เราเป็นคนคิดมากหรือเปล่า

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะ ถ้าเขียนคำผิดพลาดตรงใหน ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ เราเขียนไม่ค่อยเก่งค่ะ เรามีเรื่องที่เรารู้สึกว่าไม่สามารถปรึกษาใครได้ในชีวิตจริงได้เพราะเราคิดว่าไม่น่าจะมีคนเข้าใจเรา แม้กระทั่งคนในครอบครัวเราเอง.. กระทู้นี่ตั้งขึ้นมาเพราะอยากระบายหรือหาที่ปรึกษาเพราะเราเครียดมาก มันเกี่ยวกับพ่อเราค่ะ

จขกทอายุ 29 รู้สึกเหมือนไม่ได้รับความรักจากพ่อเราตั้งแต่เด็ก ตอนเราเด็กๆ พ่อและแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างมีบ้านของตัวเอง จึงทำให้เราอยู่กันแค่ พี่สาว แม่ และยาย ในบ้านของยาย จนกระทั่งตอนเราซักประมาณ 10 ขวบ ครอบครัวเราได้ย้ายมาอยู่ต่างประเทศ เป็นครั้งแรกที่เราได้อยู่บ้านเดียวกันทั้ง 4 คน ซึ่งมันทำให้เราเริ่มรู้จักนิสัยใจคอของพ่อเรามากขึ้น 

พ่อเราเป็นใจร้อน และบางครั้งก็ลงมือลงไม้กับลูกๆ 
เราเป็นคนเงียบ ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีเพื่อนและชอบอยู่คนเดียว เวลาเรามีปัญหาเรามักเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้ ไม่ค่อยบอกใคร สาเหตุเพราะเวลาเราเล่าให้เขากับแม่ฟัง เขามักจะเข้าข้างคนอื่นเสมอ อย่างเช่นตอนที่เราโดนรุ่นพี่ที่โรงเรียนด่าว่า โง่ เราเล่าให้พ่อฟัง เค้าก็บอกเราว่า “ก็ลูก โง่จริงๆนี่ 555”
เขาชอบด่าเรา เขาด่าทุกเรื่องที่เราชอบทำ เขาด่าเราทุกวัน จนทำให้เราเสียความมั่นใจ ยกตัวอย่างเช่น เรานั่งวาดรูป เขามักจะว่า
“วาดก็ไม่สวย ยังยิ้มวาดอยู่ได้” บางครั้งถ้าเราเผลอลืมสมุดวาดของเราไว้บนโต๊ะในห้องนอน เค้าก็จะมาเขียนทับหรือวาดทับที่เราวาดรูปไว้ แล้วเติมคำต่างๆ เคยมีครั้งนึงที่เขาเอาสมุดวาดเรามาเหยียบทำให้เรารู้สึกไม่อยากวาดอีก เพราะเสียใจที่รูปที่เราวาดดีๆหรือใช้เวลาตั้งนานโดนทำแบบนั้น
เวลาเราเต้น เค้าก็จะว่า“เต้นยังไงก็ไม่เหมือนสาวๆในคลิปพวกนั้นหรอก เพราะเค้าสวยส่วนแกหนะอ้วน ดูทุเรศ!” ปล เราเป็นคนอ้วนตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ เขามักจะคอมเมนท์เราเรื่องหน้าตา รูปร่างและน้ำหนักเราเสมอ เราโดนด่าทุกวันว่า “อีอ้วน” “อีหมีควาย” เวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจเขาหรือทำไม่ได้อย่างที่เค้าต้องการ เขาก็มักจะว่าเราว่า “ยิ้ม” บางครั้ง มีคำหยาบกว่านั้นด้วย เขามักชอบว่าเรื่องน้ำหนักเราทุกวัน เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากจนทำให้เราเสียความมั่นใจและไม่กล้าแม้กระทั่งจะส่องกระจก เรามักจะก้มหน้าเวลาขึ้นรถไฟทุกครั้ง เพราะเราอาจจะเห็นภาพตัวเองสะท้อนตรงประตู เรียกได้ว่าเราพยายามจะเลี่ยงไม่มองอะไรที่สามารถสะท้อนให้เราเห็นตัวเองเลย 
เขามักจะชอบคอมเมนท์เรื่องหน้าอกหรืออวัยวะเพศเราด้วย เพราะเราเป็นคนขนแขนและขาเยอะ เขาก็พูดว่า อย่างว่าเราคงจะเยอะด้วย เขาจะชอบเข้ามาในห้องนอนเรากับพี่สาว (ตอนเด็กๆเรานอนห้องเดียวกัน) แล้วชอบเปิดประตูเสื้อผ้า และหยิบกกนและเสื้อชั้นในของพี่สาวเรากับของมาดู เราบอกเรื่องนี้กับแม่ แต่แม่บอกว่า เขาคงแค่มาหาถุงเท้าของเขา เขาจะชอบทำแบบนี้แม้กระทั่งจนเราโตขนาด 20 กว่าแล้วก็ตาม เคยมีครั้งนึง เราอาบน้ำอยู่แล้วล็อคประตูห้องน้ำเสีย เขาเปิดประตูเข้ามา เราก็ตกใจ แล้วบอกเค้าว่าเราอาบน้ำอยู่ เค้าก็พูดว่า โทดทีแล้วปิดประตูไปแล้วก็เปิดเข้ามาอีกแล้วบอกเราว่าจะหยิบยาสีฟัน ตอนนั้นเราอายุ 25 เรารู้สึกไม่สบายใจที่เขามาเห็นเราแก้ผ้าถึงแม้ว่าเขาจะเป็นพ่อเราก็ตาม ตอนเราอาบน้ำเสร็จก็เห็นเขามองเราทำหน้ารังเกียจใส่ เราเลยรีบเข้าห้องนอนไป เรารู้สึกไม่สบายใจมาก พอเราเล่าให้แม่เราฟัง แม่ก็บอกว่าเราคิดมากไปเอง 

ตอนเด็กเวลาเราโดนเขาด่าอะไร เราจะยืนฟังและไม่เถียงอะไรตอบ จนกระทั่งเราโต เราเริ่มตอบและพยายามอธิบาย แต่เค้าก็จะไม่พอใจและลุกขึ้นมาตีหรือถีบเรา แล้วบอกว่าเราก้าวร้าวและเถียงเขา เขามักจะด่าเราต่อหน้าคนอื่นหรือหักหน้าเราเสมอ อย่างเช่นตอนนั้นเราสอบได้คะแนนดี เราเลยอวดติวเตอร์เรา เขาก็พูดต่อหน้าติวเตอร์เราทันทีว่า “ฟลุ๊คเท่านั้นแหละ (ชื่อจขกท)มันโง่จะตาย”

เรารู้สึกเหมือนเราทำอะไรก็ผิดไปหมดสำหรับเค้า ไม่เคยทำอะไรถูกใจเขา เหมือนเค้าไม่เคยอยากมีเราเป็นลูก จนตอนนี้เราเริ่มไม่อยากอยู่ใกล้เค้า ไม่อยากพูดกับเค้า และเริ่มรังเกียจเค้า เวลาเราเล่าให้แม่ฟังทีไร แม่ก็จะบอกเสมอว่า เราคิดมาก ดวงเราเป็นคนขี้คิดมากอยู่แล้ว ไม่มีอะไรหรอก เขาแค่เป็นคนปากไม่ดี ให้เราลืมๆไปซะ อย่าไปคิด

ตอนนี้เราไม่ยอมให้เขาด่าเรา เวลาเขาด่าเรา เราก็จะโต้ตอบ แม่บอกว่าเราเป็นคนใจร้อน เราทำให้พ่อรู้สึกว่าพูดอะไรกับเราไม่ได้เลย (ทั้งๆที่เค้าด่าเรามาตั้งแต่เด็ก) แล้วตอนนี้เขาอายุ 65 และเริ่มพูดดีกับเรา ทำให้เรารู้สึกแปลกๆ เพราะก่อนหน้านี้เค้าไม่เคยพูดจาดีกับเราเลย ตอนเด็ก เราจะทำเป็นพูดดีตรงประโยคแรกทำให้เรารู้สึกดีใจแล้วค่อยมาด่าเราประโยคหลัง อย่างเช่น เขามาหยิบรูปที่เราวาดไปดูแล้วพูดว่า ”รูปนี้วาดดีนะเนี่ย“ แล้วพอเรารู้สึกดีใจ เขาก็พูดต่อว่า ”วาดได้เxี้ยดี“…….

เราสงสัยว่าเราคิดมาก คิดไปเองจริงมั้ย

ขอโทษนะคะที่เราเขียนยาวและเรียบเรียงเรื่องราวได้แย่ไปหน่อย เราอัดอั้นกับเรื่องนี้มานานมาก ไม่สามารถระบายให้คนอื่นในชีวิตจริงฟังได้เพราะไม่อยากให้คนอื่นมารู้เรื่องในครอบครัวเรา เราเครียดและสงสัยมากว่าหรือเราคิดมากไปเองกับเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่