ขอเขียนระบาย คำขอโทษถึงคนๆนั้น

ครั้งนึงคือรู้สึกแย่กับตัวเอง ด้วยว่ายังเด็กค่ะ สมัยประถมเลยแต่เป็นเหตุการณ์ที่จำและรู้สึกผิดจนทุกวันนี้
คือพ่อรับผู้ชายคนนึงเป็นเด็กวัยรุ่นมาอยู่ด้วยที่บ้าน แต่ให้นอนห้องใกล้ๆครัวนะคะ(ห้องครัวแยกออกไปจากตัวบ้าน)
ตอนนั้นเวลาไปครัว เราจะเกลียดมากๆคือ อาจจะเพราะมีคนแปลกหน้ามาอยู่บ้าน แล้วเค้าก็ทำพฤติกรรมแปลกๆ
คือจะชอบพูดคนเดียว หัวเราะๆ ยิ้มๆ เหมอๆ ตอนนั้นเราคิดว่า เค้าติดยาแน่ๆหรืออะไรทำนองนั้นอะค่ะ ซึ่งเราไม่โอเค
แล้วเราก็ทำพฤติกรรมที่แย่มากทุกครั้งที่เจอเค้า คือ ทำหน้าเหวี่ยงๆ เสียงจึ๊บจั๊บ กระแทกของ เข้าขั้นเด็กเลวเลยอ่า
จนต่อมาเค้าก็ย้ายออกไป (เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสิ่งที่เราทำหรือว่าเค้าจะไปอยู่แล้ว มาอยู่บ้านเราเพียงชั่วคราว)
คือมารู้ทีหลังว่า กลับไปอยู่บ้านที่ชุมพร  เรื่องมันก็จบเท่านี้ค่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้..

เพียงแต่ในใจเรา เมื่อมานึกใคร่ครวญดู มันแย่มาก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าเป็นคนดีคนชั่ว ตัดสินเค้าจากสิ่งที่เห็น
เราพึ่งมาคิดได้เอาตอนนี้ว่า ในวันนั้นที่พ่อนำคนแปลกหน้ามาอยู่ในบ้าน สิ่งที่เค้าเป็น และปัจจัยอื่นๆ
น่าจะเพราะ ผู้ชายคนนั้น..ไม่มีทางไป ไม่มีที่จะไป.. และอาจจะกำลังพยายามเลิก(ยา)อยู่
เพราะเค้าเก็บตัวและมีอาการเหมือนคนที่พยายาม'ตัด' มันออกไปอะคะ
แต่..สิ่งที่เราแสดงท่าทางแบบนั้นกับเค้านั้น เค้าคงเสียใจหรือไปเป็นแรงกระตุ้นในทางลบกับเค้า ให้เค้าท้อหรือรู้สึกแย่ลงไปอีก

เราแค่อยากบอกว่า เราเสียใจนะ คือในวันนี้ มันไม่รู้จะไปขอโทษเค้ายังไง
และหากสิ่งที่เราทำมัน'เป็นส่วนนึง'ที่ทำให้ชีวิตเค้านำพาไปในทางร้าย
แค่คำขอโทษ มันจะพอมั๊ย ถ้ามันไม่พอ เราก็คงทำได้แค่ ขอโทษซ้ำๆจากใจจริงๆ อยู่อย่างนั้น