จากประสบการณ์ตัวเอง  อยากแชร์บ้าง

ซึ่งคิดว่าผีเข้านะคะ

เรื่องมันเกิดเมื่อปี 53
จำได้ว่าเป็นคืนวันอังคาร เดือนกันยายน
มันเป็นช่วงเทศกาลวันสาร์ทเขมร ที่เรียกกันว่า แซนโดนตา ค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า ขณะกำลังนอนอยู่ จู่ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้น ขยับตัวไม่ได้  แต่แปลกที่นิ้วกระดิก ลืมตา ขยับปากได้ เป่าลมออกจากปากได้ด้วย ตอนนั้นไม่ได้จะพูดหรือตะโกน แค่แปลกใจ คิดแค่ว่าน่าจะโดนผีอำ อย่างที่เคยฟังคนเล่า แต่มันไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิด

แต่ในขณะนั้น  สัญชาตญาณมันบอก คือมันรู้สึกด้วยตัวเองนะ กำลังมีคนมา เค้าอยู่ตรงขาเรา กำลังยืนดูอยู่  

และใจมันคิดไปเองว่าคนที่ยืนดูอยู่ คือผู้หญิง มันเป็นไปแบบอัตโนมัติเลย  เหมือนกับเป็นการโต้ตอบของสิ่งที่มาเยือนให้เรารู้

ในตอนนั้น ยอมรับว่ากลัวนะ แต่ไม่ถึงขนาดกลัวจนตัวสั่น  มันอยากรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น

สิ่งที่ตามมาอย่างแรกคือ. ตัวจะเริ่มหนักขึ้น ไม่ใช่รู้สึกว่าโดนอะไรมากดทับ มันรู้สึกว่ามีลมม้วนอยู่ในท้อง

การจู่โจมของผู้มาเยือน เค้าเหมือนทำให้เราตายใจก่อน คือแกล้งทำให้เรารู้สึกว่า เค้าไปแล้วนะ แต่เรายังจ้อง อยากรู้อยากเห็นว่าจะเกิดอะไรต่อ มีแง้มๆตาดู และไม่เห็นอะไรเลย

ช่วงที่กำลังสงสัย เค้าก็จู่โจมทันที เริ่มจากดึงผ้าห่มออกจากตัวเรา คือดึงผ้าขึ้นนะ ใจตอนนึ้นหวิวมาก  กลัวก็กลัว อยากรู้ด้วยว่าเกิดอะไรกันแน่ ไม่มีการคิดถึงบทสวดอะไร  คิดแค่ว่า เพ่งไปที่ความรู้สึกกล้าๆกลัว คือเพ่งไปด้วย แบ่งใจให้สอดส่องอยากรู้ไปพร้อมๆด้วย

การจู่โจม เริ่มขึ้นจากศรีษะ เหมือนมีลมมาครอบที่หัวก่อน เปรียบเทียบให้นึกถึงการหว่านแห ประมาณนั้น

และกระแสลมจะพุ่งเข้าใส่ตัว ลองนึกถึงพัดลมที่เป่าใส่เรานะ   มันรู้สึกเหมือนเป็นกระแสลม แต่ไม่ร้อน ไม่เย็น

ลมจะเข้าทางปาก ตอนทึ่เข้ามา เริ่มแรกตัวเราจะสั่นก่อน คือเรานอนตะแคงอ่ะ หลังจากนั้นตัวจะกระแทกกับเตียง เหมือนตัวเองลอยขึ้นลอยลง ช่วงเวลานั้น เราก็เพ่งตลอด จนตัดสินใจรวมรวมสติร้องกรี๊ดตะโกนออกมาดังๆจึงหาย