เราขอเกริ่นก่อนว่าเราเรียนในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังที่อาจจะมีใครหลายคนอยากเข้าเรียน เราชอบที่จะเรียนในสายนี้ ตอนที่จะเข้าเรียนสิ่งที่หวังและฝันไว้ในคณะนี้มันต้องสวยงามเหมือนดังที่ใจเราหวังไว้แน่ๆ แต่พอเข้ามาเรียนผ่านปี 1 2 3 4 ขึ้นมามันไม่ได้มีอะไรเป็นไปตามที่เราคาดคิดเลย เราเหนื่อยมากเพราะมันเป็นการเรียนที่เราต้องขัดใจแม่ เราต้องหาเงินเรียนเองโดยทำงานทั้งงานพาร์ทไทม์ งานฟรีแลนซ์ ซึ่งบางทีมันก็กระทบการเรียนเราบ้าง แต่เราบอกได้เลย เราไม่เคยที่จะขี้เกียจสักครั้ง เราเต็มใจและพยายามทำมาอย่างเต็มที่ตลอด เราไม่ค่อยมีเพื่อนที่เข้าใจ หลายๆคนก็บอกให้เราหยุดทำงานก่อนสิ มาเรียนก่อนมั้ย เราก็บอกว่ามันจำเป็น ซึ่งๆเขาๆเหล่านั้นที่มีพ่อแม่ส่งเงินให้เรียน ให้ใช้อย่างสบายก็พูดได้สิ นี่เราเหนื่อยนะที่ต้องทำอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าอยากทำ แต่มันอยู่ในจุดที่จำเป็น ถ้าถามว่าทำไมเราไม่หาทุน หรือกู้ล่ะ เราบอกได้ว่าทุนในคณะเรา เราแทบจะไม่เคยได้ยิน เพราะเราไม่ใช่เด็กกิจกรรม เวลามีทุน ถึงจะเป็นทุนขาดแคลนหรืออะไรเราก็ไม่เคยได้ทั้งๆที่เคยบอกเพื่อนที่ได้ทุนว่าช่วยบอกเราหน่อยเวลามีทุนมา อีกสิ่งหนึ่งที่เราไม่โอเคเลยคือการที่มหาลัยแทบไม่ให้อะไรกับเรา เราเสียเงินเรียนแต่ไม่ได้อะไรกลับมานี่มันยุติธรรมแล้วหรอ อาจารย์บางคนนี่แทบจะไม่เคยเข้าสอน บางคนนี่เรายังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเขาสอนอะไร มีแค่คนสองคนที่เรานับถือจริงๆ จนมาถึงปี 4 ปีที่เราต้องทำวิจัยเพื่อที่จะจบ เราพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่อาจารย์ก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายเราเป็นคนเดียวในรุ่นที่เรียนไม่จบ ไม่มีใครสนใจ มีแต่คนบอกให้ทำเต็มที่สิ พยายามสิ เราท้อนะ เราเหนื่อย แถมยังต้องให้เราจ่ายเงินกับสิ่งที่เราไม่ได้ประโยชน์อะไรกลับคืนมาอีก ตอนนี้เราต้องลงทะเบียนเรียนใหม่ แต่เรามีงานทำแล้ว งานเยอะด้วยเพราะเราเริ่มที่จะเป็นเจ้านายเอง บอกก่อนว่าเราไม่ได้ขายของออนไลน์หรือขายครีมอะไร เราเป็นมนุษย์เงินเดือนคนนึงนี่แหละ แต่แค่รายรับเรามีหลายทาง ซึ่งรวมๆแล้วตอนนี้เราได้เกิน 70K+ ต่อเดือน ซึ่งมากกว่าเพื่อนๆที่เรียนจบอีกด้วยซ้ำ เราไม่รู้จะแบ่งเวลากลับไปทำวิจัยใหม่ได้มั้ย สิ่งที่เราอยากถามคือ เราควรจะกลับไปทำวิจัยใหม่เพื่อที่จะได้ใบปริญญาหรือลาออกไปเลย
ปล.บอกตรงๆเราแทบไม่เห็นความสำคัญของใบปริญญาด้วยซ้ำเพราะเราทำงานกับต่างประเทศเป็นส่วนมาก เขาดูแต่ฝีมือเรา ที่เราคิดว่าจะกลับไปเรียนเพราะแค่เสียดายเวลาที่ผ่านมากับที่บ้านอยากให้จบ ซึ่งถ้าย้อนเวลาไปได้เราคงไม่เรียนที่มหาวิทยาลัยนี้
เราคิดอยากลาออกตอนปี 4
ปล.บอกตรงๆเราแทบไม่เห็นความสำคัญของใบปริญญาด้วยซ้ำเพราะเราทำงานกับต่างประเทศเป็นส่วนมาก เขาดูแต่ฝีมือเรา ที่เราคิดว่าจะกลับไปเรียนเพราะแค่เสียดายเวลาที่ผ่านมากับที่บ้านอยากให้จบ ซึ่งถ้าย้อนเวลาไปได้เราคงไม่เรียนที่มหาวิทยาลัยนี้