สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเรียนอายุ17ปี ตอนนี้มีปัญหาหนักมากๆ เราเคยพยายามจบชีวิตตัวเองเพราะปัญหานี้2ครั้ง แต่เราผ่านมาได้แล้ว ปัญหามันยังไม่จบค่ะ เราอยากปรึกษาว่าควรทำยังไงดี
เราอยู่กับครอบครัวมีกัน4คนพ่อแม่เราและพี่สาวค่ะ เป็นทาวน์เฮ้าส์ในหมู่บ้าน มี2ห้องนอนชั้นบน ห้องแรกของพ่อแม่ ส่วนอีกห้องเป็นของเรากับพี่สาวนอนด้วยกัน จุดเริ่มต้นของปัญหาคือ พี่สาวเราออกไปอยู่บ้านแฟนหลังจากที่เขาปลดทหารแล้ว ระหว่างนั้นก็เหมือนจะรายรื่น เราก็ได้ใช้ห้องเป็นของตัวเอง แต่พ่อแม่กับพี่สาวดันทะเลาะกันเรื่องเงิน ตอนนั้นเราขาดสติไม่คิดว่าสิ่งที่เราทำมันจะดึงให้แย่ลง เราพยายามคุยกับทั้งสองฝ่ายให้มาปรับความเข้าใจกัน พยายามช่วยพี่สาว พยานามให้พ่อแม่เข้าใจ แต่จบที่ทั้งพ่อแม่และพี่สาวทะเลาะกันหนักกว่าเดิม แล้วพี่ก็บอกว่าเป็นเพราะเราเลยทำให้ปัญหามันเละเทะแบบนี้ ถ้าเงียบไว้ปัญหาก็ไม่เกิด ตอนนั้นเราโทษตัวเองหนักมากๆ จนคิดสั้นเลยค่ะ กินยาพาราไปครึ่งกระปุกได้ แต่เราก็ไม่ได้หลุดพ้นอย่างที่หวัง ได้กลับมาคือความทรมานหลังกินแทน หลังจากนั้นพ่อแม่ก็มาคุยกับเราเขาบอกให้เลิกเข้าข้างพี่ได้แล้ว เขารู้ว่าเรารักพี่แต่พี่ไม่เคยรักเราหรอก พ่อแม่บอกให้เรารักตัวเองค่ะ จากนั้นเราก็โอเคขึ้นนิดหน่อย แต่คือ หลังจากนั้นพี่สาวพาแฟนเข้ามาอยู่ ด้วยค่ะจุดนี้คือปัญหาหลักๆในตอนนี้เลย เขาย้ายมาจากบ้านแฟนพี่เพราะโดนด่ามาค่ะ พี่เรากับแฟนเขา ออกงานบ่อยๆ ตื่นสาย ลาบ่อย เที่ยวกลางคืน แล้วเราก็ไม่ได้พูดไปตรงๆว่าไม่โอเค เพราะเรารักพี่ เราต้องยอมเสียสละ ลงมานอนข้างล่างแบบไม่ได้เอาอะไรมาเลย ส่วนแฟนพี่ก็นอนเตียงที่เราเคยนอนกับพี่ เรานอนพื้นชั้นล่างเอาผ้าห่มปูรอง2ชั้น(ปวดหลังมาก) และใช้พัดลมที่ใกล้พังข้างล่าง เราพอรับได้ทนได้คิดว่าอีกสักพักเขาคงย้ายออกไปจนเป็นเดือนๆ เราทนนอนแบบนั้นมา3-4เดือน จนพ่อแม่ซื้อที่นอนกับพัดลมใหม่ให้เรา เพราะสงสาร แล้วจริงๆอีกเรื่องที่เราไม่โอเคคือ พอเรามานอนข้างล่างเราไม่มีห้องหรือพื้นที่ส่วนตัวเลย แต่แฟนพี่ชอบลงมาอยู่ ข้างล่าง ทั้งๆที่เขาก็เอาห้องเราไปแล้ว เราไม่เข้าใจเลย เคยพยายามบอกพี่สาวหลายรอบแล้ว เขาไม่สนใจเราเลย แฟนของพี่สาวชอบมาต้มน้ำกระท่อมสูบบุหรี่หน้าบ้าน เราต้องนอนสูดควันที่ลอยเข้ามาแทบทุกคืน เขายังชอบทำเสียงดังๆ เดินไปเดินมาตรงที่เรานอน ใช้ห้องน้ำสกปรก เราต้องล้างบ่อยขึ้น เขาทำธุระเลอะขอบที่นั่งอ่ะค่ะ แถมบางทียัง
น้ำลายทิ้งไว้ที่พื้น เราอี๋มากเลย เราบอกพี่ทุกเรื่องบอกพี่ให้จัดการพี่ไม่เคยช่วยอะไรเลย จนวันนั้นเราชวนพี่มาดูหนังด้วยกัน คือเรามีคอมจอ32นิ้ว ตรงที่นอนค่ะ เราเรียกพี่สาวแต่พี่สาวเอาแฟนมาด้วยมานอนที่นอนเราที่พ่อแม่ซื้อให้ เราพูดไม่ออกเลย แถมเขายังมาสูบบุหรี่ไฟฟ้าใส่อีก เราแทบขาดใจเลย แต่เราอดทน เรายอมแทบทุกอย่างเพื่อพี่สาว สักพักเขาทะเลาะกันค่ะมานั่งด่ากันต่อหน้าเราแล้วแฟนก็ผลักพี่สาวต่อหน้าเราอีก จนเราห้าม เราคุยกับพี่เหมือนจะจบที่ให้เขากลับบ้านไปนะ แต่เช้าวันต่อมาเขาคืนดีกันและ กลับมาอยู่เหมือนเดิม เราไม่คุยกับพี่สาวตั้งแต่วันนั้นเลย พี่สาวเหมือนจะไม่รู้ตัว เขายังทำตัวปกติกับเรา แต่ทีนี้ แฟนพี่จะหาสายชาร์จบุหรี่ไฟฟ้าแล้วของเขาหายพี่สาวเลยมาขอจากเรา เราไม่มี เลยให้สายที่เป็นสายเมาส์ปากกาไป(เราชอบวาดรูปค่ะ55) แต่เขาเอาไปแล้วทำหายอีก เราไม่ได้ว่าอะไร จริงๆก็ไม่หรอกเราไม่โอเคแต่ไม่ได้พูด แล้วเขาเอาสายชาร์จอันใหม่มาแต่เอามาชาร์จที่ปลั๊กคอมเรา เดินเข้าออกตรงที่เรานอนเป็นที่ตัวเอง จนเราทนไม่ไหวเลยดึงออกไปไว้ที่โต๊ะกินข้าว พี่สาวเลยมาด่าเราค่ะ พี่สาวเลือกปกป้องสายชาร์จของแฟนตัวเอง และด่าเรา(หยาบคาย) เราไม่เคยด่าพี่เลย รักพี่มาก พี่ด่า บูลลี่เรา แค่ขำ ต่อให้เราไม่โอเคเราก็แค่ทน แต่เราทนไม่ไหวแล้ว เราช่วยพี่ปกป้องพี่ พี่ออกงานกี่ครั้งให้กำลังใจตลอดในขณะที่บางที่แฟนพี่ยังว่าพี่ แล้วเราเป็นอะไราำหรับพี่ ตอนนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตตั้งแต่เราเกิดมา17ปี แล้วเราโกรธ ตอนนั้นไม่มีสติเลย ตัวสั่นมากๆ เราไม่รู้ว่าถ้าตอนนั้นพี่ไม่เดินออกไปเราจะทำอะไร เราไม่เคยรู้เลยว่าความโกรธมันเป็น ยังไงจนเราเจอด้วยตัวเอง คือเราสามารถทำได้ทุกอย่างตอนนั้นเพื่อระบายความโกรธ เราพยายามสงบสติแต่ไม่ไหวเลย เราบีบคอตัวเองจนหายใจไม่ออกแล้วก็ต่อยข้าวของไปหมดเลยค่ะ ฮือ😭 มืออยู่นิ่งไม่ได้เลย เราเลยตัดสินใจขี่รถออกจากบ้านไปหาที่เงียบๆ แล้วสักพักพ่อแม่ก็โทรตามค่ะ เราพอทำใจได้แล้ว = ร้องไห้โฮไม่หยุด เราถามพ่อแม่ไม่หยุดว่าเราทำอะไรผิด ทำไมพี่ทำแบบนี้ พี่ไม่รักเราเลยหรอ พ่อแม่ไม่บ่นเราเลย พ่อแม่ยังบอกเราอีกนะว่าตอนที่เราออกไป พี่มาถามพ่อแม่ว่า ถ้าพี่ออกไปแบบนี้ พ่อแม่จะตามบ้างไหม หลังจากนั้นทุกอย่างก็หนักขึ้น เรารักพี่ไม่ไหว เราไม่อยากรักพี่แล้ว เราใช้คำว่าเกลียดได้เลย หลังจากนั้นเราร้องไห้ทุกวัน+หยุดเรียนบ่อยมาก จนพ่อแม่รู้ก็เลยว่าค่ะ เขาให้เราอธิบาย เราบอกว่าเหนื่อยก็เลยทะเลาะกันหนัก จนเราจะคิดสั้นอีกรอบ เตรียมเขือกไว้แล้ว พ่อแม่มาเจอเลยว่าเราอีกแถมยึดเชือกไปด้วย แล้วพ่อแม่โทรไปหาครูที่วิลัย ครูเรียกเราไปคุยที่วิลัยค่ะ เรากลัวเขาว่า แต่จริงๆเขาบอกว่าฟังจากเสียงพ่อแม่เราแล้วดูไม่ค่อยรับฟังนะ แต่อาจารย์เข้าใจได้ยินเสียงเราแล้วรู้เลยว่าเราคงทนมาเยอะ เราร้องไห้เลยตอนอาจารย์พูด อาจารย์บอกว่าคงข่วยอะไรมากไม่ได้แต่อาจารย์จะรับฟังค่ะ มันก็ดีนะ พาอแม่ก็บอกให้เราให้อภัยเขาปล่อยวางบ้าง เราทำไม่ได้หรอก เราให้อภัยมาตลอดอยู่แล้ว ตอนนี้เราอคติจริงคะ แล้วเหมือนพี่เราจะไม่รู้ตัวนะคะว่าเขาทำอะไรผิด ยังทำตัวเหมือนเดิมเลย ตอนนี้เราแค่ต้องทน แต่เราไม่ไหวจริงๆค่ะ เราไม่สามารถทนอยู่กับคนขี้ยาที่เบียดเบียนความเป็นส่วนตัวของเราได้ เราไม่รู้จะทำยังไงเลย เขายิ่งทำหนักกว่าเดิมเสียงดังขึ้น ไร้มารยาทมากขึ้น
เราอยู่บ้านเหมือนตกนรกทุกวันเลย (ขอโทษนะคะถ้าเราพิมพ์ตรวไหนผิดพลาดหรือตกหล่น ตอนเราพิมพ์ก็มือสั่นค่ะ)
เราคิดว่าเรามีปัญหาค่ะ เราอาจจะใจแคบจริงๆ บางทีเราก็คิดว่าตัวเองเป็นADHD เพราะเราควบคุมอารมณ์ไม่ได้
แก้ปัญหาภายในครอบครัวยังไงดีคะ
เราอยู่กับครอบครัวมีกัน4คนพ่อแม่เราและพี่สาวค่ะ เป็นทาวน์เฮ้าส์ในหมู่บ้าน มี2ห้องนอนชั้นบน ห้องแรกของพ่อแม่ ส่วนอีกห้องเป็นของเรากับพี่สาวนอนด้วยกัน จุดเริ่มต้นของปัญหาคือ พี่สาวเราออกไปอยู่บ้านแฟนหลังจากที่เขาปลดทหารแล้ว ระหว่างนั้นก็เหมือนจะรายรื่น เราก็ได้ใช้ห้องเป็นของตัวเอง แต่พ่อแม่กับพี่สาวดันทะเลาะกันเรื่องเงิน ตอนนั้นเราขาดสติไม่คิดว่าสิ่งที่เราทำมันจะดึงให้แย่ลง เราพยายามคุยกับทั้งสองฝ่ายให้มาปรับความเข้าใจกัน พยายามช่วยพี่สาว พยานามให้พ่อแม่เข้าใจ แต่จบที่ทั้งพ่อแม่และพี่สาวทะเลาะกันหนักกว่าเดิม แล้วพี่ก็บอกว่าเป็นเพราะเราเลยทำให้ปัญหามันเละเทะแบบนี้ ถ้าเงียบไว้ปัญหาก็ไม่เกิด ตอนนั้นเราโทษตัวเองหนักมากๆ จนคิดสั้นเลยค่ะ กินยาพาราไปครึ่งกระปุกได้ แต่เราก็ไม่ได้หลุดพ้นอย่างที่หวัง ได้กลับมาคือความทรมานหลังกินแทน หลังจากนั้นพ่อแม่ก็มาคุยกับเราเขาบอกให้เลิกเข้าข้างพี่ได้แล้ว เขารู้ว่าเรารักพี่แต่พี่ไม่เคยรักเราหรอก พ่อแม่บอกให้เรารักตัวเองค่ะ จากนั้นเราก็โอเคขึ้นนิดหน่อย แต่คือ หลังจากนั้นพี่สาวพาแฟนเข้ามาอยู่ ด้วยค่ะจุดนี้คือปัญหาหลักๆในตอนนี้เลย เขาย้ายมาจากบ้านแฟนพี่เพราะโดนด่ามาค่ะ พี่เรากับแฟนเขา ออกงานบ่อยๆ ตื่นสาย ลาบ่อย เที่ยวกลางคืน แล้วเราก็ไม่ได้พูดไปตรงๆว่าไม่โอเค เพราะเรารักพี่ เราต้องยอมเสียสละ ลงมานอนข้างล่างแบบไม่ได้เอาอะไรมาเลย ส่วนแฟนพี่ก็นอนเตียงที่เราเคยนอนกับพี่ เรานอนพื้นชั้นล่างเอาผ้าห่มปูรอง2ชั้น(ปวดหลังมาก) และใช้พัดลมที่ใกล้พังข้างล่าง เราพอรับได้ทนได้คิดว่าอีกสักพักเขาคงย้ายออกไปจนเป็นเดือนๆ เราทนนอนแบบนั้นมา3-4เดือน จนพ่อแม่ซื้อที่นอนกับพัดลมใหม่ให้เรา เพราะสงสาร แล้วจริงๆอีกเรื่องที่เราไม่โอเคคือ พอเรามานอนข้างล่างเราไม่มีห้องหรือพื้นที่ส่วนตัวเลย แต่แฟนพี่ชอบลงมาอยู่ ข้างล่าง ทั้งๆที่เขาก็เอาห้องเราไปแล้ว เราไม่เข้าใจเลย เคยพยายามบอกพี่สาวหลายรอบแล้ว เขาไม่สนใจเราเลย แฟนของพี่สาวชอบมาต้มน้ำกระท่อมสูบบุหรี่หน้าบ้าน เราต้องนอนสูดควันที่ลอยเข้ามาแทบทุกคืน เขายังชอบทำเสียงดังๆ เดินไปเดินมาตรงที่เรานอน ใช้ห้องน้ำสกปรก เราต้องล้างบ่อยขึ้น เขาทำธุระเลอะขอบที่นั่งอ่ะค่ะ แถมบางทียัง
เราอยู่บ้านเหมือนตกนรกทุกวันเลย (ขอโทษนะคะถ้าเราพิมพ์ตรวไหนผิดพลาดหรือตกหล่น ตอนเราพิมพ์ก็มือสั่นค่ะ)
เราคิดว่าเรามีปัญหาค่ะ เราอาจจะใจแคบจริงๆ บางทีเราก็คิดว่าตัวเองเป็นADHD เพราะเราควบคุมอารมณ์ไม่ได้