สังขาร ปรุงแต่ง สังขาร (พุทธวจน)

ผมอ่าน กระทู้ของผู้หญิงคนนึง เค้าฝันว่าตัวเองถือดาบ อยู่ตรงหน้าประตูเมือง ข้าศึกประชิดหน้าประตู มีผู้หญิงยิ้มให้ ยืนเฝ้า แล้วทุกคนตระโกนพร้อมกันว่า แม่ใหญ่โม เสียงดังอึกระทึกจนผู้หญิงคนนี้สะดุ้งตื่นขึ้น

ผมได้คิดอยู่สักพักว่าอะไรหนอที่เป็นเหตุ ให้ผู้หญิงคนนี้ในความฝันเค้าเชื่อว่าเป็นตน และ ยังคิดว่าตนเองกำลังจะออกไปสู้ ทั่งๆที่ก็ยังนอนหลับอยู่

และแล้วผมก็รู้ว่า ความฝันนั้น เป็นภาพที่ผู้หญิงคนนี้เคยได้คิด หรือ เคยได้ดู ได้เห็นในทีวี เป็นภาพๆหนึ่ง จำได้ แล้วเก็บมาฝัน
พอ มีภาพที่มโนขึ้นมา ก็เกิดความคิดปรุงแต่ง เข้าไปประกอบให้ เป็นตัวเรา เป็นเรา เป็นตัวตนของเรา

1.รูปภาพที่เหมือน วีดีโอ คนๆนี้เคยจำมาจากที่ใดที่1
2.ความคิดที่เข้าไปประกอบว่า ภาพนี้คือเรา เพราะเรากำลังฝัน ฉนั้นภาพนี้ต้องเป็นเรา

พอปรุงเเต่งทั่ง รูป ทั่ง สัญญา ทั่ง เวทนา ที่ประชุมกันแล้ว ตรงนี้เรียกว่า การปรุงเเต่ง เป็นสังขาร

สังขาร ก็สามารถ ปรุงแต่งสังขาร ได้อีก
ปรุงว่า เรากำลังถือดาบ และอีกไม่กี่นาที ที่มีผู้หญิงเฝ้าปากประตูยิ้มให้  ก็มีคนตระโกน ลูก สู้เพื่อแม่โม หรือแม่ย่าโม

การทำงาน แบบนี้มันจะเป็นไปพร้อมๆกัน ทั่งรูปที่กำลัง เล่นเป็นวีดีโอ มีความคิด มีการปรุงแต่งว่าตัวตน เข้ามาประกอบ จนกระทั่งมีการปรุงเเต่ง สังขาร ที่เกิดอยู่ให้เป็นเรื่องราว เข้าไปอีก
สังขารไป ปรุงแต่ง สังขาร


เพราะมีตัวตนในนั้น (สังขาร) เค้าเลย ปรุงแต่ง ต่อไปอีก จึงเกิดความรู้สึกกลัว กลัวเพราะไปคิดปรุงเเต่ง กลัวเพราะตนเองกำลังต้องออกรบ กลัวเพราะตนเองได้ยินเสียงดังๆ
ฉนั้นการปรุงเเต่งตั้งเเต่ มีรูป หรือ การคิดปรุงแต่งว่ามีตนอยู่ในรูปนั้น
นี่เป็นสาเหตุแรก(สังขาร)
เค้าจึ้งต้องสะดุ้งตื่น พร้อมกับความกลัว  (สังขาร)

นี่คือ สังขาร ปรุงแต่ง สังขาร