อยากเที่ยวตลอดเวลาถือว่าเป็นโรคหรืออาการทางจิตไหมค่ะ

อยากเที่ยวตลอดเวลาถือว่าเป็นโรคหรืออาการทางจิตไหมค่ะ คือเราหายใจเข้าออกก็เที่ยววันๆเสิร์จดูแต่ราคาตั๋วไปนั่นไปนี่  สมมุติว่าเช้านี้อยากไปเมกา บ่ายอยากไปญี่ปุ่น ประมาณว่าไปไหนก็ได้ขอให้ได้ไปแล้วรู้สึกดี  อีกเรื่องคือเวลาเที่ยวเราต้องเก็บเงิน เลยกลายเป็นคนไม่กล้าใช้เงินกลัวเงินหมด ไม่กล้าซื้อเสื้อผ้าแพงๆ เพราะชอบเอาราคาเสื้อผ้าไปเปรียบเทียบกับตั๋วเครื่องบินโลว์คอส  เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ  พอได้จองตั๋วก็สบายใจแบบว่าอีก 3 เดือนข้างหน้าจะได้ไปเที่ยวแล้วไรงี้ก็จะเลิกส่อง เลิกอ่านพันทิป มันเป็นอาการติดจริงๆ  เราเหมือนคนหมกหมุ่น  กินนอนนั่งก็พูดและคิดถึงเเต่เที่ยว จนเพื่อนบอกว่าให้เอาเวลาไปหาแฟน


เราว่าเพื่อนๆในห้องนี้น่าจะให้ความปรึกษาและเข้าใจเรามากที่สุด มันเกินไปไหมค่ะสำหรับความอยากเที่ยวตลอดเวลาแบบเรา  มันถึงกับต้องพบจิตแพทย์ไหม
แก้ไขข้อความเมื่อ

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ คู่มือฉันหายไปไหนตั้งหลายเล่มหว่า  
ใครยืมไปเอามาคืนเสียดีๆ  
ความคิดเห็นที่ 1
โรคชีพจรลงเท้า
อาการ : จะกระสับกระส่าย หงุดหงิด กินไม่ได้ นอนไม่หลับ
ดูแต่รีวิวท่องเที่ยว ค้นหาข้อมูลจาก Google, Facebook, http://pantip.com/forum/blueplanet, บลา บลา บลา
ยาระงับอาการ : ได้จัดกระเป๋า เดินออกจากบ้าน มุ่งไปสู่ฝัน


ป.ล. ตัวข้าพเจ้าก็เป็น
ความคิดเห็นที่ 19
ข้อดีของคนแบบเราคือ รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร
และเงินที่จ่ายไป ซื้อความสุขได้ยาวนานกว่าข้าวของ
เผลอๆวินาทีที่จะตาย ก็ยังอิ่มเอมใจที่นึกถึงทริปเก่าๆ

เสียเงินล้านซื้อรถ 6เดือนก็ลืม เสียเงินล้านไปเที่ยว มีความสุขจนวันตาย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่