15ใครเขาจะรับทํางานมันไม่มีหรอกจริงมั้ยครับ ไหนจะอาหารการกินอีก ผมท้อผมเหนื่อยมากๆเลย ผมควรทำไงกับชีวิตต่อดีครับ