แท็กห้องผิดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ยืมเพื่อนล๊อกอินค่ะ
สวัสดีค่ะ จขกท.เป็นเด็กม.ปลาย ที่มีปัญหาในครอบครัว เป็นปัญหาที่มีมานานแล้วอะค่ะ เลยอยากจะมาขอความคิดเห็นจากหลายๆคนค่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี
ปัจจุบันเราอาศัยอยู่กับยายเพราะพ่อแม่แยกทางกัน และพ่อก็เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด และส่งเงินมาให้ยายทุกเดือนๆ เราถูกเลี้ยงมาแบบเคร่งครัดตั้งแต่เด็ก กดดันเรามาก เวลาไปเล่นกับเพื่อนๆ ตอนเด็กๆ กลับมาทีก็โดนด่า เพื่อนๆแถวบ้านตอนเด็กเลยไม่อยากจะมาชวนเราเล่นด้วย พอขึ้น ม.ต้น เรากับยายตาก็มีปัญหากัน เพราะสมุดบันทึกเล่มเดียว (เป็นคนชอบจดบันทึกมาตั้งแต่เด็กๆ)เเล้วที่ในเราบันทึกก็บรรยายความรู้สึกจริงๆออกไปเพราะไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ปรึกษาใครก็ไม่ได้ แล้ววันนึ่งยายมาแอบมาเปิดเอาสมุดบันทึกเรามาอ่าน แต่ยายเป็นคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือเลยอ่านไม่ออก เลยให้เด็กข้างบ้านอ่านให้ฟัง (ซึ่งเด็กข้างบ้านก็เพื่อนเราแต่ไม่สนิทกัน)คือเนื้อหาที่เราเขียนมันมีพาดพิงถึงยายตาคือแบบ เราเขียนประมาณว่า ตายายชอบด่าชอบอะไรต่างๆบลาๆ แล้วยายก็โกรธมาก เลยจะไล่เราออกจากบ้าน บอกว่าจบ ม.3 จะให้ย้ายไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพ ตอนนั้นใจหนึ่งเราก็รู้สึกผิดอยากอยู่กับยายตา ใจนึ่งก็อยากไปอยู่กับพ่อ แต่ท้ายที่สุดยายก็พูดประมาณว่า เขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กจะให้ไปอยู่กับคนอื่น พอตอนเราโตพอที่จะช่วยงานเขาได้ก็จะไป ก็ด่าเราเนรคุณ และสุดท้ายเราก็ไม่ได้ไป ต้องอยู่กับตายายต่อเเละเรียนต่อม.ปลายที่เดิม เราคิดว่ามันจะดีขึ้นแต่สุดท้ายมันก็เหมือนเดิม หลังเลิกเรียนกลับมาเราก็เหมือนคนใบ้อะ ไม่ค่อยพูด วันนึ่งเราเหนื่อยมากเราเลยไม่อยากกินข้าวเย็น ยายกับตาก็พูดเเบบบ่นๆว่า ทำไมจะกินข้าวแล้วไม่อุ่นกับข้าว (ที่บ้านเรายายขายอาหารตามสั่งกับก๋วยเตี๋ยว บลาๆ) เราเลยรับไปอุ่นแต่ลืมล้างหม้อ ยายก็หาว่าเราจงใจให้เขากินแบบสกปรก แบบเจตนากับเขา เราก็งง ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออกก็เลยบอกไม่เจตนาไม่รู้จริงๆ ยายก็หาว่าเสแสร้ง -_- ขนาดเราต้องการใช้เงินซื้อของ ขอยาย ยายยังไม่ให้เลย นอกจากพ่อจะส่งเพิ่มมาให้ ยายบอกว่ามีแต่ไม่ให้ ที่เราอยู่กับเขา เขาคิดค่ากินค่านั่นค่านี่หมด หลังจากมีเรื่องก็ไม่ได้คุยกัน มันใกล้ๆวันแม่เราก็ไหว้เขา พยายามชวนคุย แต่เขาก็ไม่คุยด้วยมีอะไรก็ใช้ตาเป็นสื่อกลาง จะพูดแควะเราตลอด เรากลับบ้านมาไม่มีความสุขเลย เวลาเลิกเรียน วันๆคลุกตัวอยู่แต่ในห้อง ตอนนี้เราก็เงียบ เขาก็เงียบไม่ได้คุยกัน ซึ่งเราก็ทนไม่ไหวแล้ว ตอนตากผ้าเราตากผ้าสูงเกินไป เขาก็จับเสื้อผ้าที่เราตากเหวี่ยงลงพื้นหมดเลย พอเดินไปดูก็ตกใจ คือเสื้อผ้ามันกองอยู่กับพื้น เขาจะบ่นกับตาทุกวัน แบบตั้งใจให้เรารู้ว่าเขาเกลียดเรามาก เขาบอกนับวันยิ่งเกลียดขี้หน้า เราอึดอัดมาก คือเราก็เรียนหนักแล้วกลับมาบ้านก็เก็บกด กดดันมากๆ เลยคิดว่าจะไปอยู่กับดีไหม ย้ายไปกลางคัน แต่เราก็ไม่อยากเข้าสังคมใหม่ เริ่มต้นใหม่ ทำเรื่องย้ายก็ยุ่งยาก เห็นใจพ่อ เเต่จะให้ต่อเราก็อึดอัด จะพอมีวิธีไหม แบบให้มันดีขึ้นกว่านี้ เราควรทำยังไงกับชีวิตดี อยากขอคำปรึกษาจากพี่ๆ ผู้อ่านกระทู้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ควรทำยังไงดี เมื่ออยู่ในครอบครัวแล้วอึดอัด
สวัสดีค่ะ จขกท.เป็นเด็กม.ปลาย ที่มีปัญหาในครอบครัว เป็นปัญหาที่มีมานานแล้วอะค่ะ เลยอยากจะมาขอความคิดเห็นจากหลายๆคนค่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี
ปัจจุบันเราอาศัยอยู่กับยายเพราะพ่อแม่แยกทางกัน และพ่อก็เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด และส่งเงินมาให้ยายทุกเดือนๆ เราถูกเลี้ยงมาแบบเคร่งครัดตั้งแต่เด็ก กดดันเรามาก เวลาไปเล่นกับเพื่อนๆ ตอนเด็กๆ กลับมาทีก็โดนด่า เพื่อนๆแถวบ้านตอนเด็กเลยไม่อยากจะมาชวนเราเล่นด้วย พอขึ้น ม.ต้น เรากับยายตาก็มีปัญหากัน เพราะสมุดบันทึกเล่มเดียว (เป็นคนชอบจดบันทึกมาตั้งแต่เด็กๆ)เเล้วที่ในเราบันทึกก็บรรยายความรู้สึกจริงๆออกไปเพราะไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ปรึกษาใครก็ไม่ได้ แล้ววันนึ่งยายมาแอบมาเปิดเอาสมุดบันทึกเรามาอ่าน แต่ยายเป็นคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือเลยอ่านไม่ออก เลยให้เด็กข้างบ้านอ่านให้ฟัง (ซึ่งเด็กข้างบ้านก็เพื่อนเราแต่ไม่สนิทกัน)คือเนื้อหาที่เราเขียนมันมีพาดพิงถึงยายตาคือแบบ เราเขียนประมาณว่า ตายายชอบด่าชอบอะไรต่างๆบลาๆ แล้วยายก็โกรธมาก เลยจะไล่เราออกจากบ้าน บอกว่าจบ ม.3 จะให้ย้ายไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพ ตอนนั้นใจหนึ่งเราก็รู้สึกผิดอยากอยู่กับยายตา ใจนึ่งก็อยากไปอยู่กับพ่อ แต่ท้ายที่สุดยายก็พูดประมาณว่า เขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กจะให้ไปอยู่กับคนอื่น พอตอนเราโตพอที่จะช่วยงานเขาได้ก็จะไป ก็ด่าเราเนรคุณ และสุดท้ายเราก็ไม่ได้ไป ต้องอยู่กับตายายต่อเเละเรียนต่อม.ปลายที่เดิม เราคิดว่ามันจะดีขึ้นแต่สุดท้ายมันก็เหมือนเดิม หลังเลิกเรียนกลับมาเราก็เหมือนคนใบ้อะ ไม่ค่อยพูด วันนึ่งเราเหนื่อยมากเราเลยไม่อยากกินข้าวเย็น ยายกับตาก็พูดเเบบบ่นๆว่า ทำไมจะกินข้าวแล้วไม่อุ่นกับข้าว (ที่บ้านเรายายขายอาหารตามสั่งกับก๋วยเตี๋ยว บลาๆ) เราเลยรับไปอุ่นแต่ลืมล้างหม้อ ยายก็หาว่าเราจงใจให้เขากินแบบสกปรก แบบเจตนากับเขา เราก็งง ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออกก็เลยบอกไม่เจตนาไม่รู้จริงๆ ยายก็หาว่าเสแสร้ง -_- ขนาดเราต้องการใช้เงินซื้อของ ขอยาย ยายยังไม่ให้เลย นอกจากพ่อจะส่งเพิ่มมาให้ ยายบอกว่ามีแต่ไม่ให้ ที่เราอยู่กับเขา เขาคิดค่ากินค่านั่นค่านี่หมด หลังจากมีเรื่องก็ไม่ได้คุยกัน มันใกล้ๆวันแม่เราก็ไหว้เขา พยายามชวนคุย แต่เขาก็ไม่คุยด้วยมีอะไรก็ใช้ตาเป็นสื่อกลาง จะพูดแควะเราตลอด เรากลับบ้านมาไม่มีความสุขเลย เวลาเลิกเรียน วันๆคลุกตัวอยู่แต่ในห้อง ตอนนี้เราก็เงียบ เขาก็เงียบไม่ได้คุยกัน ซึ่งเราก็ทนไม่ไหวแล้ว ตอนตากผ้าเราตากผ้าสูงเกินไป เขาก็จับเสื้อผ้าที่เราตากเหวี่ยงลงพื้นหมดเลย พอเดินไปดูก็ตกใจ คือเสื้อผ้ามันกองอยู่กับพื้น เขาจะบ่นกับตาทุกวัน แบบตั้งใจให้เรารู้ว่าเขาเกลียดเรามาก เขาบอกนับวันยิ่งเกลียดขี้หน้า เราอึดอัดมาก คือเราก็เรียนหนักแล้วกลับมาบ้านก็เก็บกด กดดันมากๆ เลยคิดว่าจะไปอยู่กับดีไหม ย้ายไปกลางคัน แต่เราก็ไม่อยากเข้าสังคมใหม่ เริ่มต้นใหม่ ทำเรื่องย้ายก็ยุ่งยาก เห็นใจพ่อ เเต่จะให้ต่อเราก็อึดอัด จะพอมีวิธีไหม แบบให้มันดีขึ้นกว่านี้ เราควรทำยังไงกับชีวิตดี อยากขอคำปรึกษาจากพี่ๆ ผู้อ่านกระทู้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ