..เจ็บเพราะรัก แล้วยังต้อง มาเจ็บใจ...

ครวญคนึง ถึงรัก ที่หักเห
รักที่หวัง พังเพ เซถลา
อดีตรัก หวานชื่น ..กลืนน้ำตา
ปิดฉากลา วิวาห์ฝัน นั้นดับลง

ณ วันนี้ ไม่มีแล้ว แก้วตาหวาน
รักผสาน ผ่านเพลง บรรเลงหลง
สำเนียงขุล่ย เมื่อครารัก ...หักใจปลง
มิยืนยง คงเสมอ เธอจากไกล

เสน่ห์รัก จากชาย ปลายปากผิว
ขยับนิ้ว พลิ้วกระดิก ระริกไหว
ขลุ่ยบรรเลง เพลงรัก จากหัวใจ
ที่เธอเคย หลงใหล..ไฉนเมิน???

แหงนมองฟ้า คราเศร้า ใคร่เป่าขลุ่ย
ฝากเมฆปุย ล่องลอยฟ้า เวหาเหิน
ขอฝากเสียง สำเนียงว่า ข้ายับเยิน
คิดถึงเธอ เหลือเกิน เวิ่นเว้อครวญ

เอนหลังพิง โคนต้นไม้ ด้วยใจเศร้า
หยิบเอาขลุ่ย ขึ้นมาเป่า เศร้ากำสรวล
จรดปากผิว แผ่วพิลาศ ขาดใจจวน
ขอตีตรวน ขังใจ ในบทเพลง

เปล่งลมปาก จากชาย ใส่ตัวโน๊ต
กระดิกนิ้ว ละลิ่วโลด แลโสตเพ่ง
แต่ไฉน ไร้สำเนียง เสียงบรรเลง
ข้าตะเบ็ง ลมเข้า เป่าอยู่นาน

นึกเอะใจ ทำไมขลุ่ย เงียบสนิท
ข้าหมดฤทธิ์ หมดลมเป่า อวสาน
ก้มมองขลุ่ย ในมือข้า ตาเหลือกลาน
มันคือสาก กะเบือบาน บ่มีรู!!!

จะเป่าขลุ่ย แต่ดันหยิบ ไปคว้าสาก
ข้าโมโห ลั่นแหกปาก ลมออกหู
ใครว๊ะ???!!!ส่งสากกะเบือ มาให้ตรู
แม่มทะลึ่ง!! น่าดู ไม่รู้ใคร!!????

ต้องฝืนทน โยนสาก กะเบือทิ้ง
แล้วนั่งนิ่ง ปล่อยน้ำตา ข้ารินไหล
เจ็บเพราะรัก แล้วยังต้อง มาเจ็บใจ
ที่พลาดไป หลงใช้ปาก เป่าสากเอยยยยยย///

........................................................................

เขียนกลอนตั้งเป็นกระทู้สุดท้ายทิ้งไว้ให้อ่านกัน  
สำหรับพันทิปแบบเก่าที่กำลังจะเหลือเป็นเพียงความทรงจำ  

แล้วพบกันใหม่กับเวอร์ชั่นใหม่ของพันทิป ในปีใหม่ที่จะถึงนี้

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน      สวัสดีปีใหม่...ขอรับ