เด็กทะเลาะกับผู้ใหญ่ เด็กรู้ว่าผิดก็ขอโทษ แต่ผู้ใหญ่ก็มีส่วนผิดเหมือนกันทำไมถึงไม่ขอโทษเด็กบ้างคะ(ไม่ได้สื่อว่าเด็กพาลแล้วยัดเหยียดความผิดให้ผู้ใหญ่ ให้ผู้ใหญ่ขอโทษเด็กให้ได้ไม่ใช่แบบนั้น) แต่โคตรไม่เข้าใจตรรกะที่ว่า ทะเลาะกันแล้วเด็กเป็นคนผิดฝ่ายเดียวเสมอ ทั้งๆที่ต่างฝ่ายก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ไม่มีใครผิด 100% หรือถูก 100%
แล้วพอเด็กไปขอโทษกลับพูดจาแย่ๆขึ้นมาอีก
ไม่มีคำขอโทษสักคำทั้งๆที่คำพูดก็รุนแรงพอสมควร ที่จะสื่อก็คือเมื่อรู้ว่าผิดก็ควรที่จะขอโทษไม่ได้ให้ถึงขั้นกราบไหว้เด็กอะไรขนาดนั้นนะคะ ต่อให้เป็นผู้ใหญ่หรือเด็กถ้ารู้ตัวว่าผิดก็ควรที่จะขอโทษกัน สำหรับเราเรามองว่าการทำแบบนี้มันดีนะ(แต่สำหรับคนอื่นเราไม่รู้ว่าคิดอย่างไงอาจจะมองว่าแย่สำหรับเขาก็ได้) ทำให้เด็กคิดได้อีกด้วยว่าเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ถ้าเราทำผิดต่อเด็กเราก็ควรขอโทษ ไม่ถือคติที่ว่าเป็นผู้ใหญ่=ไม่ผิด การขอโทษไม่ได้ทำให้ศักดิ์ศรีเราลดลง หรือทำให้เด็กไม่เห็นหัว เราเป็นพี่เวลาทะเลาะกับน้อง เมื่อรู้ว่าทำผิดแกล้งน้องแรงไปหรือต่อว่าน้อง ทำให้น้องเจ็บหรือเสียใจเรายังขอโทษน้องเลยค่ะไม่ได้รู้สึกอายด้วยซ้ำเวลาขอโทษ
ต่างฝ่ายต่างขอโทษกันรู้สึกดีทั้งคู่
ถ้าใช้คำผิดตรงไหนหรืออธิบายวนไปวนมาขอโทษด้วยนะคะ
คิดเห็นอย่างไรกันบ้างคะ ?
แล้วพอเด็กไปขอโทษกลับพูดจาแย่ๆขึ้นมาอีก
ไม่มีคำขอโทษสักคำทั้งๆที่คำพูดก็รุนแรงพอสมควร ที่จะสื่อก็คือเมื่อรู้ว่าผิดก็ควรที่จะขอโทษไม่ได้ให้ถึงขั้นกราบไหว้เด็กอะไรขนาดนั้นนะคะ ต่อให้เป็นผู้ใหญ่หรือเด็กถ้ารู้ตัวว่าผิดก็ควรที่จะขอโทษกัน สำหรับเราเรามองว่าการทำแบบนี้มันดีนะ(แต่สำหรับคนอื่นเราไม่รู้ว่าคิดอย่างไงอาจจะมองว่าแย่สำหรับเขาก็ได้) ทำให้เด็กคิดได้อีกด้วยว่าเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ถ้าเราทำผิดต่อเด็กเราก็ควรขอโทษ ไม่ถือคติที่ว่าเป็นผู้ใหญ่=ไม่ผิด การขอโทษไม่ได้ทำให้ศักดิ์ศรีเราลดลง หรือทำให้เด็กไม่เห็นหัว เราเป็นพี่เวลาทะเลาะกับน้อง เมื่อรู้ว่าทำผิดแกล้งน้องแรงไปหรือต่อว่าน้อง ทำให้น้องเจ็บหรือเสียใจเรายังขอโทษน้องเลยค่ะไม่ได้รู้สึกอายด้วยซ้ำเวลาขอโทษ
ต่างฝ่ายต่างขอโทษกันรู้สึกดีทั้งคู่
ถ้าใช้คำผิดตรงไหนหรืออธิบายวนไปวนมาขอโทษด้วยนะคะ