สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
เวลาจะช่วยให้ดีขึ้นเรื่อย ๆเองค่ะ คุณแม่เสียจะเต็ม 6 เดือน วันที่11นี้ค่ะ
ตอนที่ท่านเสียก็ทำใจไม่ได้เลยค่ะ ตื่นนอนตอนเช้า พอลืมตาก็คิดถึงท่านก่อนทุกวัน
พอคิดว่าจะไม่ได้เห็นท่านบนโลกนี้อีกแล้ว ไม่ว่าวันไหน ๆ ก็ร้องไห้ทุกวัน ตัดใจไม่คิดไม่ได้
เศร้าหมองติดต่อกันเป็นเดือน พยายามแวะไปหาที่เก็บอัฐิที่วัด พยามดูรูปถ่ายเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่
ก็ไม่หายคิดถึง แต่พอหลายเดือนผ่านมาก็ดีขึ้นทีละนิด ๆ แต่ความคิดถึงก็ไม่เคยห่างหายนะคะ
ใน1วันก็แว๊บคิดถึงท่านทุกวัน แต่ความเศร้าก็จะลดลงบ้าง เพราะพยายามทำใจขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนคุณพ่อท่านเสียมานานแล้ว ระยะเวลาการทำใจก็คล้าย ๆกันค่ะ... เวลาช่วยได้จริงค่ะ
** เราสามารถคิดถึงท่านได้นะคะ อย่าลืมท่าน ขอเพียงแต่อย่าเศร้าเสียใจ ท่านจะได้หมดห่วง
ตอนที่ท่านเสียก็ทำใจไม่ได้เลยค่ะ ตื่นนอนตอนเช้า พอลืมตาก็คิดถึงท่านก่อนทุกวัน
พอคิดว่าจะไม่ได้เห็นท่านบนโลกนี้อีกแล้ว ไม่ว่าวันไหน ๆ ก็ร้องไห้ทุกวัน ตัดใจไม่คิดไม่ได้
เศร้าหมองติดต่อกันเป็นเดือน พยายามแวะไปหาที่เก็บอัฐิที่วัด พยามดูรูปถ่ายเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่
ก็ไม่หายคิดถึง แต่พอหลายเดือนผ่านมาก็ดีขึ้นทีละนิด ๆ แต่ความคิดถึงก็ไม่เคยห่างหายนะคะ
ใน1วันก็แว๊บคิดถึงท่านทุกวัน แต่ความเศร้าก็จะลดลงบ้าง เพราะพยายามทำใจขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนคุณพ่อท่านเสียมานานแล้ว ระยะเวลาการทำใจก็คล้าย ๆกันค่ะ... เวลาช่วยได้จริงค่ะ
** เราสามารถคิดถึงท่านได้นะคะ อย่าลืมท่าน ขอเพียงแต่อย่าเศร้าเสียใจ ท่านจะได้หมดห่วง
poppula ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2200000 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1922229 ซึ้ง, waiting day ซึ้ง
แสดงความคิดเห็น
เมื่อพ่อแม่ท่านเสีย มีวิธียังไงที่ทำใจให้ได้และยอมรับมันได้คะ
ท่านจากไปโดย หัวใจเต้นผิดจังหวะเฉียบพลัน โดยท่านจากไปคนเดียว พ่อแม่เราแยกกันอยู่ มีลูกคือเรา1คน ตอนนี้เราเรียนทำงานเลยไม่ได้เจอท่านมาปีสองปี แต่เราคุยโทรศัพท์กับแกก็บ่อยนะค่ะ แต่ก่อนแกเสียประมาณ4วันท่านโทรมาหาเรา เราไม่ว่างเลย บอกจะโทรกลับ พอนึกได้ก้ดึกตลอด และตอนเช้าของสองวันก่อนท่านจะเสียพยายามโทรก้ไม่ติด เราจึงไม่ได้คุยกับท่านเลย ผ่านไปสองวันพยาบาลโทรมาบอกท่านเสีย ตอนนี้ได้แต่โทษตัวเองว่าเราควรรีบไปหาท่าน ควรแวะไปหาท่านบ่อยๆ ควรโทรหาท่านทุกวันบ้างถึงเราจะเหนื่อยจากที่ทำงาน แล้วทำไมเราโทรไม่ติดเราถึงไม่โทรเข้าโรงพยาบาล มันหลายความคิดไปหมดเลย ร้องไห้ทุกครั้งที่คิดเลยค่ะ
อาจจะเป็นคำถามที่งี่เง่านะค่ะ ที่ถามว่าทำใจได้ยังไง เรารุ้ว่าอยู่ที่ตัวเราแต่มันก็คิดทุกทีเลยค่ะ ...
ปล. วันที่ 8/6/15
ขอบคุณทุกคนมากๆเลยค่ะทุกคน มันมีหลายความรู้สึกเลยค่ะ เราไม่ได้อยู่กับพ่อเลย ได้อยู่ช่วงประถม แล้วพ่อกับแม่เราก็ทะลาะ แม่เราจึงพาเราไปเรียนอีกจังหวัดนึงจนถึงป.5 แต่ช่วง ป.3-4 แม่กับพ่อเราก้กลับมาคืนดีกันค่ะ แต่เราก็ยังอยู่กับแม่นะค่ะ จนป.5 แม่กับพ่อเราหย่าขาดกันค่ะ ป.6เราย้ายมาอยู่กับพ่อ แต่ก็นั่นละ ม.1 ย้ายไปอยู่กับแม่อีกเพราะท่านมีปัญหากันอีกถึงจะหย่าขาดกัน ตั้งแต่วันนั้นจนปี4 เราแทบไม่ได้เจอท่านเลยค่ะ
ตั้งม.1 จนปี4 เราได้เจอท่านตอนม.5 และ ล่าสุด เมื่อปีที่แล้วน่าจะได้ เรารู้ค่ะ ว่าพ่อโหยหาเราพ่อคิดถึงเรา แต่แม่เราไม่เคยห้ามนะค่ะที่ไม่ให้เราเจอพ่อ แต่เพราะอะไรหลายๆอย่างทำให้เราไม่ได้เจอกัน และสิ่งที่เราเจ็บและทรมานมากคือ ตอนไปรับศพ พยาบาลบอกพ่อเรามีกรอบรูปแกคอยกอดคอยนอนดูเวลาคิดถึงเรา ซึ่งรูปมีรุปเราตอนเด็กกับตอนมัธยมแกตัดแปะพร้อมรูปแก เพื่อนพ่อเรายังบอกว่าแกคอยพกใส่กระเป๋าไปไหนมาไหนด้วย แต่กลับกลายวันนี้เรากลับนั่งดูรูปคนกอดรูปร้องไห้เองค่ะ แต่เราไม่เคยฝันถึงท่านเลยนะค่ะ ทั้งที่เราอยากฝันอยากกอดแกมากๆเลย เราแอบคิดนะค่ะว่าเราคงได้รู้สึกผิดตลอดชีวิตแน่ๆ แต่เราเชื่อพ่อเราไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้ ท่านรอวันประสบผลสำเร็จของเราอยู่ นั่นละค่ะ คือเหตุผลที่ทำให้เราเอาแต่คิดว่าเราไม่ได้เวลากับพ่อมากพอไม่ได้ดูแลท่าน ทั้งที่เราฝันว่าวันนึงจะซื้อบ้านเปิดร้านเล็กๆให้พ่อเราดูแล แต่ก็ไปไม่ถึงฝัน ทำให้เรารู้สึกผิดและเสียใจมากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ ถ้าวันไหนเราหยุดเราจะไปตักบาตรแต่เช้า น้ำพวงมาลัยไหว้ท่านไหว้อัฐิท่าน เปิดไฟหน้าพระเปลี่ยนน้ำ ไหว้พระ เรารู้สึกอุ่นใจมากเลยค่ะที่อยู่ในบ้านที่เรานำอัฐิท่านมาไว้ บ้านนี้เป็นบ้านที่ท่านรัก แต่เมื่อหย่าขาดกับแม่เรา ท่านก็ย้ายออกไปและไม่เคยกลับมาอยู่ที่นี้เลย แต่ตอนนี้เราได้นำท่านกลับมาบ้านแห่งนี้เราอยู่กับเรา เราอุ่นใจและคิดว่าพ่อเราท่านคงมีความสุขมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะค่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนคอยให้กำลังใจและแชร์ความคิดคำแนะนำดีๆ แบบนี้เยอะเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ
อยากบอกทุกท่านที่ยังมีเวลาดูแลท่านทั้งสองมากๆนะค่ะ เพราะเวลาย้อนกลับไปไม่ได้จริงๆ.