สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนน พอดีว่าเพิ่งสมัครแล้วนี่ก็เป็นกระทู้แรก ถ้าพิมไม่ค่อยเข้าใจหรือยังไงก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ

เริ่มเรื่องเลยละกันนะคะ เราเริ่มมีแฟนครั้งแรกตอนม.3ค่ะ เราเป็นแฟนคนแรกของกันและกัน เราเจอเขาที่เรียนพิเศษ
เขาเป็นผช.ที่น่ารักหัวเราะเก่งยิ้มเก่งเรียนเก่งอีกด้วย เราเลยเริ่มตกหลุมรักเขาเลยค่ะ
(จริงๆเราเคยอยู่อนุบาลห้องเดียวกันแต่เขาย้ายไปเรียนep)
เราเลยเริ่มหา HI-5 ของเขาจนเราได้คุยกัน จนความสัมพันธ์เริ่มพัฒนามาเรื่อยๆ ผ่านไป1ปีจนเราได้เป็นแฟนกันค่ะ
ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี เราไปเรียนพิเศษด้วยกัน ตั้งใจเรียนด้วยกัน เขามักจะมีเซอไพรซ์ให้เราตลอด
วันสำคัญเขาไม่เคยลืม เขาเป็นคนที่เสมอต้นเสมอปลายมากๆ

จนมีช่วง ม.5 ที่เราเริ่มเปลี่ยนไป เราไม่สนใจเขาเลย ตั้งใจเรียนอย่างเดียว เจอที่เรียนพิเศษเราก็ทำเป็นไม่เห็นเขา
แต่เค้าก็ยังทำทุกอย่างเหมือนเดิมมาเกือบปี เรารู้สึกเฉยๆ แถมคุยกับคนอื่นเลยเปลี่ยนไป สุดท้ายก็บอกเลิกกันไปค่ะ
(เราตอนนั้นมันแย่จริงๆ) แต่สุดท้ายเราก็รู้สึกว่าเขานี่แหละคือคนที่อยู่ข้างเรามาตลอด เลยกลับมาขอคืนดี
เขาก็ให้โอกาสเราค่ะเพราะเขารักเรามาก  จากนั้นเราก็ตั้งใจว่าจะรักเค้าคนเดียวจริงจังแล้ว

จนกระทั่งปี 1 เราต้องไกลกันกัน เขาไปเรียนวิศวะเคมีที่ ม.เกษตร แต่เขาก็ยังทำทุกอย่างเหมือนเดิม
ใส่แหวน บอกกับทุกคนว่ามีแฟนแล้ว ตอนเราไกลกันจะได้เจอกัน 2 อาทิตย์ครั้ง บ้างก็เป็นเดือนเจอกัน (เขาตั้งใจอ่านซื่วด้วย )
ไม่ได้เจอกันก็คิดถึงกัน พอเจอกันทุกครั้งมันมีความหมาย มีความสุขมากๆเลยค่ะ เราต่างเชื่อใจไว้ใจกัน มั่นคงมากๆ
เขาเป็นคนดีมาก สุภาพบุรุษ รับเราได้ทุกอย่าง ดูแลเราดีตลอด เราตั้งใจวางแผนอนาคตด้วยกันหลายๆอย่าง
ทางพ่อแม่ของทั้ง2ฝ่ายยก็รับรู้ค่ะ ทุกอย่างลงตัวเข้ากันได้ไปหมด

จนกระทั่งเราขึ้นปี 2 แล้วเขาซิ่วมาเรียนทันตแพทย์มหาลัยเดียวกับเราจนได้ค่ะ (เราเรียนแพทย์)  ใครๆก็บอกว่าเราเป็นคู่ที่น่ารัก
เหมาะสมกันมาก เราเป็นคู่ที่หวานๆตลอดค่ะ ไปไหนเขาก็จะเดินจับมือเราตลอด เขาพาเราไปแนะนำกับเพื่อนๆเขา
ส่วนเพื่อนเราเขาก็รู้จักหมด  แต่แล้วทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เพราะเขาได้ลงประกวดเดือน  เราเริ่มหึงหวงเขามากขึ้น
จนเราทะเลาะกันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  เรากลายเป็นคนงี่เง่าตั้งแต้เมื่อไหร่ไม่รู้ ทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยนอกใจ เราไม่มีเหตุผล
เอาแต่ใจ ไปซะทุกอย่าง แต่เขาก็ยอมเรามาตลอด (ตลอดที่คบกันเขายอมเราทุกอย่างจริงๆ)  
และเราเริ่มทำตัวติดเขามากขึ้นเรื่อยๆ เราเช็คโทรศัพท์เขาตลอด ถึงแม้จะหลังจากประกวดดาวเดือน
เราก็ยังคงงี่เง่าทุกเรื่อง เล็กๆน้อยๆโกรธได้ทุกอย่าง  เรามักจะบอกว่าถ้าไม่ทนก็เลิกไปดิ
เขามักจะร้องไห้ทุกครั้งเวลาเราทะเลาะกันแต่เขาก็ยอมตลอด จนช่วงหลังๆมีแต่ทะเลาะเพราะเราเองทั้งนั้น
มันแย่ลงเรื่อยๆ...

จนกระทั่งวันหนึ่งเขาก็บอกเลิกเราค่ะ เรารู้สึกจุกมาก ไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมา เราร้องไห้ไปเยอะมาก
แต่เขากลับไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว มันยิ่งทำให้เรารู้ว่าเขาคงหมดความรู้สึกแล้วจริงๆ เพราะตลอดที่คบกันเขามักจะเป็นคนร้องไห้
เราทำให้เขาเสียใจเพราะเราตลอด เขาบอกว่ายอมเจ็บครั้งเดียว ดีกว่าเจ็บไปเรื่อยๆ เราก็ง้อเขาค่ะ เขาใจแข็งมากๆ
เขาบอกไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วเขาให้เราเป็นเพื่อนค่ะ

ในขณะที่เรากำลังรักเขามากๆจนไม่ลืมหูลืมตาดูอะไรเลยเอาแต่ความสุขตัวเองคิดว่ายังไงเขาก็ทนเราอยู่แล้ว แต่เขากลับรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆ
ตั้งแต่เมื่อไหร่เราไม่เคยรู้เลย  นี่เราเพิ่งมาอยู่มหาลัยเดียวกันได้แค่ 3 เดือนกว่าๆเอง เรากลับทำมันพังทุกอย่าง
ชีวิตเราตอนนี้แย่มากๆ นึกถึงภาพเขาแทบจะทุกนาที นอนสะดุ้งตื่นมา 3 อาทิตย์แล้ว หนังสือก้ต้องอ่าน tt ไม่คิดว่าเราจะเสียเขาไปแล้วจริงๆ

บทเรียนครั้งนี้สอนให้เราได้รู้ว่า เรามักจะไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว แต่เราจะรู้คุณค่าก็ต่อเมื่อเราเสียสิ่งนั้นไป
ตอนนี้เราเริ่มมีสติ คิดได้ทุกอย่างแต่มันก็สายไปแล้ว  รู้สึกเหมือนครึ่งชีวิตหายไปจริงๆ เราอยากเริ่มต้นใหม่แต่โอกาสไม่ได้มีให้เราเสมอไป

อยากบอกทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ
ถ้าคุณมีคู่รัก คุณควรยอมกันบ้าง หันหน้าคุยกัน รักษาน้ำใจกัน  ดูแลกันด้วยความรักที่ดี เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
วันนี้เขาอาจทนคุณได้ แต่ในอนาคตมันไม่มีอะไรแน่นอนเสมอไป หมั่นเติมความสุข รอยยิ้ม กำลังใจ เสียงหัวเราะด้วยกันนะคะ
ดีกว่ามาคอยทะเลาะ เพราะมันจะทำให้ความรู้สึกลดลงเรื่อยๆได้
ทำทุกวันให้ดีที่สุด รักษาความรักดีๆนี้ไว้ จะได้ไม่มาเสียใจรู้สึกผิด ทีหลังเหมือนเจ้าของกระทู้นะคะ

ตอนนี้เราก็ยังตามง้อเขาอยู่นะค่ะ ยังหวังว่าเขาจะกลับมา แม้โอกาสแทบจะไม่มีเลยก็ตาม เราอยากแก้ไขทุกๆอย่างที่ผิดพลาดไป

หรือเราควรปล่อยเขาไป ให้มีความสุขในทางของเขาดีคะ แต่เราก็ยังรักเขาอยู่มากๆ TT