ด้วยสภาพจิตใจเราตอนนี้ บอกเลยว่า แย่มากคะ ที่ผ่านมาได้ตอนนี้คือ ลูก งาน และ การหลอกตัวเองไปวัน ๆ
เรารู้จักกับแฟนเมื่อประมาณ 5 ปีก่อน ตอนนั้นความเหงา เพราะเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า ทั้งคู่คะ เราเลยได้มาเจอกัน ความสัมพันธ์ก็ลุ่มๆดอนๆ มาตลอด ทางแฟนมีลูกติด 2 คน หญิง กับ ชาย แรกๆ ที่คบกัน เหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แต่จู่ๆ เค้าก็บอกว่า อยากเลิกกับเราเพราะอยากให้ลูกมีพร้อมหน้า อยากกลับไปหาคนเก่าแต่ติดที่มีเรา เราก็เลยยอมถอยออกมา แต่เค้าก็ยังโทร. ยังส่งข้อความมาหา ก็ตัดกันไม่ได้ แล้วสุดท้าย เราก็ลองมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน โดยที่ลับหลังเราเค้าก็จะคุยกับผู้หญิงคนอื่น เมียเก่า และเพื่อนตลอดเวลา ไม่ค่อยสนใจเราเท่าที่ควร แปลกนะ ตอนนั้น เราโง่มาก รักเค้ามาก ยอมทุกอย่าง ทนได้ทุกสิ่ง จนเราท้องครั้งแรกในชีวิต เค้าเครียดมาก เพราะกำลังมีลูกอีกคน เค้าไม่พาเราไปฝากท้อง จนกระทั่งเรามีอาการผิดปกติคือ มีเลือดซึมๆ ออกมาเกือบ 2 อาทิตย์ เค้าเลยยอมพาเราไปหาหมอ ปรากฎว่าโอกาสรอด 50/50 มีถุงน้ำคล่ำ แต่ไม่เห็นตัวเด็ก หมอให้กินยาบำรุง แต่ก็ได้แค่ 10 กว่าวัน เราก็แท้ง ตอนนั้นเค้าก็เครียดแล้วมาลงที่เรา คิดไปต่างๆ นานา ว่าเราจงใจทำให้แท้ง เราฆ่าลูก ไล่เราออกจากบ้านเหมือนหมูหมา เอาข้าวของมาโยน จนวันที่เราตัดสินใจออกมา คือ เค้าผลักเราให้ล้ม แล้วเอาเท้าเหยียบหน้าเรา 2 ครั้ง
เรามาเริ่มต้นใหม่ ที่ไกลออกมาจากบ้านเค้า ตัดการติดต่อไปประมาณ 2 อาทิตย์ ลึกๆ ก็ยังรักเค้าอยู่ (ยังโง่อยู่) สุดท้าย เค้าก็ตามเรามา หอบลูกมาด้วยทั้ง 2 คน ตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่ ยอมรับว่าเหนื่อย สุดท้าย เราก็เริ่มทะเลาะกันอีก โดยมีตัวแปรคือ ลูกติดของเค้า 2 คน คือ เราจะทำงานหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว เราจะบอกให้เด็กๆ เอาเสื้อผ้าแช่ในเย็นวันศุกร์ วันเสาร์เราจะซัก และวันอาทิตย์จะรีดผ้าให้ เด็กๆ ไม่ทำคะ เราก็ตีบ้าง ดุบ้าง แต่สิ่งที่เด็กไปบอกพ่อเค้าคือ เราทำร้ายเด็กๆ แล้วเรากับแฟนก็ทะเลาะกัน เพราะเค้าเชื่อลูก ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน มันรุนแรงขึ้น ทั้งตบหน้า เตะ ชก ถมน้ำลายใส่หน้า เอาก้นบุหรี่จี้แขน จิกหัวลากออกไปอยู่นอกห้องตอนตี 2 เป็นแบบนี้มาปีกว่า จนกระทั่งเราได้งานที่มั่นคงขึ้นมาก หน้าที่การงานก้าวหน้าไปมาก เค้าพูดมาคำหนึ่งเมื่อได้งานที่ดีขึ้นและเงินเดือนที่สูงขึ้นว่า "เธอได้เงินเดือนเยอะ เธอก็ต้องจ่ายเยอะขึ้น" สรุปคือ ค่าเช่าห้อง ค่าจิปาถะ เราจ่ายคนเดียว ส่วนเค้าจ่ายแค่ค่าขนมลูก และค่ารถรับส่งเด็ก และผ่อนบ้านที่ซื้อกับเมียเก่า (และตอนนั้นเมียเก่าเค้าก็อยู่บ้านหลังนั้น) จนกระทั่งเรามาท้องอีกครั้ง (ลูกคนนี้ เราไปไหว้ขอมาจากพระพิฆเนศ ตั้งแต่ท้องครั้งนี้ หน้าที่การงาน และความมั่นคงในชีวิตเราดีขึ้นมาก ยกเว้นเรื่องเดียว คือ พ่อของลูก) ท้องคราวนี้เราแอบเก็บเงินไว้เดือนละ 5,000 แต่สุดท้าย เค้าก็บอกว่าเงินเค้าไม่พอ เราก็ต้องดึงเงินออกมาให้ คนท้องเนาะ อยากกินอะไรก็ซื้อมา ลูกเค้า 2 คน ก็มากินด้วย แต่อารมณ์คนอยากกินมันก็หงุดหงิด ว่าซื้อมาเท่าไหร่ก็ไม่พอกิน เค้าก็ด่าเราว่า "ตั้งแต่ท้อง เราตะกละ" คนท้องก็จะเพลียกว่ปกติ เที่ยงคืนเค้าก็เรียกเราให้ลุกมาต้มมาม่า ทำของว่างให้เค้า ในขณะที่เค้าเล่นเกมส์จนเที่ยงคืนตลอด จนวันนึงเราทะเลาะกันเรื่องลูกเค้า 2 คน เรื่องคือ เราบอกเด็กๆไปว่า ถ้าพูดแล้วไม่ฟังกัน เราก็จะไม่พูดอีกแล้ว ตั้งแต่นั้นมาเงียบอย่างเดียว แต่ลูกสาวเค้า ( ป.4) ไปบอกพ่อเค้าว่า เราทำร้ายเค้า ... เรางงมาก พูดไปแฟนก็ไม่เชื่อ สุดท้ายเค้าก็ซ้อมเราทั้งๆที่เราท้องได้ 4 เดือน จิกหัวเราบนผ้าเช็ดเท้า แล้วไล่เราไปนอนตรงกองรองเท้า โพส FB และไทม์ไลน์ ด่าเรา วันนั้นขีดสุดคะ ทะเลาะกันครั้งนั้น เราไล่เค้าออกไป แล้วไม่ติดต่อกันอีก เราโทร.ไปบอกแม่เค้า แม่เค้าก็เข้าข้างลูกชายคะ เค้าบอกเราว่า เค้ามีปัญญาเลี้ยงหลานได้แค่ 2 คน ถ้ามีอีกคนเค้าก็ช่วยไม่ไหวหรอก ถ้าเราเลี้ยงเองได้ก็เลี้ยงเองเถอะ ..... ตัดขาดเลยคะ
เราอุ้มท้องคนเดียวตั้งแต่ 4 เดือน จนถึงวันคลอดก็ไป รพ.คนเดียว (มีเพื่อนๆ ตามมาเฝ้า) แฟนก็รู้ข่าวแล้วตามมา รพ. วันที่เราทำใบเกิดลูกพอดี เราไม่ใส่ชื่อพ่อในใบเกิด เค้าเห็นก็ร้องไห้ แต่เค้าพยายามจะให้เรากลับไปอยู่กับเค้า โดยเสนอเงื่อนไขคือ เค้าจะเลี้ยงลูกคนเล็กเอง ให้เราทำงาน โดยให้เราซื้อบ้านเอื้ออาทร ต่อจากน้าเค้า แล้วผ่อน และซื้อรถขับไปทำงาน ซึ่งเรามาคิดๆดู คือเราต้องซื้อบ้าน และรถ โดยให้เค้าและลูกทั้ง 3 คน อยู่ด้วยกัน เราคิดหนัก เราเลยยังไม่ตอบรับอะไรทั้งสิ้น เค้ายอมรับว่าที่ผ่านมาเค้ารับไม่ได้ที่เราทำงานก้าวหน้าไปไกลกว่าเค้ามาก ในขณะที่เค้ายังย่ำอยู่ทีเดิม เค้ายอมรับว่าอิจฉาเรา แต่ความก็มาแตกเรื่องลูกเค้า 2 คน คือ เราพาลูกคนเล็กไปเยี่ยมปู่ย่า ระหว่างที่เรากับลูกนอนอยู่ในบ้าน ลูกสาวเค้าเปิดประตูค้างไว้ เราเลยบ่นว่า ให้ปิดประตู ยุงเข้ามากัดน้อง ลูกสาวเค้าเดินออกจากบ้านไป หาพ่อกับย่า (น้องสาวของย่า) ฟ้องว่าเราด่าเค้า แต่น้องสาวของย่า เค้าเค้นถามว่าด่าอะไร จะได้มาจัดการเรา จนสุดท้ายก็จับได้ว่าเด็กโกหก เลยโดนดุว่าชอบทำให้ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน เช้าวันต่อมา เราเก็บของหอบลูกกลับเลย เพราะคิดว่าขืนอยู่ต่อไป จะเจออะไรอีกก็ไม่รู้ เราทะเลาะกันอีกครั้ง แล้วก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย
ผ่านไป จนลูกขวบครึ่ง เค้าติดต่อกลับมาใน FB เพราะเห็นเราโพสว่าลูกไม่สบาย ถึงได้รู้ว่า เค้าคอยมาส่องดูเรากับลูกตลอด เราชั่งใจอยู่เกือบ 3 อาทิตย์ เลยยอมคุยกับเค้า หลังจากนั้นก็ยอมให้เค้ามาเจอลูก วินาทีที่เค้าเจอลูก เค้าดีใจจนร้องไห้ และเราก็ใจอ่อน สุดท้ายก็ยอมให้เค้ามาหา โดยบอกเค้าว่า "ให้เราเริ่มต้นกันใหม่ ช้าๆ" เวลาที่เค้ามาหาลูกเราก็สังเกตตลอด เค้าเอาแต่หลับ เล่นเกมส์(มือถือ) และแอบแชทเป็นระยะๆ ไม่ค่อยได้สนใจลูกเท่าไหร่ จนกระทั่ง 19 ธ.ค. 58 ลูกโดนน้ำร้อนลวกแขนและตามตัว เราแทบบ้า ติดต่อเค้ายากมาก สุดท้ายก็มา แต่ก็มายืนดูเฉยๆ หลังจากลูกออกจาก รพ. เค้าก็หายไปเกือบ 2 เดือน ระหว่างนั้นก็แชทคุยกันบ้าง เราก็เฝ้ารอดูว่าเค้าจะทำยังไง คนรักลูกต้องคอยแวะมาดู คอยถาม ถึงตัวไม่มา ก็ต้องหาทุกวิถีทางที่อยากเห็นอาการของลูก แต่นี่ เงียบ เราก็ผิดสังเกต จนกระทั่งลูก 2 ขวบ เราจับได้ว่าเค้ามีผู้หญิงคนอื่น เค้ามีมานานตั้งแต่เราหอบลูกกลับจากบ้านปู่ย่า และครั้งนี้ที่กลับมาเค้าก็พยายามปกปิด จนเราจับได้ เค้าบอกว่า เราคือเมีย คือแม่ของลูก แต่ผู้หญิงพวกนั้น เป็นแค่เพื่อน พี่น้อง แต่เค้ามีอะไรกัน เราจับได้ว่าเค้าได้งานพิเศษได้เงินมาก้อนหนึ่ง ให้ผู้หญิงของเค้าไปไถ่สร้อยทองที่จำนำไว้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เลยเอาสร้อยทองไปเปลี่ยนเป็นแหวน 2 วง แลกกันใส่คนละวง ในขณะที่ลูกเราโดนน้ำร้อนลวก รักษาอยู่เป็นเดือน เค้าไม่เคยส่งเงินมาช่วยเลยแม้แต่บาทเดียว ... เค้าบอกว่าเป็นความผิดเราที่เราไม่ชัดเจน เราหอบลูกหนีเค้า ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นเลือกเค้า และผู้หญิงคนนั้นตัวคนเดียว พ่อแม่ตาย เคยมีลูกแต่เลิกกับสามี และสามีเอาลูกไปเลี้ยง ผู้หญิงคนนั้นทำหมันแล้ว มันดีสำหรับเค้าเพราะเค้าก็ไม่อยากมีลูกอีก และผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด จะให้ทิ้งเค้าก็คงไม่ได้ ... คำถามที่สงสัย คือ เค้าไม่เคยรักลูกจริงๆ ใช่ไหม เค้ามีผู้หญิงไว้เป็นแค่ที่ระบายความใคร่อย่างเดียวซินะ
ยอมรับคะ ว่าคราวนี้เจ็บ แต่ที่ฟื้นตัวไว คงเพราะ เจ็บบ่อยจนชิน แต่ที่ทำให้เราอึ้ง และรู้สึกว่า ชีวิตเราคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจเลี้ยงลูกเอง คือ ตลอด 2 ปี ที่ลูกเกิดมาเค้าไม่เคยเห็นเราร้องไห้ แต่วันนั้นเราระเบิดร้องไห้ออกมา ลูกมากอด มาลูบหลัง เอามือมาเช็ดน้ำตาแล้วบอก "แม่คับ นิ่งๆ ไม่ร้องๆ" ทำให้เราตกผลึกทางความคิดได้ว่า เราคิดถูกแล้วที่เลี้ยงลูกคนเดียว ลูกเลี้ยงง่ายตั้งแต่เกิด เป็นเด็กร่าเริง โชคดีที่ได้คนเลี้ยงลูกดีมากๆ ลูกเป็นเด็กฉลาดมาก และโชคดีที่เราแยกลูกออกมา ลึก ๆ ยอมรับว่ากลัวว่าลูกจะเป็นเด็กชอบโกหกเหมือนพี่ของเค้าทั้ง 2 คน และที่ทำเราอึ้งจนทุกวันนี้คือ พอลูกเห็นหน้าพ่อเค้า เค้าชี้ไปที่รูปพ่อ แล้วถามว่า "ใครๆ ให้เค้าไป ๆ" ... (ที่ลูกพูดเพราะไม่รู้ประสา ใช่ไหม)
เรื่องนี้เพิ่งผ่านไปได้ เดือนกว่าๆ ยังไม่หายเจ็บสักทีเดียว แต่ที่ยืนเข้มแข็งมาได้ก็เพราะลูกคะ เราอาจจะแรงเพราะยื่นคำขาดไปกับทาง(อดีด)แฟน และ ย่า(แท้ๆ) ว่า "ตายก็ไม่ต้องมาบอก เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก" ทุกวันนี้เราทำทุกทางเพื่อตัดขาด / ปิดกั้น เรากับลูกออกจาก (อดีต)แฟน และครอบครัวของเค้า ส่วนเราก็ไม่ยอมให้ลูกอยู่ไกลตัว และถ้าไม่ได้งานก็คงฟุ้งซ่านกว่านี้ ยอมรับว่าตอนนี้ เรากำลังหลอกตัวเองว่ามีความสุข เพื่อให้จิตใจดีขึ้น กลัวเหมือนกันว่าจะมีเอฟเฟ็คในอนาคต แต่คิดว่าสักวันนึง เราจะก้าวข้ามผ่านเรื่องนี้ไปแบบที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีก
ขอสาปส่งผู้ชายไร้ความรับผิดชอบ
เรารู้จักกับแฟนเมื่อประมาณ 5 ปีก่อน ตอนนั้นความเหงา เพราะเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า ทั้งคู่คะ เราเลยได้มาเจอกัน ความสัมพันธ์ก็ลุ่มๆดอนๆ มาตลอด ทางแฟนมีลูกติด 2 คน หญิง กับ ชาย แรกๆ ที่คบกัน เหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แต่จู่ๆ เค้าก็บอกว่า อยากเลิกกับเราเพราะอยากให้ลูกมีพร้อมหน้า อยากกลับไปหาคนเก่าแต่ติดที่มีเรา เราก็เลยยอมถอยออกมา แต่เค้าก็ยังโทร. ยังส่งข้อความมาหา ก็ตัดกันไม่ได้ แล้วสุดท้าย เราก็ลองมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน โดยที่ลับหลังเราเค้าก็จะคุยกับผู้หญิงคนอื่น เมียเก่า และเพื่อนตลอดเวลา ไม่ค่อยสนใจเราเท่าที่ควร แปลกนะ ตอนนั้น เราโง่มาก รักเค้ามาก ยอมทุกอย่าง ทนได้ทุกสิ่ง จนเราท้องครั้งแรกในชีวิต เค้าเครียดมาก เพราะกำลังมีลูกอีกคน เค้าไม่พาเราไปฝากท้อง จนกระทั่งเรามีอาการผิดปกติคือ มีเลือดซึมๆ ออกมาเกือบ 2 อาทิตย์ เค้าเลยยอมพาเราไปหาหมอ ปรากฎว่าโอกาสรอด 50/50 มีถุงน้ำคล่ำ แต่ไม่เห็นตัวเด็ก หมอให้กินยาบำรุง แต่ก็ได้แค่ 10 กว่าวัน เราก็แท้ง ตอนนั้นเค้าก็เครียดแล้วมาลงที่เรา คิดไปต่างๆ นานา ว่าเราจงใจทำให้แท้ง เราฆ่าลูก ไล่เราออกจากบ้านเหมือนหมูหมา เอาข้าวของมาโยน จนวันที่เราตัดสินใจออกมา คือ เค้าผลักเราให้ล้ม แล้วเอาเท้าเหยียบหน้าเรา 2 ครั้ง
เรามาเริ่มต้นใหม่ ที่ไกลออกมาจากบ้านเค้า ตัดการติดต่อไปประมาณ 2 อาทิตย์ ลึกๆ ก็ยังรักเค้าอยู่ (ยังโง่อยู่) สุดท้าย เค้าก็ตามเรามา หอบลูกมาด้วยทั้ง 2 คน ตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่ ยอมรับว่าเหนื่อย สุดท้าย เราก็เริ่มทะเลาะกันอีก โดยมีตัวแปรคือ ลูกติดของเค้า 2 คน คือ เราจะทำงานหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว เราจะบอกให้เด็กๆ เอาเสื้อผ้าแช่ในเย็นวันศุกร์ วันเสาร์เราจะซัก และวันอาทิตย์จะรีดผ้าให้ เด็กๆ ไม่ทำคะ เราก็ตีบ้าง ดุบ้าง แต่สิ่งที่เด็กไปบอกพ่อเค้าคือ เราทำร้ายเด็กๆ แล้วเรากับแฟนก็ทะเลาะกัน เพราะเค้าเชื่อลูก ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน มันรุนแรงขึ้น ทั้งตบหน้า เตะ ชก ถมน้ำลายใส่หน้า เอาก้นบุหรี่จี้แขน จิกหัวลากออกไปอยู่นอกห้องตอนตี 2 เป็นแบบนี้มาปีกว่า จนกระทั่งเราได้งานที่มั่นคงขึ้นมาก หน้าที่การงานก้าวหน้าไปมาก เค้าพูดมาคำหนึ่งเมื่อได้งานที่ดีขึ้นและเงินเดือนที่สูงขึ้นว่า "เธอได้เงินเดือนเยอะ เธอก็ต้องจ่ายเยอะขึ้น" สรุปคือ ค่าเช่าห้อง ค่าจิปาถะ เราจ่ายคนเดียว ส่วนเค้าจ่ายแค่ค่าขนมลูก และค่ารถรับส่งเด็ก และผ่อนบ้านที่ซื้อกับเมียเก่า (และตอนนั้นเมียเก่าเค้าก็อยู่บ้านหลังนั้น) จนกระทั่งเรามาท้องอีกครั้ง (ลูกคนนี้ เราไปไหว้ขอมาจากพระพิฆเนศ ตั้งแต่ท้องครั้งนี้ หน้าที่การงาน และความมั่นคงในชีวิตเราดีขึ้นมาก ยกเว้นเรื่องเดียว คือ พ่อของลูก) ท้องคราวนี้เราแอบเก็บเงินไว้เดือนละ 5,000 แต่สุดท้าย เค้าก็บอกว่าเงินเค้าไม่พอ เราก็ต้องดึงเงินออกมาให้ คนท้องเนาะ อยากกินอะไรก็ซื้อมา ลูกเค้า 2 คน ก็มากินด้วย แต่อารมณ์คนอยากกินมันก็หงุดหงิด ว่าซื้อมาเท่าไหร่ก็ไม่พอกิน เค้าก็ด่าเราว่า "ตั้งแต่ท้อง เราตะกละ" คนท้องก็จะเพลียกว่ปกติ เที่ยงคืนเค้าก็เรียกเราให้ลุกมาต้มมาม่า ทำของว่างให้เค้า ในขณะที่เค้าเล่นเกมส์จนเที่ยงคืนตลอด จนวันนึงเราทะเลาะกันเรื่องลูกเค้า 2 คน เรื่องคือ เราบอกเด็กๆไปว่า ถ้าพูดแล้วไม่ฟังกัน เราก็จะไม่พูดอีกแล้ว ตั้งแต่นั้นมาเงียบอย่างเดียว แต่ลูกสาวเค้า ( ป.4) ไปบอกพ่อเค้าว่า เราทำร้ายเค้า ... เรางงมาก พูดไปแฟนก็ไม่เชื่อ สุดท้ายเค้าก็ซ้อมเราทั้งๆที่เราท้องได้ 4 เดือน จิกหัวเราบนผ้าเช็ดเท้า แล้วไล่เราไปนอนตรงกองรองเท้า โพส FB และไทม์ไลน์ ด่าเรา วันนั้นขีดสุดคะ ทะเลาะกันครั้งนั้น เราไล่เค้าออกไป แล้วไม่ติดต่อกันอีก เราโทร.ไปบอกแม่เค้า แม่เค้าก็เข้าข้างลูกชายคะ เค้าบอกเราว่า เค้ามีปัญญาเลี้ยงหลานได้แค่ 2 คน ถ้ามีอีกคนเค้าก็ช่วยไม่ไหวหรอก ถ้าเราเลี้ยงเองได้ก็เลี้ยงเองเถอะ ..... ตัดขาดเลยคะ
เราอุ้มท้องคนเดียวตั้งแต่ 4 เดือน จนถึงวันคลอดก็ไป รพ.คนเดียว (มีเพื่อนๆ ตามมาเฝ้า) แฟนก็รู้ข่าวแล้วตามมา รพ. วันที่เราทำใบเกิดลูกพอดี เราไม่ใส่ชื่อพ่อในใบเกิด เค้าเห็นก็ร้องไห้ แต่เค้าพยายามจะให้เรากลับไปอยู่กับเค้า โดยเสนอเงื่อนไขคือ เค้าจะเลี้ยงลูกคนเล็กเอง ให้เราทำงาน โดยให้เราซื้อบ้านเอื้ออาทร ต่อจากน้าเค้า แล้วผ่อน และซื้อรถขับไปทำงาน ซึ่งเรามาคิดๆดู คือเราต้องซื้อบ้าน และรถ โดยให้เค้าและลูกทั้ง 3 คน อยู่ด้วยกัน เราคิดหนัก เราเลยยังไม่ตอบรับอะไรทั้งสิ้น เค้ายอมรับว่าที่ผ่านมาเค้ารับไม่ได้ที่เราทำงานก้าวหน้าไปไกลกว่าเค้ามาก ในขณะที่เค้ายังย่ำอยู่ทีเดิม เค้ายอมรับว่าอิจฉาเรา แต่ความก็มาแตกเรื่องลูกเค้า 2 คน คือ เราพาลูกคนเล็กไปเยี่ยมปู่ย่า ระหว่างที่เรากับลูกนอนอยู่ในบ้าน ลูกสาวเค้าเปิดประตูค้างไว้ เราเลยบ่นว่า ให้ปิดประตู ยุงเข้ามากัดน้อง ลูกสาวเค้าเดินออกจากบ้านไป หาพ่อกับย่า (น้องสาวของย่า) ฟ้องว่าเราด่าเค้า แต่น้องสาวของย่า เค้าเค้นถามว่าด่าอะไร จะได้มาจัดการเรา จนสุดท้ายก็จับได้ว่าเด็กโกหก เลยโดนดุว่าชอบทำให้ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน เช้าวันต่อมา เราเก็บของหอบลูกกลับเลย เพราะคิดว่าขืนอยู่ต่อไป จะเจออะไรอีกก็ไม่รู้ เราทะเลาะกันอีกครั้ง แล้วก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย
ผ่านไป จนลูกขวบครึ่ง เค้าติดต่อกลับมาใน FB เพราะเห็นเราโพสว่าลูกไม่สบาย ถึงได้รู้ว่า เค้าคอยมาส่องดูเรากับลูกตลอด เราชั่งใจอยู่เกือบ 3 อาทิตย์ เลยยอมคุยกับเค้า หลังจากนั้นก็ยอมให้เค้ามาเจอลูก วินาทีที่เค้าเจอลูก เค้าดีใจจนร้องไห้ และเราก็ใจอ่อน สุดท้ายก็ยอมให้เค้ามาหา โดยบอกเค้าว่า "ให้เราเริ่มต้นกันใหม่ ช้าๆ" เวลาที่เค้ามาหาลูกเราก็สังเกตตลอด เค้าเอาแต่หลับ เล่นเกมส์(มือถือ) และแอบแชทเป็นระยะๆ ไม่ค่อยได้สนใจลูกเท่าไหร่ จนกระทั่ง 19 ธ.ค. 58 ลูกโดนน้ำร้อนลวกแขนและตามตัว เราแทบบ้า ติดต่อเค้ายากมาก สุดท้ายก็มา แต่ก็มายืนดูเฉยๆ หลังจากลูกออกจาก รพ. เค้าก็หายไปเกือบ 2 เดือน ระหว่างนั้นก็แชทคุยกันบ้าง เราก็เฝ้ารอดูว่าเค้าจะทำยังไง คนรักลูกต้องคอยแวะมาดู คอยถาม ถึงตัวไม่มา ก็ต้องหาทุกวิถีทางที่อยากเห็นอาการของลูก แต่นี่ เงียบ เราก็ผิดสังเกต จนกระทั่งลูก 2 ขวบ เราจับได้ว่าเค้ามีผู้หญิงคนอื่น เค้ามีมานานตั้งแต่เราหอบลูกกลับจากบ้านปู่ย่า และครั้งนี้ที่กลับมาเค้าก็พยายามปกปิด จนเราจับได้ เค้าบอกว่า เราคือเมีย คือแม่ของลูก แต่ผู้หญิงพวกนั้น เป็นแค่เพื่อน พี่น้อง แต่เค้ามีอะไรกัน เราจับได้ว่าเค้าได้งานพิเศษได้เงินมาก้อนหนึ่ง ให้ผู้หญิงของเค้าไปไถ่สร้อยทองที่จำนำไว้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เลยเอาสร้อยทองไปเปลี่ยนเป็นแหวน 2 วง แลกกันใส่คนละวง ในขณะที่ลูกเราโดนน้ำร้อนลวก รักษาอยู่เป็นเดือน เค้าไม่เคยส่งเงินมาช่วยเลยแม้แต่บาทเดียว ... เค้าบอกว่าเป็นความผิดเราที่เราไม่ชัดเจน เราหอบลูกหนีเค้า ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นเลือกเค้า และผู้หญิงคนนั้นตัวคนเดียว พ่อแม่ตาย เคยมีลูกแต่เลิกกับสามี และสามีเอาลูกไปเลี้ยง ผู้หญิงคนนั้นทำหมันแล้ว มันดีสำหรับเค้าเพราะเค้าก็ไม่อยากมีลูกอีก และผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด จะให้ทิ้งเค้าก็คงไม่ได้ ... คำถามที่สงสัย คือ เค้าไม่เคยรักลูกจริงๆ ใช่ไหม เค้ามีผู้หญิงไว้เป็นแค่ที่ระบายความใคร่อย่างเดียวซินะ
ยอมรับคะ ว่าคราวนี้เจ็บ แต่ที่ฟื้นตัวไว คงเพราะ เจ็บบ่อยจนชิน แต่ที่ทำให้เราอึ้ง และรู้สึกว่า ชีวิตเราคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจเลี้ยงลูกเอง คือ ตลอด 2 ปี ที่ลูกเกิดมาเค้าไม่เคยเห็นเราร้องไห้ แต่วันนั้นเราระเบิดร้องไห้ออกมา ลูกมากอด มาลูบหลัง เอามือมาเช็ดน้ำตาแล้วบอก "แม่คับ นิ่งๆ ไม่ร้องๆ" ทำให้เราตกผลึกทางความคิดได้ว่า เราคิดถูกแล้วที่เลี้ยงลูกคนเดียว ลูกเลี้ยงง่ายตั้งแต่เกิด เป็นเด็กร่าเริง โชคดีที่ได้คนเลี้ยงลูกดีมากๆ ลูกเป็นเด็กฉลาดมาก และโชคดีที่เราแยกลูกออกมา ลึก ๆ ยอมรับว่ากลัวว่าลูกจะเป็นเด็กชอบโกหกเหมือนพี่ของเค้าทั้ง 2 คน และที่ทำเราอึ้งจนทุกวันนี้คือ พอลูกเห็นหน้าพ่อเค้า เค้าชี้ไปที่รูปพ่อ แล้วถามว่า "ใครๆ ให้เค้าไป ๆ" ... (ที่ลูกพูดเพราะไม่รู้ประสา ใช่ไหม)
เรื่องนี้เพิ่งผ่านไปได้ เดือนกว่าๆ ยังไม่หายเจ็บสักทีเดียว แต่ที่ยืนเข้มแข็งมาได้ก็เพราะลูกคะ เราอาจจะแรงเพราะยื่นคำขาดไปกับทาง(อดีด)แฟน และ ย่า(แท้ๆ) ว่า "ตายก็ไม่ต้องมาบอก เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก" ทุกวันนี้เราทำทุกทางเพื่อตัดขาด / ปิดกั้น เรากับลูกออกจาก (อดีต)แฟน และครอบครัวของเค้า ส่วนเราก็ไม่ยอมให้ลูกอยู่ไกลตัว และถ้าไม่ได้งานก็คงฟุ้งซ่านกว่านี้ ยอมรับว่าตอนนี้ เรากำลังหลอกตัวเองว่ามีความสุข เพื่อให้จิตใจดีขึ้น กลัวเหมือนกันว่าจะมีเอฟเฟ็คในอนาคต แต่คิดว่าสักวันนึง เราจะก้าวข้ามผ่านเรื่องนี้ไปแบบที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีก