อะไรคือการที่ป้า 40 เรียกเราว่า พี่!!

กำลังนอยด์ๆ เหม่อๆ ลอยๆ

ยิ่งช่วงนี้ดูจะดราม่าอะไรไม่รุ งอแงจนรำคาญตัวเอง คิดอะไรมากมายเยอะแยะ
แล้วเราทำงานบริการ(ไม่ใช่ขายบริการนะคะ 55) ทำงานในหน่วยงานที่ต้องติดต่อกับผู้คน(เคี่ยวววววๆ)
เราต้องควบคุมอารมณ์ในการติดต่อประสานงานบุคคลมากมาย และยิ่งต้องใช้สมาธิสูงมากๆในการคอนโทรลคนอื่น
เรารู้ว่าจะเอาเวลามาซึมเศร้าไม่ได้  บางทีใจกับสมาธิไม่อยู่กับงานเลย

แต่แล้วก็สติกลับทันที หลังจากที่อธิบายเรื่องราว นานาประการกับป้าคนนึง (ผู้รับบริการ)
แล้วป้าเกิดเรียกว่า "พี่" เอ่อ ป้าค่ะ ป้าเห็นริ้วรอยบนหน้าหนูเยอะกว่าป้าหรอคะ หนูเพิ่งจะ 28 เมื่อต้นปีที่ผ่านมานี้เอง

คำว่า "อยู่กับปัจจุบัน" ดึงสติเรากลับมาจดจ่อกับงานทันที
พร้อมความคิดที่ว่า นี่กรู.... หน้าแก่ขนาดนั้นเลยเร๊าะะะคะะะ ป้าคะ ป้าปรึกษาหนู แต่หนูยังไม่วัยวุฒิสูงปานนั้น
ดังนั้นขอความกรุณาเรียก "น้อง" เถอะค่ะ งือออออออออ

ยังไม่พอค่ะ เคยมีคนโทรมาหาเรา กับพี่ในห้อง พี่เค้า 36 เรียกน้อง อ ส่วนเรา กลับขอสายพี่ น เฮ้ยยยยยย
งือออ !??