เรื่องนี้มันเป็นฝันที่ผมเจอเเละผมก็รู้สึกอยากสร้างเกมนี้มากๆ เดี๋ยวผมให้อ่านเรื่องของผมอาจจะมีผิดบ้างนิดหน่อยเพราะตื่นนน

​นี้เป็นความฝันของผม     ผมตื่นขึ้นมาในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนเป็นความฝันแปลก ๆ และมีเพื่อนคนหนึ่งที่เราคิดถึงอยู่ด้วย แต่ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ขณะนั้น ผม เห็นคุณตาคนหนึ่งยืนอยู่อีกฝั่งของ ดาดฟ้า ผมรู้สึกแปลก ๆ เพื่อนที่อยู่กับผมจึงเริ่มพูดถึงประวัติของที่นี่ ที่นี่เคยมีคุณตาที่เป็น จิตเวช อยู่ และท่านได้กระโดดลงจากดาดฟ้าแห่งนี้
​จากนั้นผมก็ได้ยินเสียง พึมพำ และเสียงร้องไห้แปลก ๆ อยู่ข้างผม ผมเห็นว่ามีเงาตาแปลก ๆ ยืนหันหลังให้ผมอยู่ และเมื่อผมลองสะกิดเขา เขาก็เริ่มหันมา ร่างของเขาดูเหมือนคนที่เพิ่งตกลงมาจากตึกชั้นบน ทำให้ผมต้อง วิ่งหนี ไปตามบันไดด้านหลัง เมื่อผมวิ่งไปถึงประตู คุณตาคนนั้นก็เริ่มมองมาที่ผมและพึมพำว่า: "มาที่กูทำไม)"
​จากนั้นผมเริ่มวิ่งลงบันไดชั้นแรก ผีคุณตาคนนั้นก็... (ตรงนี้จะเป็นเหมือน คัตซีน ที่ผมฝันถึง) คุณตาพูดว่า: "มาที่กูได้ยังไงงงงงง)"
​แล้วเพื่อนผมก็ดึงสติไว้ได้ ผมจึงสลัดหลุดจากผีคุณลุง หลังจากนั้นผมวิ่งลงมา 3 ชั้น ไม่รู้ว่าเป็นชั้นอะไร รู้แค่ว่าเป็นโรงพยาบาล ผมมาโผล่ห้องไหนก็ไม่รู้ เหมือนความฝันนี้ต้องการให้ผมมาที่นี่ เหมือนบันไดเชื่อมกับห้องนี้ ผมพยายามจะออกจากห้องแต่ก็หาทางออกไม่ได้ ประตูก็ล็อก ผมเลยมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นว่าข้างนอกเป็นบรรยากาศมืดทั้งหมด แล้วอยู่ดี ๆ ก็ได้ยินเสียงคนเดินมาจริง ๆ แต่ในห้องไม่มีคนอยู่ เลยได้ยินเสียงจากข้างนอก ผมจึงไปหลบใต้โต๊ะที่ใช้เช็กและจ่ายยาคนไข้ (ผมลืมบอกว่าห้องที่ผมอยู่เป็นห้องรวม)
​พอผมหลบเสร็จ ก็มีผู้หญิงที่เป็นพยาบาล พร้อมชุดพยาบาลอะไรไม่รู้เดินเข้ามา แต่ผมเห็นแค่เป็นเงามืด จากนั้นผมเริ่มเห็นเงาอยู่บนเตียง ผมเห็นว่าเป็นพยาบาลเพราะเขาใส่ชุดเหมือนหมอ มีคล้าย ๆ หมวกอยู่บนหัว จากนั้นเขาเริ่มเหมือนรักษาแผล ผมได้ยินเสียง กรีดร้อง ออกมา ผมตกใจจนหัวชนโต๊ะ ผมตกใจว่า "กูทำอะไรลงไปเนี้ย" ผมเลยมองดูอีกครั้ง ทุกอย่างกลับมาปกติ แต่ผมได้ยินเสียงกระซิบข้างหูว่า: "มาทำอะไรตรงนี้?"
​ผมหันไปเห็นพยาบาลคนนั้น หน้าและตามตัวมีแต่เลือด หลังจากนั้นผมก็วิ่งไปที่ประตูทางที่พยาบาลคนนั้นมา หลังเปิดประตูมันจะเป็นทางเดินโรงพยาบาลเลย แต่ข้างหน้าทั้งมืดและน่ากลัว แต่จะมีไฟเป็นบล็อก ๆ แล้วผมหันไปดูที่เดิม ผม ก็ ไม่เจอ พยาบาลแล้ว ผมเลย โล่งใจ ผมกำลังจะเดินต่อไปก็ได้ยินเสียงอยู่ทางกรีดร้องแล้วพูดว่า: "มาที่ ๆ ของกูได้อย่างไร?" แล้วพยาบาลคนนั้นก็พูดซ้ำ ผมเลยวิ่งตรงไปเรื่อย ๆ พยายามวิ่ง แต่เหมือนความฝันนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ขณะที่พยายามวิ่งไป ผมก็ได้ยินเสียงเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ผมเริ่มมีสองใจว่าจะหันไปดูหรือไม่หัน ตอนนั้นผมเลยลองหันไปดู แต่ไม่มีอะไร ผมก็งง แต่พอผมหันกลับมา พยาบาลก็ยืนอยู่ข้างหน้าผม! ตอนนั้นผมกลัวมาก และได้ยินเสียงว่า: "กูจะเอาไปอยู่ด้วย" ตอนนั้นผม หลับ ไปเลยเพราะตกใจมาก
​ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่รู้สึกว่าอยู่ในป่าแปลก ๆ ผมก็งงว่ามันเป็นฝันซ้อนฝันหรือเปล่า ผมก็เลยพยายามเดินหาทางออก แต่ได้ยินเสียงแปลก ๆ เสียงเด็กร้องอีกแล้ว ผมก็เลยพยายามแอบอยู่ในพุ่มไม้ และพยายามจะดูว่าเสียงมาจากไหน แล้วเห็นเป็นร่างเด็ก แต่เป็นร่างที่ใหญ่มาก ๆ ผมกลัวมาก พยายามไม่ส่งเสียง จากนั้นร่างเด็กคนนั้นก็ผ่านไป ผม โล่งใจ มาก แต่ก็ได้ยินอีกเสียง เป็นเสียงร้องไห้ที่คุ้นเคย ผมเห็นคุณตาคนนั้นเริ่มเดินมา ผมเห็นว่าเริ่มมีคนเดินมาเรื่อย ๆ เหมือนเป็นป่าที่คนตายทุกคนต้องผ่าน และตอนนี้ผมน่าจะอยู่ โลกแห่งความตาย
​หลังจากนั้นผมแอบอยู่สักพัก คนตามเริ่มหมดแล้ว ผมเลยออกจากที่ซ่อนตัว ผมเริ่มพยายามหาทางออก ผมเลยเดินขึ้นไปบนเนินเขาเพื่อหาทางออก แต่พบแค่กระท่อมแปลก ๆ ผมก็เลยลองเข้าไปดู แต่มีแค่ของใช้ในกระท่อมเหมือนปกติ ผมเลยพยายามนอนพักเพื่อจะกลับโลกเดิม แต่ก็นอนไม่หลับ ผมได้ยินเสียงฝีเท้าใครไม่รู้เริ่มเข้ามาเรื่อย ๆ ผมเลยพยายามออกทางหน้าต่าง และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเลยพยายามมุดไปใต้ถุนกระท่อม และได้เห็นเหมือนลุงคนหนึ่งกำลังแทะกินซากสัตว์ที่กำลังเน่าอยู่ ผมเลยพยายามสังเกตดี ๆ ว่าจะมีทางออกให้ผมไหม ผมเห็นว่าลุงคนนั้นมี ย่าม มีเบี้ยแก้ มีเครื่องรางต่าง ๆ เหมือนกับว่าแก โดนของเข้าตัว เลยต้องมาหากินในโลกแห่งนี้ ผมเลยคิดออกว่า ผมแค่ต้องรอให้ลุงแกกินซากสัตว์เสร็จ
​ผมเลยรอ และได้ยินเสียงลุงเขาพยายามสวดอะไรก็ไม่รู้ จากนั้นลุงเขาก็กินเสร็จเดินออกจากที่นี่ไป ผมรอจนเขาหายไปจากสายตา ผมก็ขึ้นไปทางกระท่อมทางเดิม แล้วก็หยิบของลุงคนนั้นมา โดยไม่รู้ว่าใน ย่าม นั้นมีอะไรอยู่ ผมก็เดินออกมาทางหน้าบ้าน และได้ยินเสียงร้องไห้ แต่เป็นเด็ก ผมเห็นเด็กคนเดิมร่างใหญ่คลานลงมาจากเขา เหมือนเขาตรวจดูว่ายังมี วิญญาณ อยู่ไหม ผมเลยรออยู่ในพุ่มไม้ รอให้ผ่านไปเหมือนเดิม
​ผมเลยได้เดินขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ อยากให้ทุกคนคิดว่าสิ่งที่ผมเดินอยู่เป็นยังไง มันเป็นภูเขาที่ชันขึ้นเรื่อย ๆ ทางมืด ๆ เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ผมเลยพยายามขึ้นไปบนเขาเรื่อย ๆ และได้ยินเสียงสวดตามหลังมา ผมก็ยังไม่ค่อยสนใจ เพราะผมนึกว่าคิดไปเอง ผมเดินไปได้ไม่กี่ ก้าว ผมได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงพูดว่า: "จะเอาของกูไปไหน!" ผม วิ่ง เลยครับ และทิ้งของใน ย่าม ผมเอาแค่เบี้ยแก้มา เสียงฝีเท้าเริ่มไม่ตามผมมา ผมมองกลับไปที่เดิม ผมเห็นลุงคนนั้นพยายามเก็บของที่อยู่ใน ย่าม และได้ยินเขาพูดกับผมว่า: "รีบออกไป ที่นี่ไม่ใช่ที่ของ" ผมรู้สึกแปลก ๆ ผม วิ่ง ไม่สนอะไรเลยตอนนั้น แล้วผมเริ่มรู้สึกว่าเห็นวัดวัดหนึ่งอยู่ข้างหน้า แต่ตอนนั้นยังมืดอยู่ ผมเดินเข้าไปโดยไม่รู้ว่าเป็นวัดอะไร ผมเลยเดินผ่านเข้าไปในวัด ทางข้างหน้ามี ศาลา เล็ก ๆ เดินไปอีกเป็นศาลาทำวัด เดินไปอีกเป็นศาลาเก็บศพ และได้เห็นโลง ๆ หนึ่งตั้งอยู่ในศาลา ผมก็ไม่สนใจอะไร ผมเดินไปอีก ผ่านสุสาน แต่ว่าผมเห็นตายายท่านหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าท่านคือใคร เขา 2 คนยืนอยู่ทางหน้าสุสาน ผมรู้สึกว่าเขาไม่ทำอะไรผมแน่ ผมแค่รู้สึกแบบนั้น
​ผมเดินผ่านโดยที่ท่านไม่ทำอะไร ผมเห็นท่านทำหน้างง ๆ และนิ่ง ๆ ผมผ่านไปได้แค่ 5 ก้าว ผมเห็นแม่และลูกเดินออกมาจ