เราคิดอยากลาออกตอนปี 4

เราขอเกริ่นก่อนว่าเราเรียนในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังที่อาจจะมีใครหลายคนอยากเข้าเรียน เราชอบที่จะเรียนในสายนี้ ตอนที่จะเข้าเรียนสิ่งที่หวังและฝันไว้ในคณะนี้มันต้องสวยงามเหมือนดังที่ใจเราหวังไว้แน่ๆ แต่พอเข้ามาเรียนผ่านปี 1 2 3 4 ขึ้นมามันไม่ได้มีอะไรเป็นไปตามที่เราคาดคิดเลย เราเหนื่อยมากเพราะมันเป็นการเรียนที่เราต้องขัดใจแม่ เราต้องหาเงินเรียนเองโดยทำงานทั้งงานพาร์ทไทม์ งานฟรีแลนซ์ ซึ่งบางทีมันก็กระทบการเรียนเราบ้าง แต่เราบอกได้เลย เราไม่เคยที่จะขี้เกียจสักครั้ง เราเต็มใจและพยายามทำมาอย่างเต็มที่ตลอด เราไม่ค่อยมีเพื่อนที่เข้าใจ หลายๆคนก็บอกให้เราหยุดทำงานก่อนสิ มาเรียนก่อนมั้ย เราก็บอกว่ามันจำเป็น ซึ่งๆเขาๆเหล่านั้นที่มีพ่อแม่ส่งเงินให้เรียน ให้ใช้อย่างสบายก็พูดได้สิ นี่เราเหนื่อยนะที่ต้องทำอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าอยากทำ แต่มันอยู่ในจุดที่จำเป็น ถ้าถามว่าทำไมเราไม่หาทุน หรือกู้ล่ะ เราบอกได้ว่าทุนในคณะเรา เราแทบจะไม่เคยได้ยิน เพราะเราไม่ใช่เด็กกิจกรรม เวลามีทุน ถึงจะเป็นทุนขาดแคลนหรืออะไรเราก็ไม่เคยได้ทั้งๆที่เคยบอกเพื่อนที่ได้ทุนว่าช่วยบอกเราหน่อยเวลามีทุนมา อีกสิ่งหนึ่งที่เราไม่โอเคเลยคือการที่มหาลัยแทบไม่ให้อะไรกับเรา เราเสียเงินเรียนแต่ไม่ได้อะไรกลับมานี่มันยุติธรรมแล้วหรอ อาจารย์บางคนนี่แทบจะไม่เคยเข้าสอน บางคนนี่เรายังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเขาสอนอะไร มีแค่คนสองคนที่เรานับถือจริงๆ จนมาถึงปี 4 ปีที่เราต้องทำวิจัยเพื่อที่จะจบ เราพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่อาจารย์ก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายเราเป็นคนเดียวในรุ่นที่เรียนไม่จบ ไม่มีใครสนใจ มีแต่คนบอกให้ทำเต็มที่สิ พยายามสิ เราท้อนะ เราเหนื่อย แถมยังต้องให้เราจ่ายเงินกับสิ่งที่เราไม่ได้ประโยชน์อะไรกลับคืนมาอีก ตอนนี้เราต้องลงทะเบียนเรียนใหม่ แต่เรามีงานทำแล้ว งานเยอะด้วยเพราะเราเริ่มที่จะเป็นเจ้านายเอง บอกก่อนว่าเราไม่ได้ขายของออนไลน์หรือขายครีมอะไร เราเป็นมนุษย์เงินเดือนคนนึงนี่แหละ แต่แค่รายรับเรามีหลายทาง ซึ่งรวมๆแล้วตอนนี้เราได้เกิน 70K+ ต่อเดือน ซึ่งมากกว่าเพื่อนๆที่เรียนจบอีกด้วยซ้ำ เราไม่รู้จะแบ่งเวลากลับไปทำวิจัยใหม่ได้มั้ย สิ่งที่เราอยากถามคือ เราควรจะกลับไปทำวิจัยใหม่เพื่อที่จะได้ใบปริญญาหรือลาออกไปเลย

ปล.บอกตรงๆเราแทบไม่เห็นความสำคัญของใบปริญญาด้วยซ้ำเพราะเราทำงานกับต่างประเทศเป็นส่วนมาก เขาดูแต่ฝีมือเรา ที่เราคิดว่าจะกลับไปเรียนเพราะแค่เสียดายเวลาที่ผ่านมากับที่บ้านอยากให้จบ ซึ่งถ้าย้อนเวลาไปได้เราคงไม่เรียนที่มหาวิทยาลัยนี้

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
แล้วคุณไม่จบคนเดียวในรุ่น ผมว่ามันไม่เกี่ยวกับอาจารย์ที่สอนแล้วครับ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงคงเกี่ยวทัศนคติในการเรียนของคุณมากกว่า แล้วคุณได้งาน แล้วใช้วุฒิอะไรครับตอนไปสมัคร ไม่อยากก้าวหน้าเหรอครับ ถึงแม้คุณจะบอกเรียนไปไม่เห็นได้อะไร ก็ได้ใช้ตอนเลื่อนขั้น ปรับวุฒิการศึกษาไงครับ ตอนนี้คุณอาจจะบอกว่าเสียใจที่ไปเรียน แต่อนาคตผมว่าคุณต้องกลับมานึกเสียใจย้อนหลัง (ผมพูดในฐานะคนอายุ 42 ปี จบ ป.ตรี และโท)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่