ประวัติศาสตร์ชาวไทเหนือ

ไทเหนือ ซึ่ง ชาวท้องถิ่นอ่านเป็น “ ไตเหนอ – ไตเหลอ ” คือกลุ่มชนเผ่าหนึ่งในตระกูลไท ตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณเมืองมาว (ปัจจุบันอยู่ในอำเภอยุ่ยลี่ เขตปกครองตนเองเต้อหง) คือลุ่มแม่น้ำมาว ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน ในช่วงต้นพุทธศตวรรษที่ ๑๖ ชาวไทเหนือมีความเจริญเป็นอันมาก สามารถตั้งสหพันธ์นครรัฐ “ โกสัมพี ” โดยมีเมืองมาวเป็นศูนย์กลาง แต่ได้ตกอยู่ในอำนาจของจีนมาตั้งแต่ปลายพุทธศตวรรษที่ ๒๐ ใน พ.ศ. ๒๕๒๘ สำรวจพบว่ามีประชากรชาวไทเหนือในเขตต่าง ๆ จำนวนประมาณ ๓๖๐,๐๐๐ คน ส่วนใหญ่ใช้อักษรและภาษาไทเหนือ จึงถูกคนไทถิ่นอื่นในจีนเรียกว่า “ ไทเหนือ ” แต่ชาวไทเหนือนิยมเรียกตนเองว่า ไทหลวง หรือ ไทใหญ่ และเนื่องจากกลุ่มคนดังกล่าวตั้งอยู่ลุ่มแม่น้ำมาว หรือมาวโหลง (มาว หลวง) จึงถูกเรียกว่า ไทมาว อีก ด้วย โดยเฉพาะกลุ่มที่อยู่ตอนเหนือสุดเขตไทใหญ่ในมณฑลยูนนาน โดยอาศัยอยู่ที่เมืองบ่อ เมืองขวัน เมืองกึ่งม้า มีจารีตธรรมเนียมความเป็นอยู่คล้ายชาวไทใหญ่