สัญญาจ้างที่มีเนื้อหา"ห้ามลาออกภายในระยะเวลา..." นั้นเป็นสัญญาที่นายจ้างเริ่มนำมาใช้และส่วนใหญ่ จำกันมาผิดๆ ถ่ายทอดกันมาผิดๆโดยไปยึดเอาแนวคิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ในเรื่องสัญญาต่างตอบแทน นำมาปรับใช้กับสัญญาการจ้างงาน แต่นายจ้างหรือที่ปรึกษากฎหมายต่างๆเหล่านั้น ลืมคิดว่าไปว่า สัญญาจ้างหรือสภาพการจ้างของกฎหมายแรงงานนั้น มีข้อกำหนดที่แตกต่างกันกว่าสัญญาที่ระบุให้ต้องทำเป็นหนังสือ

อีกทั้งสัญญาการจ้างงาน เนื้อหาของสัญญาทั้งหมดจะต้องอยู่ภายใต้ข้อกำหนดของกฎหมายแรงงานในทุกมาตรา ดังนั้น ต่อให้ไปกำหนดเนื้อหาอะไรเพิ่มเติม และนายจ้างลูกจ้างตกลงกันเข้าใจกัน แต่ข้อความเนื้อหาของสัญญาดังกล่าว ไปขัดต่อกฎหมายคุ้มครองแรงงานในมาตราใด ระเบียบหรือสัญญาฉบับนั้นๆจะตกเป็นโมฆะโดยทันที ตามมาตรา 14/1 แห่งพรบ.คุ้มครองแรงงาน

ดังนั้น กรณีการห้ามลาออกนี้ เป็นข้อกำหนดที่ขัดต่อหลักสิทธิมนุษยชน ซึ่งเป็นกฎหมายหลักของปวงชน การห้ามลาออกจึงไม่สามารถกระทำได้ แต่อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องแจ้งบอกกล่าวล่วงหน้ากันตามระเบียบข้อบังคับ หรือตามกฎหมายในมาตรา 17 ให้ถูกต้องเสียดีกว่าครับ หรือหากระยะเวลาจะน้อยกว่านั้น ก็ให้ตกลงบอกกล่าวกับนายจ้างเขาให้รับรู้เสียก่อน หากนายจ้างยินยอม เช่นนี้สามารถตกลงได้ (ศาลท่านว่า ลูกจ้างลาออกได้เร็วเท่าไร ถือเป็นคุณต่อลูกจ้างตราบที่ไม่ทำละเมิดกัน)