ทุกคำ...ที่ไม่มีใครทำแทนได้

ดูคลิปนี้แล้วคิดถึงแม่จัง

ทุกครั้งที่เลิกงานดึก กลับเข้าบ้าน แม่มักจะถามคำถามเดิมๆ ซ้ำๆ
"กินอะไรมายังล่ะ..."  ประโยคคำถามสั้นๆที่แม่มักถามทุกครั้งที่กลับมาถึงบ้าน
ถึงจะเดาได้ว่าคำตอบของเราคืออะไร (ปกติเลิกงานดึก กว่าจะกลับเข้าบ้านก็สี่ห้าทุ่มแล้ว)แต่แม่ก็มักจะเตรียมกับข้าวไว้รอเสมอ

กลิ่นหอมกรุ่นของข้าวสวยร้อนๆ เจือกับกลิ่นเครื่องแกงของน้ำพริกรสจัดของแม่  สำหรับเรากับข้าวของแม่ไม่ใช่อาหารที่หรูหรา
แต่กลับเป็นอาหารพื้นบ้านง่าย ๆ  อย่างน้ำพริก  ที่ไม่ว่ากินทีไร ก็มักจะหยุดตักข้าวเข้าปากคำแล้วคำเล่าไม่ได้  
แม่เป็นคนใส่ใจในเรื่องเล็กๆน้อยๆ แม่มักจะพูดบ่อยๆ  ว่ากับข้าวที่แม่ทำให้ครอบครัวเรากินต้องสะอาด
วัตถุดิบที่ใช้ ต้องเป็นของดีที่สุดเท่าที่แม่พอจะหามาได้  อาหารของแม่เลยไม่ใช่แค่ความอร่อย  
แต่กินแล้วรู้สึกมีพลังของความรักถ่ายเทเข้ามาในหัวใจด้วย  



ในวันที่เหนื่อยจากสิ่งรอบตัวนอกบ้าน  ก็ได้อาหารและอุ่นไอในอ้อมแขนของแม่นี่เอง ที่ช่วยให้วันยากๆ เจือจางลงไปได้บ้าง
อย่างน้อยแม่ก็เป็นผู้หญิงคนเดียว ที่เราเต็มใจเสียน้ำตาร้องให้เป็นเด็กขี้แยต่อหน้า

อ้อมกอดของคนที่เรารักมักอบอุ่นขึ้นตามระยะเวลาที่รู้จักกัน เราเชื่อแบบนั้น ….

วันแม่นี้ อย่าลืมกลับบ้านไปกินกับข้าวของแม่กันนะคะ